چرا ۲۰ فروردین " روز ملی فناوری هسته‌ای" نامکذاری شد؟
بیستم فروردین یادآور غرور ملی ایرانیان در دستیابی به قدرت هسته‌ای باوجود تحریم‌های ظالمانه است؛ قدرتی که برای کسب آن خون‌های پاکی ریخته شده و کودکان بی‌گناهی سایه گرم پدر را از دست دادند، اما با میوه تلخ برجام متوقف شد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان، 20 فروردین 1385 بود که خبر دستیابی ایران به فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای و راه‌اندازی زنجیره کامل غنی‌سازی اورانیوم اعلام شد؛ موفقیتی که با تکیه بر توان داخلی و در شرایط تحریم به دست آمده بود و همگان را متحیر ساخت.
تولید سوخت هسته‌ای موردنیاز رآکتورهای هسته‌ای، رؤیایی بود که دانشمندان جوان کشور با اتکال به قدرت باری تعالی و مجاهدت شبانه‌روزی آن را تبدیل به واقعیت کردند و به پاس این مجاهدت علمی، 20 فروردین با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی با عنوان "روز ملی فناوری هسته‌ای" در تقویم جمهوری اسلامی ایران ثبت شد.
پیش از پیروزی انقلاب اسلامی بود که آمریکا، آلمان و فرانسه بحث تولید 20 هزارمگاوات برق به وسیله انرژی هسته‌ای را مطرح کرده و آلمان ساخت دو رآکتور هزار مگاواتی در بوشهر را آغاز کرد، اما باوجود پیشرفت 85 درصدی با پیروزی انقلاب اسلامی، کار را رها کرد.
آمریکا هم یک رآکتور 5 مگاواتی در کوی دانشگاه تهران و سازمان انرژی اتمی برای تولید دارو ساخت و تعهد داد که 20 مگاوات سوخت موردنیاز آن را تأمین کند و سومین مورد هم به دست فرانسوی‌ها بود و رآکتور 360 مگاواتی کنار رودخانه کارون با 10 درصد پیشرفت ساخته شد.
تلاش‌های دشمن برای براندازی نظام نوپای جمهوری اسلامی با به کار گرفتن روش‌های مختلف و درنهایت جنگ تحمیلی موجب شد تا برنامه‌های هسته‌ای ایران بیش از یک دهه متوقف شود، اما از سال 68 گام‌های نخست برداشته شد.
در سال 82 جوسازی گروه‌های ضدانقلاب در رسانه‌های غربی مبنی بر تلاش ایران برای ساخت سلاح هسته‌ای موجب حساسیت اروپا و آمریکا در این مورد شده و به بهانه‌های مختلف سعی در توقف فعالیت‌ها کردند، اما ایران در سال 84 عزم خود را جزم کرده و در 20 فروردین 85 باوجود تحریم توانست به چرخه کامل تولید سوخت هسته‌ای دست یابد.
دانشمندان و متخصصان ایرانی با دستیابی به نسل جدیدی از سانتریفیو‌ژها و اعلام آن به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، ایران را در زمره کشورهای صاحب فناوری غنی‌سازی اورانیوم قرار داده و ایران به کشورهای عضو باشگاه اتمی پیوست.
انرژی هسته‌ای از شهادت دانشمندان جوان تا میوه تلخ برجام
حال با گذشت 13 سال از نخستین جشن فناوری هسته‌ای انتظار می‌رفت تا آرزوی دانشمندان جوان کشورمان برای فعال شدن 60 هزار سانتریفیوژ و تولید سوخت 6 نیروگاه محقق شده و ایران قدرت برتر در حوزه فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای می‌شد، رؤیایی که نتوانست تعبیر شود.
دستیابی ایران به قدرت تولید سوخت هسته‌ای در فروردین 1385 و قرار گرفتن ایران در شمار کشورهای قدرتمند هسته‌ای جهان موجب حیرت همگان شده و آمریکا و اروپا که می‌خواستند این قدرت را در انحصار خود نگه‌دارند؛ بهانه‌گیری را از سر گرفتند.
