نگاهی به مطالب ستون نویس‌های ترکیه|خیلی وقت بود که استانبول را از دست داده بودیم
آکپارتی به شکل نگران‌کننده‌ای گرفتار مسئله کبر و غرور شده و حاضر است دموکراسی را فدای بقای خود کند و صرفاً به حفظ قدرت بیاندیشد.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، ستون‌نویس‌های روزنامه‌های ترکیه که در زبان ترکی از آنها به "گوشه‌نویس" یاد می‌شود٬ بخشی از فعالان رسانه‌ای توانمند و اثرگذار هستند که معمولاً یادداشت‌هایشان تاثیر قابل توجهی بر افکار عمومی و معادلات حزبی ترکیه می‌گذارد.
تسنیم تلاش می‌کند تا با انتخاب گزینه‌های قابل توجهی از نوشته‌های ستون‌نویس‌های ترکیه تصویری کوچک از تحولات سیاسی٬ فعالیت‌های رسانه‌ای و هدایت افکار عمومی این کشور را به دست دهد.
آکپارتی و ضرورت تغییر
مهمت اُجاکتان/ روزنامه قرار
حالا همه خوب می‌دانند که نتایج انتخابات استانبول، ارسال یک پیام مهم برای حزب عدالت و توسعه یا آکپارتی بود.
پیام این است که حزب حاکم باید در دیدگاههای فکری و اخلاقی خود تجدید نظر کرده و بسیاری چیزها را تغییر دهد، اما متاسفانه شواهد نشان می‌دهد که آکپارتی قصد تغییر ندارد و می‌خواهد در همان مسیر پیشین به حرکت خود ادامه دهد.
خیلی‌ها می‌گویند حالا که انتخابات تمام شده و 4 سال فرصت بدون انتخابات پیش رو داریم، چه نیازی به تغییر وجود دارد؟
این دیدگاه باعث می‌شود که حزب عدالت و توسعه با مشکلات بیشتری روبه‌رو شود.
از یاد نبریم که 17 سال پیش حزب عدالت و توسعه در شرایطی به میدان آمد که شعار و عملکرد این حزب در زمینه تغییر، چیزی بود که مردم را به سوی خود جلب کرد و اگر حالا از این موضوع دوری کند، حیات سیاسی خود را به پایان می‌رساند.
متأسفانه آکپارتی به شکل نگران‌کننده‌ای گرفتار مسئله کبر و غرور شده و حاضر است دموکراسی را فدای بقای خود کند و صرفاً به حفظ قدرت بیاندیشد.
حزب عدالت و توسعه روزگاری چنین تبلیغ می‌کرد که باید تمام گروهها، اقوام و طبقات جامعه را در آغوش کشید و به شیوه‌ای کار کرد که تمام جامعه ترکیه را به سوی خود جلب کند، اما متاسفانه حالا این حزب از هدف مزبور دور شده و عملاً به حزبی برای گروهی از مردم ترکیه تبدیل شده است.
روزنامه‌نگارهای عجیب و غریب
احمد هاکان/ روزنامه حریت
اوضاع و احوال روزنامه‌نگاری در ترکیه طوری است که خیلی وقت‌ها شاهد این هستیم که روزنامه نگارها نیز در مقالات و تحلیل‌های خود، مانند هوادار یک حزب عمل کرده و از ضمیر ما استفاده می‌کنند.
مثلاً یکی در موافقت با حزب حاکم و دولت می‌نویسد: تا آخرین قطره خون با رئیس اردوغان هستم و در کنار او می‌مانم. دیگری نیز در مخالفت می‌نویسد: ای ولله اکرم امام اوغلو! ما را شاد کردی. پیروزی‌ات مبارک!
حالا خیلی طبیعی است اگر کسی بنویسد: باید بفهمیم چرا در استانبول شکست خوردیم.
در همین حال طبیعی است اگر کسی بنویسد: ای جان! پیروز شدیم. استانبول مال ما شد.
