کاش مردم سیستان و بلوچستان را ببینند؛ محروم‌ترین منطقه آموزشی در ایران + فیلم

به گزارش خبرگزاری تسنیم از چابهار، «دشتیاری» محروم‌ترین و بزرگترین منطقه آموزشی ایران در محروم‌ترین استان آموزشی ایران محسوب می‌شود، استانی که محرومیت‌های جدی، تاریخی و عمقی در شاخص‌ها و سرانه‌های آموزشی به‌ عنوان اولین مولفه زندگی استاندارد دارد؛ سیستان و بلوچستان پایین‌ترین سرانه فضای آموزشی، کمترین معلم و بیشترین بازماندگان از تحصیل را دارد.

به گواه سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس ایران میانگین سرانه فضای آموزشی که از آن به‌ عنوان معلم دوم یاد می‌شود، در کشور 5.38 مترمربع به ازای هر دانش‌آموز، در سیستان و بلوچستان کمتر 2.5 متر به ازای هر دانش‌آموز، در چابهار کمتر از یک متر و در دشتیاری کمتر از 70 سانتیمترمربع است؛ این در حالی است که این آمار و سرانه با احتساب مدارس تخریبی و ناایمن در محروم‌ترین استان آموزشی ایران به‌ دست آمده است.

علیرضا راشکی مدیرکل توسعه، نوسازی و تجهیز مدارس سیستان و بلوچستان می‌گوید: از حدود 19 هزار کلاس درسی که هم‌اکنون در سیستان و بلوچستان وجود دارد، 10 کلاس درس تخریبی و ناایمن هستند که از این تعداد 6 هزار کلاس درس کاملاً تخریبی و نیازمند تخریب کامل و بازسازی و حدود 4 هزار کلاس نیازمند مقام‌سازی است.

اما آموزش و پرورش دشتیاری، یکی‌از بزرگ‌ترین بخش‌های جمعیتی ایران با بیش‌ از 150 هزار نفر جمعیت، بخشی که در قعر جدول سرانه فضای آموزشی نقاط جمعیتی سیستان و بلوچستان و به‌ تبع ایران جای گرفته است؛ عمده دانش‌آموزان در مدارس تخریبی و ناایمن و بدون انشعاب برق و یا آب درس می‌خوانند. مدیر آموزش و پرورش دشتیاری می‌گوید: 29 هزار دانش‌آموز دشتیاری چابهار در حدود 320 مدرسه این بخش به تحصیل مشغولند؛ از این تعداد 84 مدرسه فاقد انشعاب برق هستند و دانش‌آموزان در گرمای تا 50 درجه به تحصیل مشغولند.

انور بادپا می‌افزاید: 21 مدرسه فاقد امتیاز آب، 37 مدرسه غیراستاندارد و بیش‌ از 200 کلاس درس فرسوده در این بخش وجود دارد؛ کمبود جدی سرانه فضای آموزشی و مدرسه موجب شده 29 هزار دانش‌آموز این بخش در شیفت‌های مخالف و در مدارس تخریبی،‌ ناایمن و غیراستاندارد با کمترین بازدهی به تحصیل مشغول باشند. دشتیاری تنها نقطه آموزشی کشور است که‌ به دلیل کمبود جدی معلم، معلمان آن نیز نظیر دانش‌آموزان در 2 شیفت به تحصیل دانش‌آموزان می‌پردازند.

دست‌یاری به دشتیاری؛ آغاز انقلاب آموزشی

«دست‎یاری به دشتیاری» جوانترین موسسه خیریه آموزشی کشور که 2000 کیلومتر آن‌ طرف‌تر از قلب دانشگاه‌های تهران شروع شده و می‌خواهد در دشتیاری انقلاب کند؛ این موسسه معتقد است، همه دانش‌آموزان ایران حق دارند در فضاهای استاندارد تحصیل کنند و با شکوفا شدن استعدادهایشان به ایران و مردم خدمت‌کنند؛ بنابراین تمرکزش را بر محروم‌ترین نقطه آموزشی کشور در محروم‌ترین استان آموزشی ایران گذاشته و مدرسه‌سازی، مدرسه‌داری، مدرسه‌یاری، اشتغال‌زایی مبتنی‌ بر مدارس و توانمندسازی روستایی را میثاق خود در دشتیاری کرده است.

حسین علیمرادی موسس این موسسه می‌گوید: من سال‌های راهنمایی و دبیرستان را در انگلیس گذراندم، در آنجا به دانش‌آموزان از همان ابتدای امر کارهای خیری و موسسه‌های خیری را معرفی می‌کردند، جرقه یک موسسه خیری از آن سال به ذهن من زد؛ سال 92 در دانشگاه علامه قبول شدم و شروع به فعالیت خیری کردم.

وی در گفت‌وگو با تسنیم می‌افزاید: دانشگاه علامه با آنکه یک دانشگاه جامع و مادر بود اما کانون خیریه نداشت؛ یک کانون خیریه در دانشگاه علامه ثبت و فعالیت‌های خیری خود را آغاز کردیم. یکی از طرح‌های اصلی ما برگزاری‌ اردوهای جهادی علمی، فرهنگی و آموزشی در مناطق محروم بود و ما مبدع این طرح بودیم؛ یعنی دانشجویان بنا به تخصص و رشته تحصیلیشان در مناطق محروم خدمات آموزشی، علمی و طراحی و پایش ارائه دهند و ساخت‌ و ساز را با نظارت به نیروهای متخصص بومی واگذار کنند.

