یک بازیگر تلویزیون: طنزهای امروزی را نمی‌توانم تحمل کنم
فرشید زارعی‌فرد بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون کار جدی را به حضور در یک اثر طنز ترجیح می‌دهد، زیرا اعتقاد دارد آنچه امروز به عنوان طنز مطرح می‌شود را نمی‌توان تحمل کرد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، فرشید زارعی‌فرد نیز جزو بازیگرانی است که مجموعه‌های تلویزیونی و نمایشی دیگر چه در صحنه تئاتر و چه سینما ایفای‌نقش کرده است. هنرنمایی وی را در مجموعه‌های تلویزیونی دیگری همچون "افسون"، "آینه عشق"، "دایره تردید"، "بچه‌های هور"، "مسافر سحر"، "روزهای اعتراض"، "ما چند نفر"، "یک وجب خاک"، "عبور از پاییز"، "دست بالای دست"، "سلام آقای مدیر"، "در جستجوی آرامش"، "هوش سیاه2 "، "دردسر والدین"، "دستی بر آتش" و "دوران سرکشی" نیز دیده‌ایم.
نگاهی به کارنامه هنری زارعی‌فرد نشان می‌دهد که وی بیشتر در مدیوم تلویزیون فعالیت داشته اما فیلم‌های سینمایی همچون "پرواز پنجم ژوئن"، "آژانس شیشه‌ای"، "متولد ماه مهر"، "دوشیزه"، "زیر سقف دودی" نیز در کارنامه وی دیده می‌شود.
فرشید زارعی‌فرد در پاسخ به این سوال که سریال «مهر خاموش» این روزها دوباره روی آنتن رفته و مربوط به بیش از یک دهه پیش است درباره سریال‌های امروز و دیروز به خبرنگار خبرگزاری تسنیم، گفت: من در کارهای زیادی به کارگردانی سیروس مقدم بازی کرده‌ام اما این کار همانطور که گفتید حداقل مربوط به بیش از 10 سال پیش است. به طور کلی، یکی از حُسن‌های آقای مقدم این است که نسبت به مخاطب تلویزیون و سینما در ایران شناخت کافی دارد. او می‌داند که مخاطبان در ایران چه چیزی می‌خواهند. می توان گفت که این کارگردان تلویزیون به سه موضوع آگاهی دارد: اول، او می‌داند که مخاطبان ایرانی به نوعی قصه‌پسند هستند؛ بنابراین، به قصه‌پردازی مسلط است. مسئله بعدی این است که هنرهای نمایشی ما متکی به بازیگر است. هنرپیشه باید بتواند در یک رابطه علت و معلولی به شکلی بازی کند که آنچه ارائه می‌دهد، باورپذیر باشد.
وی افزود: با توجه به این شرایط، الزاماً اثر باید به وسیله بازیگرهایی هدایت شود که توانایی انتقال معنا را در یک رابطه علت و معلولی داشته باشند. در وهله بعدی، مسئله باورپذیری است که فاکتور مهمی به شمار می‌رود و باید در قصه و فیلمنامه و نیز در تمامی حرکاتی که اثر نمایشی را می‌سازند بروز داشته باشد. طی کارهای زیادی که با سیروس مقدم تا 6 الی 7 سال پیش داشتم، واقعاً احساس می‌کنم که او کاملاً به کارش مسلط است. از نقطه نظر حرفه‌ای نیز او زبده شده است و انصافاً یکی از تواناترین‌ها در مدیوم تلویزیون به شمار می‌رود.
بازیگر سریال «سلام آقای مدیر» در پاسخ به این سوال که برای انتخاب نقش‌ها چه معیارهایی را مدنظر دارید، توضیح داد: اگر کلیت کار را بپذیرم، نقش هم مورد قبول خواهد بود. از طرف دیگر، مهم است که نقش در قد و قواره من باشد. البته تهیه‌کننده هم نقشی را که با شرایط من همخوانی نداشته باشد پیشنهاد نمی‌دهد. شاید یکی از دلایل آن این است که من دستمزد خودم را می‌خواهم و باید نقش در سطح توانایی‌هایم باشد. به لحاظ فنی نیز باید فیلمنامه واجد یکسری خصوصیاتی باشد که فیلمنامه خوبی به حساب بیاید.
