"روشهای پیشگیرانه "در مبارزه با موادمخدر مهمتر از "روشهای مقابله‌ای"
بی‌نیاز به هیچ گفت‌وگویی وقتی سخن از "مبارزه با موادمخدر" است منظور صرفاً "روشهای مقابله‌ای" نیست بلکه مهمتر از آن روشهای پیشگیرانه نیز مدنظر است.
به گزارش گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران پویا؛ دکتر سعید منتظرالمهدی؛ سخنگوی ستاد مبارزه با موادمخدر در یادداشتی نکاتی مجمل پیرامون شعار روز جهانی مبارزه با مواد مخدر را عنوان کرد.
در این یادداشت آمده است: اهمیت مبارزه فراگیر، جهان‌شمول و همه جانبه با هیولای ویرانگر و مفسده هزارسرِ موادمخدر و قاچاق آن موجب شد تا سرانجام سازمان ملل متحد در سال 1987 (32 سال پیش)روز 26 ژوئن برابر با پنج تیرماه را روز جهانی مبارزه با قاچاق و سومصرف موادمخدر اعلام کند.
هر ساله شعار ویژه‌ای برای این روز انتخاب می‌شود تا اقدامات و کنشهای مقابله با این پدیده شوم در سال پیش‌رو، در چارچوب آن شعار، سمت و سو داده شوند.
شعار امسال، "سلامت تؤام با عدالت و عدالت تؤام با سلامت" است.
از همین رو، در سطور زیر به اختصار نکاتی پیرامون این شعار و ضرورت تلاش و اهتمام همگانی برای پیراستن جامعه از بلای اعتیاد و پدیده تخریب‌گر موادمخدر، یادآور می‌شود.
همانگونه که پیداست شعار دارای دو مفهوم کلیدی است: سلامت (health ) و عدالت (justice ). این دو مفهوم کلیدی نیز همگام و در پیوند با هم در شعار ظاهر شده‌اند بنابراین، از کل شعار چنین می‌توان استنباط کرد که سلامت به ویژه در قلمرو موادمخدر (و عدم گرایش به آن) زمانی پسندیده و مطلوب است که به صورت عادلانه در بین همگان، صرف‌نظر از ملیت، مذهب، زبان، جنسیت و قومیت به صورت برابر و عادلانه توزیع شده باشد.
به تعبیر دیگر، سلامت وقتی رضایت‌بخش و خوشایند است که همگان از آن برخوردار باشند و کسی از آن محروم نشده باشد.
بخش دوم شعار ( یعنی عدالت همگام و تؤام با سلامت) نیز ریشه در یک باور ژرف و عمیق دارد، آن باور این است که "برای مبارزه با قاچاق و سوءاستفاده از موادمخدر، ناگزیر باید وسیله و روش آن همچون هدفش که از میان راندن اعتیاد و عرضه و قاچاق مواد است، نیز پاکیزه و عادلانه باشد چرا اینکه بهره‌گیری از روشهای ناسالم و غیرعادلانه در ترویج سلامت گرچه شاید در کوتاه‌مدت اثرات مثبتی برجای بگذارد اما مطمئناً در بلندمدت از آن "مفسده‌ای دیگر بر می‌خیزد" پس اگر به تطهیر سیمای جامعه از مواد افیونی می‌اندیشیم که قطعاً می‌اندیشیم، ضرورتاً باید به بسطِ عادلانه و پاکیزه سلامت درجامعه نیز بیندیشیم.
بسط عادلانه و فراگیر سلامت بی‌گمان زمانی میسر و میسور می‌شود که همگان، اعم از دولتها؛ نهادهای مردمی و یکایک شهروندان، عزم خود را برای مبارزه با این بلای قرن و پدیده شوم موادمخدر جزم کنند و در این مسیر از هیچ تلاش مشروع و عادلانه‌ای دریغ نورزند.
همانگونه که تجارب گذشته نشان داده تنها با تلاشهای "هم‌افزایانه" (سینرژیک) می‌توان یک پدیده بیمارگونه (پاتولوژیک) همچون اعتیاد را چاره و جامعه را در برابر خطرات پر شمول آن مصون کرد.
بی‌نیاز به هیچ گفت‌وگویی وقتی سخن از "مبارزه با موادمخدر" است منظور صرفاً "روشهای مقابله‌ای" نیست بلکه مهمتر از آن روشهای پیشگیرانه نیز مدنظر است چرا اینکه مطمئناً با به کار بستن روشهای پیشگیرانه است که می‌توان گروه‌های کم سن و سال و آسیب‌پذیر را در برابر هیولای تخریب‌گر اعتیاد مراقبت کرد و مانع از فرو افتادن آنها در باتلاق وابستگی به مواد شد.
روشهای پیشگیری پرشمارند اما همانگونه که مداقه در شعارهای سالهای گذشته نشان می‌دهد، از آن میان چند روش سودمندترند.
یکی از نخستین آن روشها "حمایت عاطفی" از کودکان و نوجوانان است، چنین حمایتی، آنها را در برابر بسیاری از آسیبهای فردی، روانی و اجتماعی واکسینه می‌سازد.
عامل دوم "آگاهی‌بخشی" عمومی است. این رسالت مهم را هم نهادهای آموزشی باید انجام دهند و هم رسانه‌های جمعی.
عامل پیشگیرانه سوم "مراقبت از فضاهای آسیب‌پذیر" بویژه اماکن حاشیه‌ای، است، این اقدام، که از آن با عنوان " پیشگیری وضعی"نیز یاد می‌شود، مانع از آن خواهد شد که ویروس ویرانگر اعتیاد شهروندان جامعه، اعم از حاشیه‌نشین و غیر حاشیه‌نشین، را در کام آلودگی خود فروبلعد.
اما در به کاربستن روشهای پیشگیری نیز هرگز نباید جانب عدالت را فروگذاشت، درواقع همسو بودنِ دو بالِ سلامت و عدالت است که پرواز به سوی شکوفایی و پاکیزگی را میسر می‌کند.
سرانجام این نکته را باید به یاد داشت که با "اراده جمعی" و با به کاربستن دقیق روشهای علمی هم در "مبارزه "و هم در "پیشگیری" و تؤام ساختن سلامت و عدالت، می‌توان امیدوار بود که در سالهای پیش‌رو دامن جامعه ما از آلودگی به ویروس اعتیاد تطهیر شود.
انتهای پیام/