اما اگر یک روزنامه نگار مستقل پیدا شود و روزی درباره محاسن و خوبی‌های یک حزب و یک روز دیگر در مورد انتقادات و نواقص آن حزب بنویسد، به او می‌گویند: مخلوق عجیب و غریب! تکلیف خودت را روشن کن. در کدام زمین توپ می‌زنی؟ این وری هستی یا آن وری؟
بگذارید بی‌تعارف بگویم، شخصاً ترجیح می‌دهم مرا یک مخلوق عجیب و غریب بنامند و مواضع من مانند یک روزنامه‌نگار مستقل باشد.
آدم بعضی وقت ها سخنانی می‌شنود که با خود می‌گوید طرف اگر سکوت می‌کرد، خیلی بهتر بود. مثلاً از اردوغان پرسیدند: چرا تی.آر.تی کُردی با عثمان اوجالان مصاحبه کرد در صورتی که او در لیست قرمز افراد تحت تعقیب است؟ اردوغان گفت: نمی‌دانستم او هم در این لیست جای دارد.
از عمر چلیک سخنگوی حزب عدالت و توسعه هم پرسیدند: چرا دو روز مانده به انتخابات، نامه اوجالان را منتشر کردید؟ او هم در جواب گفت: مگر ما منتشر کردیم؟
جی بیست
نوح آلبایراک/ روزنامه ستار
همراه با رئیس جمهور ترکیه به اوزاکای ژاپن آمده‌ایم. حالا نشست جی 20 به میدان بزرگی برای دیدارهای دیپلماتیک سران بیست کشور جهان تبدیل شده و در سالیان اخیر بیشترین کارکرد جی بیست این بوده که رهبران جهان در این فضا بتوانند مسائل و مشکلات خود را با همدیگر حل کنند و به روابط سیاسی و اقتصادی کشورهایشان توسعه بیشتری ببخشند.
امسال اما ترکیه انتظارات بیشتری از جی بیست دارد چرا که موضوع خرید سامانه موشکی اس 400 روسیه، بر روابط ترکیه و آمریکا سایه انداخته است و انتظار می‌رود در دیدار بین اردوغان و ترامپ، به شکل جدی به این مسئله پرداخته شود.
خرید این سامانه موشکی برای ترکیه یک موضوع تمام شده است و آنکارا بارها اعلام کرده که نمی‌خواهد از آن عقب‌نشینی کند. در نتیجه باید در دیدار بین اردوغان و ترامپ، راهکاری پیدا شود که به تنش موجود پایان دهد و همچنین قرار است در دیدار با پوتین هم در مورد سوریه و مسئله ادلب به تفصیل صحبت کند.
خیلی وقت است استانبول را از دست داده‌ایم رئیس!
عبدالرحمان دلپاک/ روزنامه ینی آکیت
این روزها در فضای مجازی ترکیه، نوشته‌ای دست به دست می‌شود که مضمون و محتوای خود انتقادی دارد و عنوان آن چنین است: ما خیلی وقت است استانبول را از دست داده‌ایم رئیس!
این نامه کوتاه خطاب به رجب طیب اردوغان نوشته شده، اما اگر کمی منصفانه بنگریم مخاطب اصلی آن فقط شخص رئیس جمهور و رهبر آکپارتی نیست. بلکه هر کدام از وزرای کابینه، مسئولین حزب و نمایندگان مجلس نیز می‌توانند از مخاطبین اصلی نامه به شمار بیایند. در این نامه آمده است:
ما روزی استانبول را از دست دادیم که حرکت کردیم، اما در بین راه چیزهایی را که پیدا کردیم برداشتیم و جای آنها را با چیزهایی که در ایستگاه اول به عنوان توشه با خود برداشته بودیم عوض کردیم.
ما روزی استانبول را از دست دادیم که بهلول‌ها را از خود راندیم و متملقینی را به کار گرفتیم که می‌گفتند: پادشاه! آنقدر بزرگ هستی که فقط خدا از تو بالاتر است.
ما روزی استانبول را از دست دادیم که هر کُرد مخالف را عضو پ.ک.ک و هر چپ مخالف را جاسوس آلمان خطاب کردیم و به هر مخالفی برچسبی متفاوت زدیم.
ما روزی استانبول را از دست دادیم که عقل گروهی و استفاده از شورا و مشورت را رها کردیم و با خود گفتیم: لابد رئیس چیزهایی می‌داند که ما از آنها اطلاع نداریم.
انتهای پیام/
