خاطرات «پاسور» پیشکسوت اردبیلی؛ زیباترین یادگار ورزش انسانیت است

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اردبیل، کوروش فتاحی از آن دسته ورزشکارانی است که عمری بازی و مربی گری و داوری را سپری کرده و خودش می‌گوید از 60 سال سنی که دارد، 40 سال را داخل و کنار زمین والیبال بوده است.

نه قد و قواره‌اش به والیبالی‌ها می‌خورد و نه بر خلاف برخی ورزشی‌ها برخورد سخت و رفتارهای خودپسندانه دارد. طوری پای صحبت‌های ما نشسته که خود ما احساس نزدیکی با والیبال و تاریخ رفته به آن داشته باشیم و از پرسیدن هیچ سوالی ابا نکنیم.

چهره بشاش و اخلاق خوشش موجب شده همه خانواده والیبال یک جا بگویند، انسان خوبی است. حلال بسیاری از مشکلات بوده و دوندگی برای والیبال را لذت و همزمان وظیفه می‌داند.

زمانی  با حسرت به پاسورهای موفق تیم‌ها نگرسته و زمانی پاسور موفق در تیم‌های آذربایجان شرقی بوده آن هم در سال‌های قبل از استان شدن اردبیل و وابستگی آن به استان آذربایجان شرقی.

تلاش‌های فتاحی را فدراسیون نیز لمس کرده و بعد از سال‌ها بازی به عنوان داور بین المللی فدراسیون و ناظر فدراسیون در لیگ دسته یک بوده است.

احترام به پیشکسوت ورزش اصل است

خودش معتقد است پاسور تیم یعنی موتور تیم والیبال. می‌گوید عموما پاسور را از بین افراد باهوش و نخبه تیم انتخاب می‌کنند و باید در چند ثانیه تصمیم‌گیری کند و وارد عمل شود.از «معروف» مثالی می‌آورد که به حدی نخبه بوده که می‌توانسته روزنامه را برعکس بخواند.

فتاحی بعد از سپری کردن دوره ای بازی در میادین والیبال زمانی که به داوری و مربی‌گری میرسد یک اصل را ضمیمه کار خود کرده است. معتقد است به پیشکسوت ورزش همیشه باید احترام گذاشت. این یک اصل است. به پای پیشکسوت بلند شدن و توجه به سخنان وی یک اصل است. ورزش بیش از هر چیزی به چنین روحیه‌هایی نیاز دارد. در عین حال نباید جوانان را تخریب کرد. باید میدان داد تا رشد کنند. پای کار باشند و مهمتر از همه یار‌ گر پیشکسوتان. اینها رمز موفقیت یک ورزش است.

سوت‌های فتاحی به اعتقاد خودش عاری از اشتباه نبوده اما برخی مواقع با بداخلاقی مورد اعتراض قرار گرفته است.وقتی نحوه برخورد با اعتراضات را می‌پرسم می2گوید همیشه سعی کردم با لبخند و خوش رفتاری پاسخ دهم. لباس داوری، لباس قضاوت است. اشتباهی اگر باشد باید پذیرفت و در عین حال درست داوری کرد تا حقی پایمال نشود.

فتاحی 15 سال کارمند اداره کل ورزش و جوانان استان نیز بوده و در ادامه بازخرید شده است. به یاد دارد که زمانی سالن تربیت بدنی با کفپوش تخته‌ای (در محل سالن نگین فعلی) که امروز اثری از آن بقی نمانده بازی کرده و منتخب تیم آذربایجان شرقی شده است.

هرچند توان مربی‌گری دارد اما با اعتقاد کمتر متداولی از آن کناره می‌گیرد. می‌گوید 20 سال است دبیر هیئت والیبال استان هستم و گوشه کار را در هیئت شهرستان نیز گرفته‌ام. کارهای هیئت را دنبال می‌کنم تا به رشد والیبال اردبیل کمک کنم. ورود به مربی‌گری به منزله بیکار شدن یک مربی است و نمی‌خواهم به این قیمت مربی شوم.

والیبال اردبیل مبتلا به سوءتفاهم است

فتاحی با چهره گشاده پاسخ اهمیت ورزش و والیبال در زندگی یک فرد را پیدا کردن دوست عنوان می‌کند. می‌گوید در 32 استان کشور و در کل ایران دوستان خوبی به خاطر ورزش پیدا کرده‌ام.

دلش از این پر است که در خانواده والیبال اردبیل تعدادی در حاشیه ایستاده‌اند و تعدادی از کمک به والیبال کناره گرفته‌اند. در انتخاب واژه‌ها دقت می‌کند و اختلاف سلیقه را قبول ندارد. معتقد است نباید در یک جامعه ورزشی از اختلاف سلیقه استفاده کرد به جای آن باید گفت ما دچار سوءتفاهم هستیم.

دبیر هیئت والیبال استان از بی‌مهری‌هایی می‌گوید که دل پیشکسوتان را به درد آورده است. اینکه در همین بازی‌های لیگ جهانی دراستان همسایه برای پیشکسوت تندیس اهدا می شود اما در خود اردبیل تهیه بلیط نیز با مشکل مواجه است

معتقد است باید به پیشکسوتان بها داد. چون سرمایه کشور و ورزش استان هستند. آن‌هایی که در حاشیه مانده‌اند، پای کار آورد و به جوانان فرصت داد تا خودی نشان بدهند.

حرف فتاحی در ورزش مهر است و دوستی، مدارا است و تحمل مشکلات. احترام است و ادب. کلیدواژه‌هایی که افرادی همچون او را بدون کسب مدال هم ستاره می‌سازد و تا ورزش هست و تا تاریخ هست از نام آن‌ها به نیکی یاد می‌شود.

گفت‌وگو از ونوس بهنود

انتهای پیام/  ع