فریاد شاعران بر سر آمریکا: «به کدام منطق حقوق بشر واسه کشتن مدال می‌گیرن؟»
جمعی از شاعران کشور همزمان با سالروز شهادت مسافران پرواز ۶۵۵، با راه‌انداختن پویشی تازه‌ترین سروده‌های خود را به این شهدا تقدیم کردند. قرار است این اشعار به دیگر زبان‌ها از جمله انگلیسی ترجمه شود.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، در دوازدهم تیرماه 1367، پرواز مسافربری 655 هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران(ایران ایر) از بندر عباس به مقصد دبی بر فراز خلیج فارس در حرکت بود که با شکلیک موشک توسط ناو آمریکایی وینسنس سرنگون شد و هر 290 سرنشین آن اعم از مرد و زن و پیر و جوان(از جمله 66 کودک زیر 13 سال، 53 زن و 46 تن تبعه کشورهای خارجی) با وقوع این جنایت فجیع به شهادت رسیدند.
پس از سقوط این هواپیما، مقامات آمریکایی برای توجیه این جنایت نابخشودنی، دلایل ضد و نقیضی عنوان کردند و کوشیدند این اقدام خصمانه را یک اشتباه قلمداد کنند؛ اما با توجه به مجهز بودن کشتی جنگی وینسنس به پیشرفته‌ترین سیستم‌های راداری و رایانه‌ای و همچنین مشخص بودن نوع هواپیمای در حال پرواز، مسلم شد که احتمال اشتباه وجود نداشته و این اقدام کاملاً خصمانه بوده است. در آن زمان جرج بوش پدر که معاون رئیس‌جمهور آمریکا (رونالد ریگان) بود علناً عنوان کرد هرگز از ایران عذرخواهی نمی‌کند و عجیب‌تر آنکه مقامات آمریکایی در توهینی آشکار به ملت ایران، مدال شجاعت را بر گردن ویلیام راجرز ژنرال جنایتکار، همان کاپیتان ناو وینسنس انداختند و به این طریق حمایت رسمی خود را از این جنایت اعلام کردند.
جمعی از شاعران کشور همزمان با سی و یکمین سالگرد شهادت مسافران هواپیمای 655، با راه‌اندازی پویشی تازه‌ترین سروده‌های خود را به شهدای این هواپیما تقدیم کردند. قرار است این سروده‌ها که در قالب‌های طرح، هایکو و ... سروده شده، به دیگر زبان‌ها از جمله انگلیسی ترجمه شود. تعدادی از سروده‌ها را می‌توانید در ادامه مشاهده کنید:
علی‌محمد مؤدب
پرنده‌های رها به دریا می‌افتند
پرنده‌های رها در خون شنا می‌کنند
و آزادی دروغی است
نام مجسمه‌ای که مشعل را نگه داشته
تا ناو وینسنس راه را گم نکند!
***
راضیه رجایی
خون کودکان ماست
بر گردنش
مدال ژنرال‌هایش را
بگو به دریا بریزد
کاخ سفید
***
وحید سمنانی
تیر
ماه یادمان
ماه لحظه‌های داغ
شصت و هفت بار سقوط آزادی
***
پایان کبوتران
میله میله موشک
روایت کهنه پرواز ممنوع
***
تکتم فهمیده
پرنده کوچک بی‌گناه من
در آغوش آبی بی‌کران بمان
این دنیا به کودک‌کشان جایزه می‌دهند
***
عبدالرحیم سعیدی‌راد
این که بر سینه"ویلیامز" می‌درخشد
مدال نیست
نفرین مادری است
که قلب او را نشانه رفته است
***
همه چیز تمام شد
در شعری شعله‌ور
و پروازی ناتمام...
***
محمدحسین رحیمی
می‌خواستید پرنده شوید
اما
دل را به دریا زدید
پرواز تنها بهانه بود
تا مدال خونتان سنگینی کند
بر گردن ژنرال ویلیام سی.راجرز
***
جمیله سادات کراماتی
نهنگ‌ها
هنوز پیراهن سیاه به تن دارند
بغض سی و یک ساله‌ات را بشکن
خلیج فارس
سالگرد عروسک‌های سوخته نزدیک است
انتهای پیام/