جای ایران در معاهدات اقتصادی با همسایهها خالی است
عضو سابق اتاق بازرگانی تهران معتقد است، در شرایطی که بسیاری از کشورهای دنیا تلاش کرده‌اند سهم خود را از بازار افزایش دهند؛ ایران عملا سهمی در معاهدات اقتصادی به ویژه با همسایه های خود نداشته و از قافله جا مانده است.
همایون اسدی لنگرودی در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، با اشاره به اهمیت تعاملات بین‌المللی در حوزه اقتصاد اظهار کرد: آنچه که برای ایران در تعامل‌های بین المللی اقتصادی دیده می‌شود عضویت در مجموعه‌هایی است که نه تنها تاثیر بیرونی نداشته بلکه حتی بعضاً دیده می‌شود که اعضا آن معاهده چندان به یکدیگر روی خوش نشان نمی‌دهند.
عضو سابق اتاق بازرگانی تهران گفت: علاوه بر این نیز متاسفانه تعامل با کشورهای همسایه در برخی حوزه‌ها به شکلی رشد نکرده که ایران انتخاب اصلی آنها برای تعامل و همکاری باشد و البته تحریم‌ها هم مزید بر علت شده است.
وی ادامه داد: در چنین شرایطی می‌بینیم که فاصله جایگاه اقتصادی ما با کشورهای عضو سازمانی چون «آ سِ آن» چه قدر زیاد است. این کشورها توانسته‌اند در یک دوره کوتاه چند ساله رشد تعاملات خود را به 7.5 برابر برسانند اما این مسئله برای اقتصاد ایران رخ نداده و مسکوت باقی مانده است.
این فعال اقتصادی با بیان اینکه بخش خصوصی و اتاق بازرگانی می‌توانند در معارفه اقتصاد ایران سهمی عمده و جدی ایفا کنند، گفت: حضور هیئت‌های تجاری و معرفی فرصت‌های اقتصادی ایران موضوعی است که بخش خصوصی باید در آن نقش آفرینی کند. این در حالی است که رصد عملکرد سال‌های گذشته نشان می‌دهد که این اتفاق رخ نداده و در عرضه اقتصادمان به کشورهای منطقه و جهان ضعیف عمل کرده‌ایم.
اسدی با اشاره به مشکلاتی که امروز اقتصاد ایران با آن دست و گنجه نرم می‌کند، اظهار کرد: در چنین شرایطی و همانطور که در فرمایشات رهبری انقلاب به چشم می‌خورد ما باید خوشه‌های صنعتی را کنار هم قرار دهیم و با استفاده از حداکثر ظرفیت آنها و بالا بردن میزان بهره‌وری از اوضاع سخت فعلی عبور کنیم.
وی در پایان خاطرنشان کرد: برای رسیدن به این دستاورد مهم، اتاق بازرگانی است که باید نقش آفرینی کند. هرچند تفاوت دیدگاه وجود دارد اما این اتاق به عنوان یکی از مهمترین بازوهای مشاوره‌ای قوای سه گانه نقشی کلیدی در این بخش خواهد داشت. ما دیدیم با وجود آنکه تعدادی از اعضای اتاق بازرگانی اخیر با دولت ارتباط قوی داشتند اما عملاً بسیاری از این دغدغه‌ها مسکوت ماند و این مسئله باید در آینده به شکلی دقیق تر دنبال شود.
انتهای پیام/