اصفهان| تاثیرات مخرب سوزاندن مزارع گندم بر کشاورزی؛ روش منسوخی که نابودی زمین‌ها را به دنبال دارد
نماینده انجمن علوم خاک ایران در استان اصفهان گفت: روش‌های منسوخ سوزاندن مزارع گندم پس از برداشت، قابلیت نفوذ آب و ظرفیت نگهداری آب در خاک را از بین می‌برد.
حمید قیومی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در اصفهان، با بیان اینکه سوزاندن مزارع گندم پس از برداشت به محیط بیوشیمیایی خاک آسیب جدی وارد می‌کند اظهار داشت: این روش بزرگترین عارضه‌ای که برای خاک ایجاد می‌کند، کشتن میکروارگانیزم خاک است و همچنین مواد تقویت‌کننده خاکی و موادی که سبب حاصل‌خیزی آن می‌شود را از بین می‌برد.
وی آتش زدن مزارع را منجر به نابودی مواد آلی خاک دانست و اظهار داشت: مواد آلی موجود در خاک با هیچ کود شیمیایی به دست نمی‌آید و فواید بسیاری دارند که اگر کشاورز آن را نداند ممکن است ندانسته کاری بکند که به خود و زمینش ضربه وارد کند.
نماینده انجمن علوم خاک ایران در استان اصفهان افزود: کشاورزان برای از بین بردن خاروخاشاک و علف‌های هرز مزارع خود را آتش می‌زنند که البته این امر آنچنان موجب شوری خاک نمی‌شود اما مواد تقویت‌کننده و میکروارگانیزم‌‌های موجود در خاک را از بین می‌برد.
وی با بیان اینکه با روش آتش زدن مزارع توسط کشاورزان مخالف هستم، بیان کرد: متاسفانه بسیاری از کشاورزان پس از برداشت محصول اقدام به سوزاندن بقایای گیاهی در مزرعه می‌کنند که این مسئله یکی از عوامل آسیب رسان به طبیعت و محیط زیست به شمار می‌رود که موجب نابودی میلیون‌ها موجود زنده در خاک می‌شود.
قیومی گفت: مواد آلی و موجودات زنده خاک منبع تامین، تولید، آزادسازی و نگه‌دارنده بسیاری از عناصر مورد نیاز گیاه مانند فسفر، گوگرد، آهن و روی هستند و مواد را برای گیاه قابل جذب می‌کنند.
وی اظهار داشت: سوزاندان مزارع توسط کشاورزان ضمن اینکه برای مدت‌‌ها آثار مواد سوخته را بر زمین باقی می‌گذراد بلکه مواد آلی که با جذب رطوبت باعث افزایش راندمان مصرف آب، کود و تولید می‌شوند را نیز از بین می‌برند.
نماینده انجمن علوم خاک ایران در استان اصفهان با اشاره به این که سوزاندن مزارع کاری علیه زیست‌محیط و در راستای ناپایداری اکوسیستم خاک است، افزود: این روش‌های منسوخ قابلیت نفوذ آب و ظرفیت نگهداری آب در خاک را از بین می‌برد و تبخیر و تعرق از سطح خاک و گیاه را نیز افزایش می‌دهد.
وی درباره اینکه حرارت زیاد سبب آسیب ساختمان خاک می‌شود، بیان کرد: برای مثال سفال‌گرانی که ساخته دست خود را در کوره می‌گذارند آثار آنها با حرارت حالت طبیعی خود را از دست می‌دهد، سخت می‌شود و خاک کشاورزی نیز در اثر حرارتی بسیار بالا طبیعت اصلیش از بین می‌رود.
قیومی گفت: گاهی اوقات علف هرز طغیان می‌کند و به صورت تهاجمی عمل کرده و کشاورز برای نابودی آنها کوتاه‌ترین و سریع‌ترین مسیر را انتخاب و مزارع خود را آتش می‌زنند.
وی اظهار داشت: سوزاندن مزارع توسط کشاورزان در کنار تمام معایب، از مزایایی نیز برخوردار است که حضور علف‌های هرز را از زمین پاک می‌کند اما این مزیت در راستای عیوب بیشمار آتش‌زدن زمین‌های کشاورزی بسیار ناچیز است.
نماینده انجمن علوم خاک ایران در استان اصفهان به کارهای ترویجی و توسعه‌ای برای کشاورزی در استان اصفهان اشاره کرد و افزود: در این راستا به کشاورزان اصفهانی توصیه شده که به دلیل مصرف زیاد آب و آسیب به اراضی در مزارع خود برنج نکارند اما کشاورز منافع کوتاه مدت را بدون توجه به آینده در نظر می‌گیرد.
وی اضافه کرد: برداشتی که هر کشاورزی از مباحث ترویج و توسعه محققان دارند بسیار متفاوت است و عده‌ای با قبول آن شیوه و روش زراعت خود را اصلاح و برخی دیگر نیز توجه خاصی به آنها ندارند.
قیومی با اشاره به آموزش شیوه‌های نوین کشاورزی به کشاورزان گفت: سازمان ترویج با همکاری و همفکری مرکز کشاورزی کارهای ترویجی و توسعه‌ای زیادی را ضمن آموزش، از طریق پوستر مدیریت جهادکشاورزی و رسانه‌‌ها انجام داده است.
وی افزود: مراقبت‌های مقاوم قبل از کشت پایدار، روش‌های نوین آبیاری برای کنترل رشد علف هرز و غیره از جمله روش‌ها است.
انتهای پیام/ح