شهری که آبخوری عمومی ندارد؛ فشار تشنگی در گرمای تابستان همدان
ایجاد امکانات رفاهی از مهم‌ترین وظایف شهرداری‌هاست؛ با این حال وجود فاصله بسیار بین متولیان اداره شهر و مردم سبب شده تا گاه نیازهای ساده و کوچک دیده نشود؛ مواردی‌که برای دیدنشان کافی است مسئولان گاه از خودروی اداری پیاده شده و در خیابان‌ها قدم بزنند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان، پیاده راه شلوغ است مثل همه عصرهای تابستان؛ تعداد زیادی در رفت و آمدند. برای خرید، رفتن به مطب پزشک یا رسیدن به منزل باید این مسیر نسبتاً طولانی را بپیمایند.
برخی دیگر برای گذران وقت روی نیمکت‌ها و سکوهای سنگی داخل پیاده راه نشسته‌اند؛ کار هر روزشان است؛ می‌نشینند روی صندلی و زل می‌زنند به رفت و آمد مردم.
دور و بر مطب پزشکان مثل همیشه شلوغ است؛ برخی از اذان ظهر آمده‌اند تا نوبت بگیرند و تا در باز شود توی گرما و زیر آفتاب داغ روی سکوها نشسته‌اند. پول زیادی می‌گیرند دکترها، اما حتی پول زیاد هم دردی دوا نمی‌کند و هفت‌خوان گرفتن نوبت در بخش خصوصی دست‌کمی از مراکز دولتی ندارد.
گرما و داغی هوا کلافه‌شان کرده است؛ گاه‌گاهی قدم می‌زنند و مدام این پا و آن پا می‌شوند تا ساعت مقرر فرارسد؛ منشی که بیاید تازه خوان اول طی می‌شود و حالا باید دو سه ساعت دیگر منتظر دکتر باشند.
پس از آسودگی از قرار گرفتن نامشان در فهرست معاینه شوندگان آن روز در جستجوی یک نیاز ساده، دور و بر اتاق را چشم می‌چرخانند و وقتی اثری نمی‌بینند راهی خیابان می‌شوند؛ آنجا هم تا چشم کار می‌کند خبری نیست و دست آخر به طرف بستنی‌فروشی یا سوپرمارکت‌ها می‌روند.
پیاده راه به زیبایی ساخته‌شده، سنگفرش‌های گران‌قیمت، نیمکت‌های سنگی، تندیس‌های مسی و تیرهای برق همگی به زیبایی در کنار هم قرارگرفته‌اند، اما در کنار همه این هنرنمایی‌ها و زیباسازی‌ها جای یک خدمت کوچک و ساده خالی است.
«بوعلی»، اعیانی‌ترین خیابان همدان که دو سه سالی است تبدیل به پیاده راه شده با همه زیبایی‌هایش یک نقص مهم دارد و آن، نبود آبخوری یا آبسردکن باوجود حجم بالای تردد مردم است.
درواقع نه‌تنها بوعلی که هیچ‌یک از خیابان‌های همدان به‌ویژه 6 خیابان اصلی منشعب از پیاده راه امام(ره) که شاهراه اصلی شهر بوده و هر روز تردد بسیاری در آن‌ها انجام می‌شود از داشتن این امکان ساده محروم‌اند و جز در برخی خیابان‌ها چون باباطاهر یا شهدا که کسبه یا خیران، اقدام به نصب آب‌سردکن‌های فلزی کرده‌اند؛ چیزی وجود ندارد.
این در حالی است که کلان‌شهر همدان، عنوان «پایتخت تاریخ و تمدن» را یدک می‌کشد و به جز مردم، هر روز عبور گردشگران بسیاری به خیابان‌های همدان می‌افتد به‌ویژه اینکه گرمای هوا در مناطق جنوبی کشور بر حجم مسافران تابستانه افزوده است.
از تلنگر تسنیم تا پشت گوش انداختن مسئولان
سال گذشته بود که خبرگزاری تسنیم در گزارشی مفصل به طرح موضوع پرداخته و رسیدگی به آن را از مسئولان مرتبط چون شورای شهر و شهرداری خواستار شد.