علیمرادی می‌گوید: پس از تاسیس این کانون خیریه، به‌ وسیله یکی از دانشجویان استعداد درخشان دانشگاه که خود اهل دشتیاری بود با منطقه دشتیاری چابهار آشنا شدیم و برای ما شگفتی داشت که یک منطقه به این محرومی دانشجویان استعداد درخشان دارد؛ از سال 94 پویش دست یاری به دشتیاری را در کانون خیریه دانشگاه علامه طباطبایی آغاز کردیم.

مبدع و گرداننده دست یاری به دشتیاری با بیان اینکه هم‌اکنون دانشجویان 5 دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، بهشتی، فرهنگیان و خوارزمی را در موسسه داریم می‌گوید: ما در این موسسه خیریه قصد داریم در مدت 15 سال 330 مدرسه استاندارد در دشتیاری بسازیم و یا تعمیر و نوسازی کنیم؛ فعالیت این موسسه در حوزه مدرسه‌سازی از سال 96 با ساخت اولین مدرسه آغاز شده و تاکنون 3 پروژه شامل بازسازی 10 کلاس درس و ساخت 6 کلاس با اعتباری بالغ 510 میلیون تومان انجام دادیم و هم‌‍‌اکنون 2 مدرسه 6 و 3 کلاسه را در دست ساخت داریم.

علیمرادی می‌گوید: بنا به برآوردهای سازمان نوسازی مدارس، اگر دشتیاری بخواهد به تخصیص اعتبارات دولتی فعلی دلخوش کند، تا 60 سال آینده به میانگین فعلی سرانه فضای آموزشی ایران می‌رسد؛ چه بسا که در این 60 سال هم نرخ موالید بالاتر می‌رود و هم میانگین.

وی تاکید می‌کند: کاری که ما انجام می‌دهیم صرفاً و مختصاً مدرسه‌سازی نیست؛ ما مدرسه‌سازی، مدرسه‌داری و مدرسه‌یاری را در دشتیاری در دستور کار داریم؛ برای ما اصل کیفیت چه در مدرسه‌سازی و چه در آموزش است. در مدرسه‌سازی ما خودمان مدرسه نمی‌سازیم، ابتدا هر مدرسه را پایش و مطالعه می‌کنیم و بر مبنای آن پایش و مطالعه اقدام به تعمیر، بازسازی و یا ساخت یک مدرسه خواهیم کرد؛ خود ما و یا خیران ما هم مدرسه نمی‌سازند؛ پایش و مطالعه خود و اعتبارات خیری ساخت و ساز و یا تعمیر مدرسه را نیروهای متخصص بومی با نظارت خود واگذار می‌کنیم؛ اینگونه، مدارس استاندارد با بازدهی بالا و با کمترین سرمایه‌گذاری خواهیم داشت.

علیمرادی  تصریح می‌کند: مدرسه‌یاری را هم در دستور کار داریم؛ علاوه‌ بر پخش بسته‌های آموزشی، اساتید انگیزشی و کنکور را در قالب دوره‌های مختلف از تهران به دشتیاری می‌آیند و به تدریس دانش‌آموزان می‌پردازند و استعدادهای دانش‌آموزان طبقه‌بندی و بر مبنای آن استعداد راهنمایی می‌شوند.

موسس دست‌یاری به دشتیاری ادامه می‌دهد: در حال حاضر موسسه تقریباً فراگیر شده و ما تقریباً از همه دانشگاه‌های تهران از اساتید تا دانشجویان در آن عضو داریم؛ پویش را به شکل یک موسسه مردم نهاد در وزارت ورزش ثبت کردیم؛ علاوه‌ بر ساخت و نوسازی مدرسه از سال 94، 10 دوره آموزشی 5 تا 20 روزه را با آوردن اساتید کنکوری و انگیزشی برگزار کردیم.

وی با اشاره به اینکه تمامی اعتبارات موسسه خیری است و خیران ما عمدتاً دانشجویان هستند هر چند تاکنون خیران مدرسه‌ساز هم به کمک آمدند، ادامه می‌دهد: مردم عزیز نیز می‌توانند در صورت تمایل از طریق شماره کارت بانکی موسسه "2433-0007-7070-6037" نزد بانک کشاوری به نام موسسه مردم نهاد دست یاری به دشتیاری در پروژه‌های مدرسه‌سازی و توسعه کیفیت آموزشی منطقه مشارکت کنند.

علیمرادی خاطرنشان می‌کند: تمرکز ما بعد از اتمام فعالیت در منطقه دشتیاری، فعالیت در دیگر نقاط بلوچستان است و آرمان ما رسیدن محروم‌ترین استان آموزشی ایران به استانداردهای آموزشی ایران است.

هرچه باشد؛ دست‌یاری به دشتیاری حرکتی نو است، هم در مدرسه‌سازی و هم در رعایت استانداردها و مطالعه و پایش کمی و کیفی آموزشی؛ دست یاری به دشتیاری و حرکت‌های مشابه آن با توجه به محدویت‌های منابع دولتی، تنها امید برقراری عدالت کمی و کیفی آموزشی در ایران اسلامی هستند که نیاز به حمایت‌های بیش از پیش مردمی دارند.

گزارش از سیدامیرحسین عظیمی

انتهای پیام/ن