کهگیلویه و بویراحمد|سایه سنگین فقر و محرومیت بر سر «آبرش»؛ روستایی که «هیچ» ندارد+فیلم
فقر و محرومیت بر سر روستای آبرش زیلایی از توابع شهرستان بویراحمد سنگینی می‌گند به گونه‌ای که اکثر اهالی روستا فرار را بر قرار ترجیح داده‌اند و کودکان روستا به دلیل نبود مدرسه ترک تحصیل می‌کنند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از یاسوج، روستای آبرش زیلایی از توابع بخش مارگون شهرستان بویراحمد در فاصله 150 کیلومتری شهر یاسوج مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد واقع شده است.
اهالی روستای آبرش از ابتدای ترین امکانات زیرساختی شامل جاده دسترسی مناسب، برق، آب و حتی مدرسه محروم هستند به گونه‌ای که بسیاری از فرزندان روستا تا مقطع ابتدائی ادامه تحصیل داده و بعد از آن به دلیل نبود مدسه ترک تحصیل می‌کنند.
در سال‌ها نچندان دور بیش از 30 خانوار در روستای آبرش زیلایی در فضای صمیمی و بدون دغدغه در کنار هم زندگی می‌کردند که به دلیل نبود امکانات مجبور به مهاجرت و رفتن به سمت حاشیه شهر یاسوج، لردگان چهارمحال و بختیاری، و دهاقان بروجن شدند به گونه‌ای که هم اکنون نزدیک به 10 خانوار در این روستا زندگی می‌کنند.
مدرسه روستا چادی است که در زمستان سوز سرمایش تن نحیف کودکان دوره ابتدائی را سوز می‌دهد و گرمای تابستانش با پوست بدنشنان ناسازگاری دارد و روزگارشان را تاره و تیر می‌کند.
از دنیای کودکانه فرزندان آبرش خبری از پارک بازی، شهربازی و بازی‌‌های رایانه‌ای تنها فقر و نداری ارث به آنان رسیده است تا جایی که حتی در تغذیه غذایی مناسب مشکل دارند.
فاصله روستای آبرش تا جاده اصلی و وجود پایه‌های برق دوکیلومتر است که در صورت تدبیر مسئولان امکان زدن مهر پایانی بر تمام مشکلات این روستا وجود دارد و البته با جابجایی این روستا نیز امکان فراهم اوردن رفاه نسبی برای اهلی بعد از سال‌ها مشقت و سختی وجود دارد.
بررسی‌های خبرنگار تسنیم نشان می‌دهد اهالی روستای آبرش جزو آمار جامعه عشایری بوده ولی تاکنون سازمان امور عشایر کوچکترین خدماتی را به اهالی این روستا ارائه نکرده و اهالی حسرت به دل برای دیدن مدیرکل این اداره مانده‌اند.
انتهای پیام/ن