در این گزارش به‌صراحت بیان شد که قانون، ایجاد آبخوری را جزء وظایف سازمان سیما، منظر و فضای سبز شهرداری تعریف کرده و جای این پرسش مطرح است که چرا تاکنون متولیان اداره شهر، فکری برای این موضوع نکرده‌اند؟
غفلت شهرداری از ایجاد این خدمت ساده در حالی است که 3 سال پیش برای ساخت پیاده راه بوعلی 24 میلیارد تومان هزینه شده و تنها ساخت تندیس‌هایش 400 و نورپردازی آن 230 میلیون تومان هزینه به دنبال داشته است.
نصب آب‌سردکن‌های متعدد در سه پیاده راه همدان به‌ویژه بوعلی که محل تردد بسیاری از مردم برای انجام امور روزانه است در حالی از چشم مسئولان دورمانده که در اجرای طرح پیاده راه حتی برای ساخت "لانه گنجشک" هم هزینه شده است!
جالب‌تر از غفلت شهرداری، توجیه رئیس وقت کمیسیون خدمات شهری شورای همدان بود که در واکنش به پیگیری "تسنیم" گفت: امکان نصب یا ایجاد آبخوری در خیابان یا پیاده راه‌های همدان وجود ندارد و تصور نمی‌کنم این وسایل بیش از دو سه روز دوام بیاورد زیرا مردم بی‌توجهی کرده و آن‌ها را خراب می‌کنند مانند پل‌های عابر پیاده که مورد آسیب برخی از مردم قرارگرفته و دائماً باید برایشان هزینه کنیم.
کامران گردان بیان کرد: بهتر است مردم خودشان اقدام به نصب آبسردکن در کناره خیابان یا پیاده راه کرده و خود هم از آن محافظت کنند وگرنه جزء وظایف شهرداری و شورا نیست.
خدمت‌رسانی را به بهانه خراب شدن تعطیل نکنید
توجیه نه‌چندان قانع‌کننده این عضو شهری شورای شهر مبنی بر خراب شدن آبسردکن به‌وسیله مردم، نکته قابل‌تأملی است که به‌سادگی نمی‌توان از کنار آن گذشت.
اینکه مردم باید در استفاده از وسایل عمومی مانند پل‌های عابر پیاده، آبخوریها، اتوبوس‌های درون‌شهری و سایر امکانات مانند اموال شخصی و حتی بیش از آن کوشا باشند، واقعیت انکارناپذیری است، اما اینکه مسئولان از ایجاد امکانات رفاهی ساده به بهانه خراب شدن به‌وسیله مردم! خودداری کنند، عذر بدتر از گناه است!
درواقع اگر قرار بر پذیرفتن این توجیه باشد پس باید در هیچ جای شهر نه پل عابر پیاده‌ای ایجاد شود، نه فضای سبز و گل‌کاری شود و نه مبلمان شهری اصلاح شود زیرا همواره افرادی هستند که با بی‌توجهی به آن‌ها آسیب می‌زنند.
اینجاست که باید از مرحوم " محمد بهنامجو" شهردار وقت همدان یادکرد، مدیر دلسوز، متواضع و از جنس مردم که در پاسخ آن‌ها که مخالف گل‌کاری در مناطق کم برخوردار و محروم شهر با توجیه کنده شدن از طرف مردم و کودکان بودند، می‌گفت: "آن‌قدر باید این کار را تکرار کنیم تا مردم فرهنگ لازم را یاد بگیرند".
توجیه شهرداری و شورای شهر: نصب آبخوری سبب لیز خوردن مردم می‌شود
حال با گذشت بیش از یک سال از تلنگر «تسنیم» به متولیان اداره شهر و نمایندگان مردم در شورا و مثل همیشه پشت گوش انداختن مسئولان، موضوع را بار دیگر با همان افراد در میان گذاشتیم.
رئیس شورای شهر همدان در واکنش به این موضوع گفت: نصب آبسردکن در خیابان‌های همدان مربوط به شهرداری است و به شورای شهر ربطی ندارد؛ ضمن اینکه سال گذشته موضوع را با شهردار و معاونت خدمات شهری شهرداری همدان در میان گذاشتم، اما گفتند آب آن زیر پای مردم ریخته و لیز می‌خورند.
کامران گردان که ابتدا مدعی بود نصب آبسردکن مشکلاتی داشته و امکان سرقت شیرهای آب هم وجود دارد؛ سرانجام در واکنش به سماجت خبرنگار تسنیم، رویکرد خود را تغییر داد و افزود: البته بد نیست اگر این کار انجام شود و باید از طرف شورا نامه‌ای به شهرداری بنویسیم.
