اهلبیت(ع) حضرت فاطمه(ع) را چگونه توصیف کردند؟
بررسی روایات معصومین(ع) درباره حضرت زهرا(ع) نشان می‌دهد تعریفی که ما از آن حضرت داریم بسیار متفاوت و غیر قابل مقایسه با تعریف اهلبیت(ع) از حضرت زهرا(ع) است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، اگر کسی از ما دربارۀ حضرت فاطمه زهرا علیها السلام سؤال کند و ما نیز بخواهیم به معرفی ایشان بپردازیم، معمولاً چنین پاسخ می‌دهیم که آن حضرت دختر نبّی مکرم اسلام(ص)، همسر امیرالمؤمنین(ع) و مادر امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) هستند، اما تعریفی که ما از حضرت فاطمه(ع) داریم بسیار متفاوت و غیر قابل مقایسه با تعریفی است که خود اهلبیت (علیهم السلام) از حضرت فاطمه(ع) دارند.
امام صادق(ع) دربارۀ علت نامیده شدن حضرت فاطمه(ع) به «زهرا» می‌فرماید: «لِأَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَهَا مِنْ نُورِ عَظَمَتِهِ، فَلَمَّا أَشْرَقَتْ أَضَاءَتِ السَّمَوَاتِ وَ الْأَرْضَ بِنُورِهَا، وَ غَشِیَتْ أَبْصَارَ الْمَلَائِکَةِ، وَ خَرَّتِ الْمَلَائِکَةُ لِلَّهِ سَاجِدِینَ، وَ قَالُوا: إِلَهَنَا وَ سَیِّدَنَا، مَا هَذَا النُّورُ؟ فَأَوْحَى اللَّهُ إِلَیْهِمْ؛ هَذَا نُورٌ مِنْ نُورِی؛ زیرا خداوند او را از نور عظمت خودش آفرید و هنگامى که نور وجود فاطمه(ع) درخشید، آسمان‌ها و زمین به نورش روشن شده و دیدگان فرشتگان از شدت نورش بسته شد و تمام ملائکه حقّ تبارک و تعالى را سجده و عرض کردند: اله و معبود ما! سرور و مولاى ما! این نور چه خصوصیتى دارد که این‌قدر تابان و روشن است؟ خداوند متعال به آنها فرمود: این نور از نور من است». (بحارالأنوار، ج43، ح16)
این سؤال از امام حسن عسکری(ع) نیز پرسیده شد و حضرت در پاسخ به پرسشی مبنی بر علت نامیده شدن آن حضرت به «زهرا» فرمود: «کَانَ وَجْهُهَا یَزْهَرُ لِأَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ‌ع مِنْ أَوَّلِ النَّهَارِ کَالشَّمْسِ الضَّاحِیَةِ وَ عِنْدَ الزَّوَالَ کَالْقَمَرِ الْمُنِیرِ وَ عِنْدَ غُرُوبِ الشَّمْسِ کَالْکَوْکَبِ الدُّرِّی؛ زیرا چهره او براى امیرالمؤمنین(ع) در اول روز مانند آفتاب روشن و به‌هنگام زوال مانند ماه درخشان و به‌هنگام غروب آفتاب مانند ستاره مىدرخشید».
"ارجعی" اثری از مجموعه «آسمان حسین» عبدالحمید قدیریان
امام صادق(ع) در حدیثی دیگر فرمود: «فَاطِمَةُ كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ بَيْنَ نِسَاءِ أَهْلِ الدُّنْيَا؛ فاطمه علیها السلام اختری تابناک میان زنان دنیاست» (کافی، ج1، ص195). آن حضرت در ذیل آیۀ 35 سورۀ نور می‌فرماید: «اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکاةٍ فَاطِمَةَع فِیها مِصْباحٌ الْحَسَنُ الْمِصْباحُ فِی زُجاجَةٍ الْحُسَیْنُ الزُّجاجَةُ کَأَنَّها کَوْکَبٌ دُرِّیٌ فَاطِمَةُ کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ بَیْنَ نِسَاءِ أَهْلِ الدُّنْیَا»، «مشکات» فاطمه(ع)، «فِیها مِصْباحٌ» امام حسن(ع)، «الْمِصْباحُ» امام حسین(ع) «و فِی زُجاجَةٍ الزُّجاجَةُ کَأَنَّها کَوْکَبٌ دُرِّیٌ»، فاطمه زهرا(ع) است که بین زنان دنیا چون ستارههاى درخشان است.
بیاییم به یک نکته مهم توجه کنیم:
وقتی اهلبیت (علیهم السلام) حضرت فاطمه(ع) را این‌گونه معرفی می‌کنند، چرا ما به‌عنوان محبان و شیعیان آن بزرگواران چنین رفتاری نداشته باشیم؟ چرا تا وقتی نام ایشان را می‌شنویم، نوری عظیم، وسیع و حجیم را در آسمان‌ها متصوّر نشویم؟ ایشان نوری عظیم هستند که هجده سال در قالب جسم مادی به دنیا آمدند، اما اینکه تا نامی از حضرت فاطمه(ع) می‌شنویم، فقط یک زندگی خانم هجده‌ساله برایمان متصوّر شود، امری پسندیده نیست و حتی این چیزی نیست که اهلبیت (علیهم السلام) به آن تأکید داشته باشند، بلکه تأکید آنان بر بُعد نورانی آن حضرت(ع) است.
انتهای پیام/*