آنان که به زندگی سگی می‌بالند!
بی‌شک تأثیر شبکه‌های ماهواره‌ای و برخی شبکه‌های اجتماعی بر سبک زندگی برخی جوانان ما آن‌ها را به جایی رسانده که نمایش سخیف سگ‌گردانی و سگ‌چرانی و سگ‌بازی را یکی از ابزار امروزی بودن و برتری قلمداد می‌کنند.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم ، اخیراً مطلبی با موضوع «حیوان گردانی، کسب و کاری جدید در پارک‌های تهران» در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌چرخید. شغلی که درآمد روزانه حاصل از آن بیش از بسیاری از سایر مشاغل تعریف نشده اجتماعی، یعنی حدود ١ هزار تومان برای هر ساعت گشت و گذار است. برخی افراد فرق بین سگ‌داری و سگ‌بازی را هنوز درک نکرده‌اند. برخی سگ‌بازی که همواره مورد مذمت است را خیلی عادی جلوه می‌دهند و حتی به زندگی با سگ می‌بالند و آن را وسیله‌ای برای فخرفروشی می‌کنند. باورکردنی نیست که یک زوج با هم توافق کنند فرزندی به دنیا نیاورند و برای پر کردن خلأ ناشی از فقدان فرزند در زندگی مشترک‌شان به تربیت سگ و حیواناتی از این قبیل بپردازند؟ آیا چنین حیوانی که بزاق دهانش با هیچ نوع کف و شوینده و ماده بهداشتی‌ای قابل تطهیر نیست می‌تواند همدم اشرف مخلوقات باشد؟! در این زمینه به سراغ دو تن از کارشناسان، دکتر مجید ابهری، جامعه‌شناس و مدرس دانشگاه و دکتر داود اسماعیلی، روانشناس و مدرس دانشگاه رفته‌ایم و در این خصوص با آن‌ها همکلام شده‌ایم. نظر این کارشناسان و ماحصل این همکلامی را در ادامه بخوانید.
آن‌ها می‌گویند «دوست دارم» سگ‌بازی کنم!
دکتر مجید ابهری، جامعه‌شناس و مدرس دانشگاه در این باره به «جوان» می‌گوید: از دیرباز تاکنون بعضی از حیوانات همراه و در خدمت انسان بوده و از آن‌ها برای اهداف مختلف استفاده می‌شده است. از سگ و از هر کدام از دیگران جانوران به شکل‌های مختلف بهره‌گیری می‌شده و متأسفانه برخی افراد بر اساس تقلید یا عوامل دیگر سگ را به عنوان دوست، همراه و همزیست خود انتخاب کرده و حتی آن را به رختخواب خویش می‌برند. اگر علت این حرکت ناپسند از آن‌ها پرسیده شود پاسخ اکثرشان دوست داشتن یا عبارت «دوست دارم» عنوان می‌شود.
وی می‌گوید: در جامعه ما که بر اساس باور‌های دینی و معنوی ورود این حیوان به خانه و سفره ممنوع می‌باشد، این گونه حرکات قابل پذیرش نبوده و در بعضی موارد در اماکن عمومی مانند خیابان و پارک شاهد وحشت برخی شهروندان از کودک گرفته تا بزرگسال هستیم.
وی ادامه می‌دهد: بی‌شک تأثیر شبکه‌های ماهواره‌ای و برخی شبکه‌های اجتماعی بر سبک زندگی برخی جوانان ما آن‌ها را به جایی رسانده که نمایش سخیف سگ‌گردانی و سگ‌چرانی و سگ‌بازی را یکی از ابزار امروزی بودن و برتری قلمداد می‌کنند و فلسفه و منطق کار خود را هم نمی‌دانند. متأسفانه بعضی از هنجار فرستان در الگودهی و الگوسازی حرکاتی انجام می‌دهند که موجب تشویق جوانان و دیگر افراد به این حرکت ناپسند می‌شود.
ابهری می‌افزاید: علاوه بر بیماری‌های قابل انتقال و خطرناک که سگ و برخی جانوران عامل اصلی آن هستند گاهی وحشی شدن، حمله و زخمی کردن افراد حتی صاحبان این جانوران موجب زیان‌های قابل توجهی شده و می‌شود.
