زنان در مدیریت شهرهای لرستان؛ فرصت یا تهدید

به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرم‌آباد، لرستان از جمله محروم ترین استان‌های ایران است. بیکاری شاید مهمترین مشکل جوانان لرستان باشد، اما نداشتن زیرساخت‌های عمرانی، مهمترین معضل در مسیر پیشرفت و توسعه این استان بوده و هست. مدیران بسیاری در دو دهه گذشته به استان لرستان آمده اند، نمایندگان بسیاری از شهرهای مختلف استان راهی مجلس شده‌اند، اما لرستان همچنان از محروم‌ترین استان‌های کشور است.

تصمیم‌های غیرکارشناسی، جناح‌بندی‌های سیاسی، میدان ندادن به متخصصان و دلسوزانِ لرستان، کار را به اینجا کشانده که جوانان استان از هرگونه تغییر و توسعه‌ای ناامید هستند.

چندی است که تصمیم‌هایی در دولت آقای روحانی گرفته شده که بر مبنای آن باید به کارگیری زنان در پُست‌های مدیریتی به میزان 30 درصد افزایش یابد. این اقدام در کل پسندیده است و از حضرت امام خمینی(ره) هم بر ارتقای جایگاه اجتماعی زنان در جامعه تاکید داشته است.

اما باید دید که این ارتقای جایگاه زنان چگونه و به چه شکلی انجام می‌شد.

در حال حاضر سیدموسی خادمی استاندار لرستان است. روایت‌هایی شنیده شده که استاندار لرستان در آستانه عملی کردن تصمیمی است که خواسته یا ناخواسته، راه توسعه عمرانی لرستان را با مشکل روبه رو می‌کند.

شنیده شده که استاندار لرستان درصدد است که در سِمت‌های مدیریتیِ استان، از میان بانوان شاغل در فرمانداری‌های شهرهای مختلف استان، برخی را به عنوان مدیر جدید امور شهرهای مختلف از جمله معاونت عمرانی انتخاب کند.

این تصمیم در نگاه نخست شاید بسیار جالب و در راستای حمایت از بانوان به نظر برسد. اما نگاهی عمیق به این تصمیم، ابعاد دیگری از این ماجرا را روشن می کند.

معاون عمرانی چه وظایفی دارد؟

معاون عمرانی هر شهری باید ضمن داشتن تخصص های لازم در زمینه مسائل عمرانی، تحصیلات مرتبط با حوزه عمران داشته باشد. او باید زیر و بم فعالیت‌های عمرانی را بداند و در این زمینه تجربه‌های بسیاری داشته باشد.

معاون عمرانی شهرستان، در هنگام بُحران، از اعضای اصلیِ ستادِ بُحران شهر به شمار می‌رود. وقتی جنگلی آتش می‌گیرد، سیلی جاری می‌شود، زمین لرزه می‌آید و یا هر اتفاق بُحرانی دیگری رخ می‌دهد، نخستین کسی که باید بازدید میدانی از حادثه داشته باشد، معاون عمرانیِ شهرستان است.

از سوی دیگر معاون عمرانی باید بر روی تمام پروژه‌های عمرانیِ شهرستان نظارت داشته باشد. آیا کسی که مدیریت دولتی خوانده توان مواجهه با نقشه‌ها و پیچیدگی‌های کارهای عمرانی را دارد. آیا کسی که در زمینه عمران تخصصی ندارد، می‌تواند با پیمانکارانِ مختلف مواجه و بر درستیِ کار آنان نظارت کند؟

حال باید پُرسید آیا چنین شُغلی برای یک بانو، آن هم در اقلیم فرهنگی لرستان مناسب است؟ پرسش مهمتر؛ آیا کسانی که استاندار لرستان برای پُست‌های مدیریت عمران در شهرستان‌های مختلف در نظر گرفته، تخصص، سواد، توان و تجربه لازم در این زمینه را دارند؟

بانویی که مدیریت دولتی خوانده اما می‌خواهند مدیر عمران باشد

از میان بانوانی که نامشان به عنوان معاون عمرانیِ شهرستان‌های مختلف استان مطرح شده، تنها یک بانو تحصیلات مرتبط با حوزه عمران را دارد که آن هم مربوط به شهرستان پلدختر است. متاسفانه بانوان دیگری که برای معاونت عمران در شهرستان‌های دیگر استان انتخاب شده‌اند، تحصیلات مرتبطی با این سِمت ندارند.

