به شیرینی ۸۶ کیلو و به تلخی خداحافظی مرد المپیکی کشتی؛ برنده اول و آخر تماشاگران بودند
روز جمعه روز کشتی بود و برنده اول و آخر سالن ۱۲ هزار نفری آزادی نیز مردم بودند، مردمی که کشتی را همچنان ورزش ملی و اول کشور می‌دانند و دوست دارند رقابت قهرمانان خود را در کشور از نزدیک تماشا کنند.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، روز گذشته (جمعه) مسابقات انتخابی تیم ملی کشتی آزاد در سالن 12 هزار نفری آزادی برگزار شد. با وجودی که قرار بود تنها در 5 وزن انتخابی تیم ملی، ترکیب نفرات اعزامی به جهانی را روشن کند، اما بیش از 10 هزار نفر برای تماشای کشتیها به سالن آمدند و از ساعت‌ها قبل ترافیک سنگینی در اطراف مجموعه ورزشی آزادی ایجاد شده بود.
برگزاری این رقابت نشان داد مردم همچنان کشتی را دوست دارند و آن را رشته ملی می‌دانند. آنها هیچ وقت با کشتی قهر نکرده و نخواهند کرد. حساسیت مبارزه‌ها در برخی اوزان آنقدر زیاد بود که کادرفنی تیم ملی اطمینان داشت که مسابقه نباید در سالن هفت تیر برگزار شود و تنها در سالن 12 هزار نفری است که گنجایش پذیرایی از تماشاگران انتخابی را دارد، رقابتی که تماشایش برای مردم، یک روز پیش از رقابت‌ها رایگان اعلام شد و تیزرهای تبلیغاتی خوبی نیز ساخته شد تا کشتی دوستان در جریان زمان و مکان برگزاری انتخابی تیم ملی قرار بگیرند.
اتفاق خوب‌تر از طراحی شیک و جالب تشک محل برگزاری مسابقه، برگزاری بدون حاشیه رقابت‌ها بود و با وجود حساسیت‌هایی که وجود داشت، هیچ اتفاق تلخی در سالن رخ نداد که خاطر مردم مکدر شود.
روز جمعه روز کشتی بود و برنده اول و آخر سالن 12 هزار نفری آزادی نیز مردم بودند.
مردمی که کشتی را همچنان ورزش ملی و اول کشور می‌دانند و دوست دارند رقابت قهرمانان شان را در کشور از نزدیک تماشا کنند.
وقتی برگزاری مسابقات انتخابی تنها در 5 وزن این همه شور و هیجان ایجاد می‌کند، بی‌انصافی است که تیمی بخواهد کلا انتخابی را حذف کند. مردم رقابت را دوست دارند و در همیشه تاریخ از جدال و مبارزه بزرگان لذت برده‌اند.
جدا از بحث حضور تماشاگران در سالن 12 هزار نفری، کشتیها نیز در سطحی نسبتا قابل قبول برگزار شد. در 65 کیلوگرم هرچند امیرمحمد یزدانی (مازندران) بعد از ارائه کشتی‌هایی امیدوارکننده، به پیمان بیابانی باخت اما با توجه به سن و سالش، می‌تواند همه را نسبت به آینده‌اش امیدوار کند و جویبار را صاحب قهرمان بلندآوازه دیگری در آینده ای نه چندان دور کند.
در 74 کیلوگرم در غیاب مصطفی حسین خانی که روز چهارشنبه پایش را به تیغ جراحان سپرد، رضا افضلی نفر اول شد و سیداحمد محمدی در بازگشت دوباره به مسابقات، نتوانست آن کشتی گیری باشد که نظرها را جلب کند. نکته خوب این وزن همچنان محمد نخودی بسیار جوان است که قبلا هم در تیم ملی نوجوانان شاگرد غلامرضا محمدی بوده و او نیز همچون امیرمحمد یزدانی کشتی گیری است که می‌شود آینده را با آنها امیدوارکننده تر دید. نخودی در انتخابی تیم ملی نتوانست بدرخشد اما حتما همچنان شانس نتیجه گرفتن و مدعی شدن را خواهد داشت.
رقابتی که بیش از همه مردم را به سالن آزادی کشانده بود، مبارزه حساس و دیدنی حسن یزدانی و کامران قاسمپور بود. سوالات زیادی پیش از این مبارزه در بین کشتی دوستان وجود داشت که آیا اگر قاسمپور این مبارزه را ببرد واقعا کادرفنی تیم ملی از قهرمان جهان و المپیک خواهد گذشت؟
مربی حسن یزدانی در اظهارنظری گفته بود که «کدام مربی وقتی 100 را دارد، به دنبال 50 می رود؟» اگر در 100 بودن حسن یزدانی شکی نداشته باشیم، اما کامران قاسمپور با کارنامه و روحیه جنگنده و جسورش نشان داده که قطعا 50 نیست. او روز جمعه تایم اول را متفکرانه پشت سر گذاشت. درحالیکه کشتی گرفتن با ستاره‌ای چون یزدانی کار آسانی نیست. او توانست سه امتیاز از قهرمان المپیک بگیرد و این مزد شجاعت و جسارت قاسمپور بود. امتیازی که نشان داد فاصله بین او و یزدانی 50 نیست و حالا وزن 86 کیلوگرم دو مدعی دارد و این قطعا اتفاق بدی نمی‌تواند باشد.
کادرفنی‌ای که برای یزدانی و قاسمپور مسابقه انتخابی گذاشت، قطعا برای کشتی گیر بازنده نیز برنامه دارد، بازنده ای که مثل یزدانی سرمایه کشتی بود و قطعا اگر این انتخابی، مبارزه دومی هم داشت، او به مراتب کشتی بهتری هم می‌گرفت. کشتی از جدال حسن یزدانی و کامران قاسمپور سود برد.
در وزن 97 کیلوگرم هرچند رضا یزدانیِ باتجربه بیشتر استراحت کرد و سایرین کشتی گرفتند، اما با انصراف علیرضا گودرزی از شرکت در انتخابی، او علی شعبانی را شکست داد و حالا گزینه شماره یک تیم ملی در این وزن محسوب می‌شود.
رضا یزدانی را می‌توان سردار تیم در مسابقات جهانی قزاقستان دانست، سرداری که قرار است در نورسلطان به مصاف رشید سعد الله اف و اسنایدر آمریکایی برود.
کشتی‌های سنگین وزن نیز از هیجان زیادی برخوردار بود. کمیل قاسمی تمرینات خوبی داشت، این را می‌شد از فرم بدنی اش متوجه شد. او می‌خواست یک بار دیگر شانس خود را برای رسیدن به دوبنده تیم ملی امتحان کند درحالیکه با یک نقره و یک برنز یکی از پرافتخارترین‌های کشتی ایران در المپیک‌هاست اما در کشتی اول مغلوب یدالله محبی شد و بعد گوشه تشک را بوسید. می‌خواست خداحافظی کند اما پهلوانی کرد و با توجه به هیجان انگیز بودن مبارزه‌اش مقابل پرویز هادی برای مردم، مبارزه دوم را هم برگزار کرد.
هرچند باخت، اما بار دیگر اخلاق را برد و مردم را از تماشای یک مبارزه دوست داشتنی محروم نکرد و سپس رسما از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد.
خداحافظی‌ها در ورزش قهرمانی همیشه تلخ است، کمیل اشک ریزان چهارگوشه تشک را بوسید و به سال‌ها حضورش در تیم ملی خاتمه داد و این شاید تلخ ترین صحنه سالن 12 هزار نفری آزادی بود، حُسن ختامی تلخ بر روزی شیرین.
انتهای پیام/