در سال های ۹۶ و ۹۷ با هر حادثه شغلی یک آسیب شغلی رخ داد

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، زمانی که سخن از بازار کار به‌میان می‌آید عمدتاً موضوع‌هایی مانند اشتغال و بیکاری در ذهن تداعی می‌شود اما یکی از موضوعات اساسی این حوزه که ارتباط تنگاتنگی با اشتغال افراد دارد در حادثه شغلی به آسیب شغلی است، حوادثی که طی سال‌های انجام فعالیت شغلی برای شاغلان رخ می‌دهد جریان کار را مختل می‌سازد این حوادث از چند جنبه قابل بررسی است.

خسارات جانی و مالی حادثه حاصل از حادثه چنان گسترده و زیاد است که جبران آن گاهی اوقات امکان‌پذیر نیست، از این رو کارشناسان و سیاست‌گذاران این امر پیشگیری را تنها راهکار می‌دانند لذا اقدامات پیشگیرانه ضروری به‌نظر می‌رسد که از جمله آموزش‌های ایمنی و بهداشت می‌باشد. این آموزش‌ها گاهی کارفرمایان و مزد و حقوق‌بگیران آنها را در خصوص حوادث حادثه‌آفرین، شیوه‌های ممانعت از بروز حادثه و اقتصادی اقدامات اساسی را در زمان رخداد حادثه جهت کاهش میزان خسارت افزایش می‌دهند.

 بررسی‌های صورت‌گرفته نشان‌دهنده این است که در استان‌های چهارمحال و بختیاری، گلستان، کهگیلویه و بویراحمد، سمنان، البرز و بوشهر نرخ تغییرات نسبت آسیب‌های شغلی به حادثه شغلی رشد منفی چشمگیری را داشته است که این امر بدین معناست که سرانه آسیب شغلی هر حادثه طی سال‌های 96 و 97 کم شده است و بالعکس نسبت آسیب شغلی به حادثه شغلی در استان‌های خراسان شمالی، مازندران، یزد، کرمان و قزوین میزان تغییرات مثبت را داشته است. همچنین میزان تغییرات در استان‌های قم، سیستان و بلوچستان برابر صفر بوده است که بیانگر این است که استان‌های مذکور هیچ تغییری نسبت به سال گذشته نداشته‌اند. میزان تغییرات کل کشور برابر با منفی یک درصد بوده است که بسیار ناچیز است و می‌توان گفت که تقریباً در هر حادثه شغلی یک آسیب شغلی رخ داده است.

میزان تغییرات نسبت آسیب شغلی به حادثه شغلی بر اساس فعالیت اقتصادی نشان می‌دهد مقدار این نمایشگر در دفاتر و ادارات و سایر فعالیت‌های خدمات عمومی مثبت بوده این در حالی است که میزان تغییرات مذکور در فعالیت‌های کشاورزی، شکار، جنگلداری، استخدام معدن و حمل‌و‌نقل و انبارداری منفی بوده است.

همچنین میزان تغییرات نمایش مزبور در فعالیت‌های ماهیگیری، عمده‌فروشی، خرده‌فروشی، تعمیر وسایل نقلیه موتوری، هتل و رستوران، واسطه‌گری‌های مالی، اداره امور عمومی دفاع و تأمین اجتماعی، آموزش و بهداشت و مددکاری اجتماعی خانواده‌های معمولی و اظهارنشده برابر با صفر بوده که این امر بیان می‌دارد که در این فعالیت‌های اقتصادی حادثه شغلی برابر با آسیب شغلی بوده است.

از آنجایی که حادثه شغلی می‌تواند فوت فرد آسیب‌دیده را نتیجه دهد و انتظار می‌رود در حوادث با شدت بیشتر احتمال فوت شاغل افزایش یابد لذا سازمان بین‌المللی کار نیز تعداد آسیب شغلی منجر به فوت را به‌صورت ویژه مد نظر قرار می‌دهد، بر این اساس بررسی نرخ تغییرات آسیب شغلی منجر به فوت بین استان‌های مختلف بیان می‌دارد در استان‌های گلستان 77.08ــ درصد ایلام با 71.43ــ درصد 62.5ــ درصد بیشترین کاهش را در آسیب به خود اختصاص داده‌اند.

یکی از مشخصه‌های اساسی حوادث شغلی که سازمان بین‌المللی کار نیز به اندازه‌گیری آن توصیه نموده است روزهای کاری ازدست‌رفته است.

روزهای کاری ازدست‌رفته بدین لحاظ حائز اهمیت است که ضمن کاهش ساعات کاری که کاهش بهره‌وری نیروی کار را به‌عهده دارد، میزان تولید کالا یا ارائه خدمات نیز در جامعه کمتر می‌شود و بدین لحاظ از نظر اقتصادی چالشی برای کارفرما محسوب می‌شود.

از سوی دیگر علاوه بر سختی ناشی از کم‌توانی شاغلان با تنزل درآمدها مواجه هستند از آنجایی که مرجع ثبت روزهای کاری ازدست‌رفته در موارد عمده سازمان‌های بیمه‌گر می‌باشد؛ لذا در این گزارش به بررسی این مهم با اطلاعات سازمان تأمین اجتماعی استناد شده است.

روزهای کاری ازدست‌رفته سال‌های 90 تا 96 نشان می‌دهد بیشترین روزهای کاری ازدست‌رفته مربوط به سال 93 استان تهران 191 هزار و 357 نفرروز می‌باشد که در همین سال استان تهران بیشترین روز کاری ازدست‌رفته منجر به درمان سرپایی با 188 هزار و 156 نفرروز به خود اختصاص داده است از سوی دیگر بیشتر این روز کاری ازدست‌رفته منجر به درمان بستری نیز در سال 91 استان تهران با 91 هزار و 500 هزار و 153 روزنفر اختصاص دارد، طی سال‌های 96 استان گلستان با 1953 روز کاری ازدست‌رفته و 1875 روز کاری ازدست‌رفته بابت درمان سرپایی کمترین مقدار این نماینده در کل دوره 7ساله و بین استان‌های گوناگون را داشته است، لازم به ذکر است کمترین روز ازدست‌رفته که منجر به درمان بستری شده است به استان کرمانشاه طی سالهای 92 و 93 و استان ایلام طی سالهای 93 و 94 اختصاص دارد چرا که این دو استان طی سالهای یادشده هیچ روز کاری ازدست‌رفته نداشته‌اند.

 انتهای پیام/*