موشک‌های ویران‌کننده معامله قرن
نوار غزه کمتر از ۲ درصد از فلسطین تاریخی را نشان می‌دهد اما آنجا و مردمش به تنهایی بینی غارتگران اسرائیلی و آمریکایی را به خاک مالیده و با شجاعت و دلاورمردی از ۴۰۰ میلیون عرب و ۵/۱ میلیارد مسلمان با مقدسات و سرزمین‌های‌شان دفاع می‌کنند
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم،عبدالباری عطوان سردبیر فلسطینی روزنامه رای‌الیوم در یادداشتی در روزنامه وطن امروز نوشت: نوار غزه کمتر از 2 درصد از فلسطین تاریخی را نشان می‌دهد اما آنجا و مردمش به تنهایی بینی غارتگران اسرائیلی و آمریکایی را به خاک مالیده و با شجاعت و دلاورمردی از 400 میلیون عرب و 5/1 میلیارد مسلمان با مقدسات و سرزمین‌های‌شان دفاع می‌کنند و توقع تقدیر و تمجیدی از سوی کسی را هم ندارند.
این راکت‌های مبارکی که از منطقه تحت محاصره غزه شلیک شد در حالی که حامل کلاهک‌های انفجاری بوده و چندین خودروی زرهی اسرائیل را با سرنشینان نظامی آن منهدم کرد، پاسخ دوسویه داشت؛ نخست سوی آن به معامله قرنی بود که می‌خواهد اسرائیل بزرگ را از نیل تا فرات بسط دهد و دوم به عرب‌هایی که پیش به سوی عادی‌سازی با اسرائیل گام برداشته و نتانیاهو را رهبر و محافظ خود کرده‌اند. طی 2 روز گذشته ما در تماس دائم با مردم‌مان در نوار غزه بوده‌ایم و حرف‌هایی که آنها در تمام تماس‌های‌شان بیان داشتند، عبارت از این است: «نگران ما نباشید... ما دل‌مان به حال شما می‌سوزد... نگران خودتان باشید... ما یک خانواده‌ایم و اینجا کسی ترسیده یا وحشت‌زده نیست؛ ما به شما اطمینان می‌دهیم که تا پایان، پایدار و مقاوم می‌مانیم. دشمن است که خواهان آتش‌بس است نه ما. ما می‌خواهیم با ایستادگی در سرزمین‌مان به شهادت برسیم. حیات در ایستادگی شرافتمندانه است».
«فریح ابومدین» وزیر اسبق دادگستری فلسطین نیز به ما گفت: «زندگی طبیعی در نوار غزه جریان دارد. کودکان مشغول دنبال کردن جنگنده‌های متجاوز در آسمان، تعیین هویت موشک‌های مقاومت و شمردن تلفات اسرائیلی‌ها و گنبدهای آهنین شکسته آنها هستند».
میانجیگری دولت‌های عربی به خاطر اسرائیل
مشکل مردم غزه با اسرائیل نیست، بلکه با تشکیلات خودگردان در رام‌الله است که مثل فرنگی‌ها حرف می‌زند؛ از یک‌سو خواهان کمک بین‌المللی می‌شود و از سوی دیگر در گرسنگی دادن به مردم غزه، با اشغالگران یا دولت‌های عربی رقابت می‌کند؛ عربستانی‌هایی که برای توقف درگیری میانجیگری می‌کنند، آن هم نه برای اینکه دل‌شان به حال فلسطینی‌ها می‌سوزد و نخواهند خون‌شان ریخته شود، بلکه به خاطر اسرائیل و امنیت شهرک‌های صهیونیست‌نشین که به مخاطره افتاده است. این مهم نیست که چه کسی آغاز‌کننده این جنگ بود اما اتفاق تازه در آن این است که گروه‌های مقاومت افتخار می‌کنند به اقدامات تحریک‌آمیز اسرائیل، کشتار معترضان مسالمت‌جو در مرزهای غزه، عدم پایبندی به توافقات آتش‌بس، تشدید محاصره و گرسنگی دادن به 2 میلیون عرب و مسلمان و تیراندازی‌های نظامیان صهیونیست، پاسخ قوی دادند. رهبران مقاومت در نوار غزه نظیر مردم این منطقه به این واقعیت محکم دست یافته‌اند که اسرائیل جز زبان زور نمی‌فهمد و آنها استاد آموزش این زبان و اصطلاحات آن هستند و نخستین کلمه در قاموس این زبان «جهاد»، دوم «رستگاری»، سوم «شهادت» و چهارم «شرافت» است و فهرست عزت و غرورشان بلند است.
4 دستاورد بزرگ جنگ 2 روزه
نخستین مساله اینکه قدرت بازدارندگی دشمن بسیار ضعیف شده، اگر نگوییم فروپاشیده است و این مقاومت است که برنامه‌های خود را تحمیل و قواعد درگیری را مشخص کرده است. دوم اینکه صدها هزار اسرائیلی از بیم جان‌شان و وحشتی که بر آنها مستولی شده بود محل اقامت خود در جنوب فلسطین را به سمت شمال رها کرده و گریختند و پرتاب راکت‌های مقاومت اگر همچنان به سمت تل‌آویو و دورتر از آن ادامه داشته باشد، این آمار بالاتر هم می‌رود.