وی، دقایقی بعد در تماسی که با خبرگزاری گرفت؛ اعلام کرد که موضوع را همان موقع با معاونت خدمات شهری شهرداری در میان گذاشته و آن‌ها هم گفته‌اند که دو شیر آب ابتدا و انتهای پیاده‌راه بوعلی گذاشته‌‌اند و برای آب‌سردکن‌ها هم به دنبال طرح مناسب هستند.
شورا و شهرداری کوتاهی کرده؛ موضوع را مطالبه می‌کنیم
رئیس کمیسیون خدمات شهری شورای شهر همدان، اما در واکنشی متفاوت گفت: نصب آبخوری در خیابان‌ها و معابر اصلی همدان تاکنون نه به ذهن اعضای شورا رسیده و نه از طرف آن‌ها مطرح شده درحالی‌که ضروری بوده و باید پیگیری شود.
علی فتحی که متواضعانه به کوتاهی شورا در این مورد اعتراف می‌کرد، افزود: وجود آبسردکن در خیابان‌ها به‌ویژه پیاده راه پرتردد بوعلی واجب است زیرا شاید برخی افراد توان خرید حتی یک بطری آب‌معدنی را نداشته باشند.
جای خالی یک خدمت ساده در اعیانی‌ترین خیابان همدان
وی بیان کرد: اینکه آبسردکن ممکن است خراب شود؛ توجیه مناسبی برای ایجاد نکردن خدمات رفاهی در شهر نیست و باید تدابیری اندیشید که هم بتوان رفاه ایجاد کرد و هم از امکانات عمومی مراقبت شود.
فتحی بدون هیچ مقاومت یا توجیه بی‌دلیل، کوتاهی شورای شهر را پذیرفت و قول داد تا موضوع را در اولویت کار قرار داده و چاره‌ای برایش بیندیشد.
شهر را با چشمان مردم ببینید/ آب‌سردکن‌ها به تابستان امسال می‌رسد؟
هرچند شهرداری تصمیم گرفته با نصب آبسردکن، گامی برای خدمت‌رسانی بهتر به مردم بردارد، اما بهتر بود زودتر از این‌ها و تا پیش از رسیدن فصل گرما چاره‌ای می‌اندیشید نه اینکه مثل همیشه وقتی رسانه‌ای به مطالبه موضوع پرداخت به‌جای پذیرش کوتاهی خود، توجیه کنند که «...خودمان هم به فکرش بودیم» یا «در دستور کار است» و غیره.
درواقع تا شهرداری بخواهد طرح مناسب را یافته، تعداد موردنیاز آب‌سردکن‌ها را محاسبه کرده و سفارش ساخت آن‌ها را بدهد؛ فصل تابستان هم تمام شده؛ هرچند جای امیدواری است که دست‌کم سال آینده عابران، آبی برای خوردن دارند.
شاید بهتر باشد شهرداری و شورای شهر همدان برای خدمت‌رسانی به مردم، اقدامات همکاران خود در شهرهایی چون مشهد مقدس را موردنظر قرار دهند؛ موضوعی که پیش از این هم به آن‌ها گفته شده و به دلیل نادیده گرفتن، دوباره یادآوری می‌شود.
شهرداری مشهد در سال‌های اخیر نه‌تنها در محدوده اطراف حرم مطهر که حتی تا خیابان‌های دورتر هم اقدام به نصب آب‌سردکن‌هایی تمام سنگی کرده که نه‌تنها سبب رفاه حال مردم شده؛ بلکه بالای هریک از آن‌ها تصویر شهدای مشهد نصب شده و جمله‌ای چون «السلام علیک یا اباعبدالله» یا «السلام علیک یا فاطمه الزهرا(س)» بالای هر تصویر به چشم می‌خورد.
این آبخوریها طوری طراحی‌شده که هم به‌راحتی از فاصله دور دیده شود و هم شیرهای آن طوری باشد که امکان سرقت یا خراب کردن نداشته باشد و به نظر می‌رسد شهرداری همدان هم می‌تواند نمونه آن را در همدان تهیه کند.
درواقع با اندکی ذوق و سلیقه می‌توان نیازهای ضروری و آرزوهای کوچک شهروندان را برطرف کرد به‌شرط آنکه متولیان کار، شهر را با چشمان مردم ببینند و برای لمس نیازها و مشکلاتش، گاه‌گاهی از خودروهای اداری یا شخصی پیاده شده و در خیابان‌ها قدم بزنند.
گزارش: سمیه مظاهری
انتهای پیام/ش