در این میان یکی از گزینه‌ها در رشته مدیریت دولتی تحصیل کرده و از گزینه‌های اصلی برای پُستِ معاون عمرانی یکی از شهرستان‌ها است. او حتی یک روز سابقه در بخش عمرانی ندارد. حال این بانو، چگونه می‌خواهد در ساعات‌ها و روزهای بُحرانی به داد شهرستان برسد.

شهرستان سلسله از مناطقی است که پروژه‌های جاده‌ای و عمرانیِ بسیاری دارد که یا نیمه‌کارِ رها شده‌اند و یا هنوز آغاز نشده‌اند.
جاده الشتر – فیروزآباد با مسافت 15 کیلومتر چندین سال از آغازِ ترمیمش می‌گذرد اما هنوز نیمه کاره مانده است و به دلیل اوضاع نامساعدش، در طول سال بستر تصادف های بسیاری است. تصادف‌های این جاده در طول سال کُشته و زخمی‌های بسیاری دارد.

برخی شهرستان‌‌های استان،‌ در فصل پاییز و زمستان شاهد بارش باران و برف سنگین است و همین مسئله مناطق بسیاری از این شهرستان‌ها را دچار سیل و راه‌بندان می‌کند. سیل‌ها و راهبندان‌های ناشی از بارش باران و برف، معمولا در مناطق دورافتاده و صعب‌العبور رخ می‌دهد. معاون عمرانی شهرستان به عنوان دبیر بُحران، باید نخستین کسی باشد که از چنین رخدادهایی بازدید میدانی به عمل می‌آورد؛ حال تصور کنید بانویی را که به عنوان معاون عمرانی شهرستان و دبیر ستاد بُحران باید در هر ساعت از شبانه روز، به عنوان نخستین شخص از چنین رخدادهایی بازدید کند و در رفع آنها کوشا باشد.

آیا به راستی توانِ جسمانی بانوان، چنین اجازه‌ای به آنها می‌دهد که در هنگامِ سختی و بُحران به دادِ مردمِ محروم برسند؟

به راستی با وجود این همه احتمالِ بُحران در شهرستان، انتخاب شخصی غیرمتخصص در امور عمرانی و بی‌تجربه در مدیریت کارهای عمرانی، می‌تواند تصمیم درستی باشد؟

استانی پر از بُحران

لرستان از استان‌هایی است که به دلیل شرایط جغرافیایی‌اش پر از بُحران است. گاهی جنگل‌های بلوط آتش می‌گیرند، گاهی سیلاب‌های بزرگ به راه می‌افتند و گاهی هم زلزله دامن‌گیر استان می‌شود. هنوز فراموش نکرده‌ایم که در سال 1385 زلزله‌ای سنگین، برخی از شهرهای استان را لرزاند و خسارت‌های بسیاری برجا گذاشت.

چنین استانی با چنین ویژگی‌هایی، چرا باید جایی برای پررنگ کردنِ آمارهای دولتی باشد. به راستی اگر استاندار لرستان می‌خواهد که بانوان را در پُست‌های مدیریتی به کار گیرد، چرا در جاهای دیگر که همسو با ویژگی‌های آنان و البته در راستای تخصص‌های تحصیلی و تجربی‌شان باشد، این کار را نمی‌کند.

استان لرستان جای مناسبی برای آزمون و خطا نیست. این استان مشکلات بسیاری در طول سالیان دراز داشته و دارد.

لرستان بیش از هر چیز به مدیرانِ لایق و متخصص و دلسوز نیاز دارد تا بتوانند این استان را از بنبست‌هایِ مسیر توسعه خارج کنند.

انتهای پیام/م