سوم اینکه اسرائیل 2 مناسبت پیش رو دارد؛ اول مسابقه آواز یوروویژن 2019 که در تل‌آویو برگزار می‌شود و هزاران نفر آن را دنبال خواهند کرد و دومی سالگرد تاسیس رژیم صهیونیستی و اگر جنگ تا 2 هفته ادامه پیدا می‌کرد، این برنامه‌ها لغو می‌شد و چهره جهانی رژیم اشغالگر به عنوان رژیمی ناامن و فاشیستی نشان داده می‌شد که با ارتکاب جنایات جنگی موجب تشدید تنش و بی‌ثباتی در منطقه و جهان شده است. چهارم اینکه کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس و کشورهای عربی که با رژیم اشغالگر عادی‌سازی کرده یا می‌کنند در برابر مردمان‌شان در تنگنایی دشوار قرار می‌گیرند، بویژه اگر ضعف اسرائیل در مقابله با پایداری گروه‌های مقاومت برملا شود، همان گونه که ضعف آمریکا در مقابله با ایران به دلیل ادامه صادرات نفت ایران و ناکامی ترامپ در به صفر رساندن آن برملا شد، حالا برای رژیم‌های عربی که گمان می‌کردند ملت عرب و فرهنگ مقاومت سست شده کوته‌نظری سیاسی و اخلاقی آنها ثابت شد.
عربستان و نهادهای اسلامی آنها کجایند؟
ما نمی‌دانیم احساس رئیس «رابطه العالم الاسلامی» و رژیم سعودی چگونه خواهد بود، در حالی که می‌بیند 600 راکت بر شهرها و شهرک‌های اسرائیلی فرو می‌ریزد و در حملات جنگنده‌های اسرائیلی کودکان شیرخوار یا جنین‌ها در شکم مادران‌شان به شهادت می‌رسند آن هم فقط 2 روز پس از انتشار خبر دعوت عربستان از یک هیات یهودی اسرائیلی برای حضور در کنفرانسی که این انجمن اسلامی(!) [سعودی] قرار است اوایل سال آتی در مکه مکرمه برگزار کند بویژه که رئیس انجمن و بسیاری از مقامات سعودی همواره تاکید می‌کنند کشورشان آخرین کشور عربی خواهد بود که با اسرائیل عادی‌سازی خواهد کرد. ملت فلسطین با خون شهدا و موشک‌هایی که گنبدهای آهنین را تحقیر کرده، پاسخ اشغالگری رژیم صهیونیستی را می‌دهد و اهداف نظامی اسرائیل را هدف می‌گیرد که تازه‌ترین آن انهدام یک خودروی حامل نظامیان با موشک‌های کورنت است و بدین ترتیب به به هلاکت رساندن نظامیان اسرائیلی ادامه می‌دهند در حالی که اسرائیلی‌های متمدن(!) زنان باردار و کودکان را به قتل می‌رسانند. خدا را سپاس که سران عرب که دوستدار نتانیاهو هستند تلگراف‌های تسلیت به دلیل هلاکت نظامیان صهیونیست نفرستادند، همان گونه که خدا را سپاس می‌گزاریم محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان هم به همین منظور با نتانیاهو تماس تلفنی برقرار نکرده تا از سلامت او و شهرک‌نشینانش اطمینان خاطر کند؛ کاری که به دفعات انجام داده است.
میانجیگری مصر به درد نمی‌خورد
از اینکه مصر را در این جنگ به عنوان میانجی می‌بینم به 2 دلیل متاثر می‌شوم؛ نخست اینکه ضرورتی ندارد چنین نقشی را ایفا کند وقتی که مسؤول امنیتی نوار غزه است و غزه زمانی که تحت حکومت اداری مصر بود به اشغال اسرائیل درآمد و دوم اینکه وقتی اسرائیل به شروط توافقنامه‌های آتش‌بس پیشین پایبند نماند، محاصره غزه را تشدید کرد و ده‌ها نفر را در راهپیمایی‌های بازگشت به شهادت رساند، یعنی مصر نوار غزه را تحقیر کرده است.
غزه باز همه را شگفت‌زده کرد
از مردم‌مان در نوار غزه هم که نور امید را به دل‌ها می‌بخشند متشکریم. آنها گهگاه ما را با معجزه‌های خود در مقاومت و پایداری غافلگیر می‌کنند و آغاز ماه مبارک رمضان را با وحدت و جانفشانی خود در برابر ظلم جشن می‌گیرند؛ آیا این حق ما نیست که به آنها افتخار کنیم و سرهای‌مان را به خاطر شجاعت‌شان بالا بگیریم، چرا که بینی رژیم اشغالگر را در مقطعی به خاک مالیدند که بسیاری بر پاهایش بوسه می‌زنند و خواهان حفاظت از آن هستند.
یا آتش‌بس با شروط مقاومت یا شلیک موشک به قلب اسرائیل
در پایان برای روح همه شهدا و بالاخص بانوی شهیده «فلسطین ابوعرار» و نوزاد 14 ماهه‌اش و همچنین «حامد الخضری» فرمانده گردان‌های القسام و اعضای خانواده «المدهون» و «ابوعرمانه» و دیگر شهدای جنگ اخیر طلب رحمت و مغفرت از درگاه الهی کرده و تاکید می‌کنم: برای‌مان مهم نیست این دنیای کور همدست اشغالگران شده است؛ در نهایت یا موشک‌های دقیق و جدید مقاومت تل‌آویو را در هم می‌کوبد یا توافق آتش‌بس با شروط مقاومت برقرار می‌شود.
انتهای پیام/