اینجا هم فقدان آموزش مشکل‌ساز شده است
ابهری می‌گوید: متأسفانه همانند برخی رفتار‌های فردی و اجتماعی در این زمینه نیز آموزش‌ها و راهنمایی‌های لازم صورت نگرفته و هر روز در این مسابقه آزاردهنده شاهد شرکت تعداد بیشتری از جوانان هستیم. اگر منظور نگهبانی و مراقبت است که سگ نباید به رختخواب فرد بیاید و بدتر از همه در بعضی شبکه‌های اجتماعی برخی جوانان برای نمایش سگ خود فرصت مناسبی یافته و با یکدیگر به رقابت می‌پردازند.
وی می‌افزاید: خرید و فروش این جانور نیز یکی از مشاغل سودآور شده و نهاد‌های فرهنگی و آموزشی بدون توجه به این بحران اخلاقی و اجتماعی از کنار آن به راحتی عبور می‌کنند. سگ‌های جیبی با قیمت‌های کلان خرید و فروش می‌شوند. آرایشگاه‌ها و هتل‌های مخصوص برای این گونه جانوران ایجاد شده و آرایشگر‌های مخصوص در این زمینه‌ها با دستمزد‌های قابل توجه و تبلیغات گسترده مشغول کار هستند. ممکن است برخی نهاد‌ها و سازمان‌ها به بهانه اشتغالزایی و کارآفرینی با این قبیل مسائل برخورد نکنند، اما حداقل لازم است واقعیات به خانواده‌ها و جوانان و نوجوانان گفته شود تا از مشکلات و هزینه‌های مالی و فرهنگی بعدی جلوگیری به عمل آید.
اثرات غیر قابل جبران زندگی با سگ
داود اسماعیلی، روانشناس و مدرس دانشگاه نیز در این باره به «جوان» می‌گوید: علم امروز و دانش و تحقیقات پیاپی و نوین پزشکی علت پرهیز از سگ را میکروب‌ها و ویروس‌های مشترک میان انسان و حیوان می‌داند که از بزاق دهان سگ و مدفوع و بول سگ به انسان سرایت می‌کند که مشهورترین آن کرم آسکاریس و انگل وحشتناک آسکاریس است که در روده انسان سکنی می‌گزیند و از طریق دستگاه گوارش به بدن بیمار آسیب جدی و مخرب زده و فرد روز به روز به رنگ و روی زرد دچار شده و بر بینایی و تمرکز و تغذیه و خواب اثرات جبران‌ناپذیر وارد می‌کند.
اسماعیلی تأکید می‌کند: چهره زیبای انسانی شهر و کوچه و خیابان و پارک و بوستان و گلستان و مهمانی و همه و همه را با حضور سگ، «سگی» نکنیم. چرا انسانیت و همراهی و همدلی و همدری و همکلامی و نشست و برخاست با انسان را فروگذاشته‌ایم و همدم سگ شده‌ایم؟
این کارشناس با بیان اینکه با کمال تأسف خیلی از زوجین جوان رغبت و میلی برای «فرزندآوری» نداشته و «سگ‌چرانی» را بر بازی با کودک و فرزند خود ترجیح می‌دهند! می‌گوید: سگ‌بازی جای بازی‌های سنتی، تفریحات دسته‌جمعی، ورزش‌های مفرح و بانشاطی که هم سلامت جسم و هم سلامت روح و روان و اندیشه را دربر دارند گرفته و جامعه و روان و روح آن را آزرده و مکدر ساخته است.
وی در خاتمه تأکید می‌کند: به راستی این سؤال را از خود بپرسیم که سگ و حیوانات دیگر لایق و مأنوس و همدم شدن و یار غار شدن و بعضاً هم‌خواب و هم‌غذا و هم‌رختخواب و همسفر و هم‌سفره و همراه و هم‌مسیر شدن آدمیان هستند یا انسان‌های روشن‌ضمیر صاحب‌نفس و خردمند والا؟! استحاله فرهنگی و اجتماعی یعنی همین تمایل و رغبت و اشتیاق پیدا کردن از ارتباط با انسان به ارتباط با حیوان.
منبع: روزنامه جوان
انتهای پیام/