آن‌ها به بهانه‌های مختلف و طرح مواردی چون توافق نام"ژنو" برنامه خود را دنبال کرده و درنهایت در مرداد 1394 مذاکرات ایران با 1+5 در وین، به مرحله پایانی رسید و میوه تلخ آن پر کردن رآکتور آب‌سنگین اراک با بتن بود.
هرچند امروز تنها نام و نشانی از فناوری هسته‌ای باقی مانده و فعالیت چندانی در این حوزه نمی‌شود، اما فراموش نباید کرد که خون‌های پاکی به پای نهال نوپایش ریخته شده است.
میراثی ارزشمند که به خون"مسعود علی محمدی"، "مجید شهریاری"، "مصطفی احمدی روشن"، "داریوش رضایی‌نژاد" و "رضا قشقایی" آغشته شده و باید برای نسل‌های آینده به یادگار بماند.
"مصطفی"؛ دانشمند جوانی که پشت تحریم را شکست
مصطفی احمدی روشن، سومین شهید هسته‌ای کشور و دانشمند جوانی بود که در 32 سالگی به شهادت رسید و فرزند کوچکش "علی" سایه گرم پدر را از دست داد تا قامت انقلاب نشکند.
او 17 شهریور سال 1358 در روستای سنگستان همدان متولد شده و با امکانات ساده بزرگ شد؛ خانه‌ای اجاره‌ای در محله آقاجانی بیک و نزدیکی امامزاده یحیی(ع) همدان و پدری که در جبهه حضور داشت.
تحصیلات را تا پایان دبیرستان در همدان گذراند و سال 77 وارد دانشگاه صنعتی شریف شده و 81 در رشته مهندسی پلیمر فارغ‌التحصیل شد.
او از نخبگان و فعالان فرهنگی دانشگاه بود و با همسرش "فاطمه بلوری کاشانی" هم در همان‌جا آشنا شده و ازدواج کرد.
مصطفی بعدها به سازمان انرژی اتمی پیوست و از پایه‌گذاران سایت هسته‌ای نطنز بود و تأثیر بسیار مطلوبی در بخش تأمین کالاها و خرید تجهیزات هسته‌ای برای غنی‌سازی در زمان تحریم‌ها داشت.
در مدت حضور او به عنوان معاون بازرگانی، کالاها به‌موقع، به تعداد و با کیفیت تأمین می‌شد و در همه‌جا از پیمانکاران خود دفاع می‌کرد و در عین شوخ طبیعی، مدیری جدی و قاطع بود.
همسرش می‌گوید: «همه تلاش مصطفی برآورده کردن خواسته مقام معظم رهبری بود و برای این کار سر از پا نمی‌شناخت و معتقد باید نایب امام زمان(عج) را با مجاهدت علمی خوشحال کرد».
مصطفی احمدی روشن که برای سربلندی کشور تلاش می‌کرد به همراه دوستش "رضا قشقایی" 21 دی 1390 با چسباندن یک بمب مغناطیسی به خودرو به‌وسیله یک موتورسوار به شهادت رسید و پیکر پاکش پس از تشییعی باشکوه در امامزاده علی‌اکبر(ع) چیذر به خاک سپرده شد.
به گزارش تسنیم، دستیابی به قدرت هسته‌ای حاصل مجاهدت‌ها و تلاش شبانه‌روزی دانشمندانی است که برای اعتلای ایران و ایرانی کمر همت بسته و در شرایط سخت تحریم ایران را بر قله اقتدار نشاندند؛ اقتداری که در تنگنای اقتصادی حاصل شد.
مردان بزرگی که با تأسی از روزهای حماسه و ایثار به جهاد علمی دست زده و از بذل جان دریغ نکردند و حالا این من و تو هستیم که باید پرچم‌دار این مصاف بوده و پاسخی برای دل‌تنگی‌های "علی" و "آرمیتا" داشته باشیم.
گزارش: سمیه مظاهری
انتهای پیام/ش