وی خاطرنشان کرد: فیلمنامه خوب مشتمل بر یک عوامل فرعی مناسب است که شامل بازیگران و تعداد پرسوناژ می‌شود. این پرسوناژها وقتی نوشته می‌شود باید بازیگر آن ها را بگیرد و رویشان کار کند. یک فیلمنامه خوب دارای پرسوناژهای خوبی است. اما گاهی اوقات من با کلیت فیلمنامه مشکل دارم و نمی‌توانم آن را به عنوان یک اثر خوب قبول کنم. استثنا هم وجود دارد و ممکن است که یک فیلمنامه بد دارای یک نقش خوب باشد. البته نقش خوب فرد در یک فیلمنامه بد دیده نخواهد شد و اثربخشی زیادی هم ندارد.
زارعی‌فرد در خصوص حسّ قرابت و نزدیکی با کاراکتر و نقش، گفت: تاکتیک‌های مختلفی در این زمینه وجود دارد. از همه مهمتر این است که من خودم را در مقابل بسیاری از سوالات قرار می‌دهم که درباره نقش مورد نظر هستند. از چند سوال عمده شروع می کنم، مبنی بر اینکه چرا، چگونه، کی و برای چه این شخصیت این کارها را انجام می‌دهد. به عنوان مثال، به من محول کرده‌اند که نقش ریچارد سوم شکسپیر را بازی کنم. از خودم می‌پرسم که چرا او این طور عمل می‌کند، در چه تاریخی اینگونه عمل می‌کند و قرار است حاصل این عملکردش چه باشد؟ در ادامه به یک سری جواب‌ها می‌رسم. مثلاً اینکه او یک فرد جاه‌طلب است و به خاطر وسوسه‌هایی که همسرش ایجاد کرده، این طور عمل می‌کند.
وی در ادامه اضافه کرد: ممکن است جواب این باشد که او احساس می‌کند، حکام انگلیس در حق خودش و خانوادش اجحاف کرده‌اند. قدم به قدم با این سوال و جواب‌ها پیش می‌روم تا کنش‌ها برایم مشخص‌تر شود. هر چه جلو می روم، سوالات ریزتری می‌پرسم. حتی اینکه چطور شمشیر را دست می گیرد، شمشیرش را چه اندازه بالا می‌آورد و ... هم مطرح می‌شود. ناگفته نماند که این روش سوال و جواب برای نقش‌هایی می تواند عملی باشد که به شکلی کلیت نمایش آن شخصیت تابع یک ارتباط علت و معلول باشد. به عبارت دیگر، این شخصیت باید دارای یک نوع رئالیسم باشد. گاهی اوقات، حرکات نمایش و شخصیت تابع علت و معلول نیست و از ابعاد رئالیسم بی‌بهره است.
بازیگر فیلم سینمایی «آژانس شیشه‌ای» در پاسخ به این سوال که شرایط بازیگری نسبت به بیش از یک دهه پیش که سریالی مانند مهر خاموش ساخته شد، چه تفاوت‌هایی کرده، تصریح کرد:بدون تردید ارتباطات باعث شده که ارتباط بازیگران با دنیای خارج بهتر شود. در حال حاضر، این امکان به وجود آمده است که سطح بازیگری خودمان را با دنیای خارج از کشور مقایسه کنیم. طبعاً این موضوع خیلی به ما کمک می‌کند تا توانایی‌های خودمان را به روز کنیم. ناگفته نماند که بازیگران میانسال ما به موقعیت‌هایی رسیده‌اند که نقش های نسبتاً اصلی را برعهده بگیرند، بنابراین، آنها به توانایی‌های مدنظر مسلط هستند. به همین دلیل به نظر می‌رسد که فضاهای جدید بیشتر به کار بازیگران جوان می‌آید که خودشان را با هنرپیشه‌های اقصی نقاط جهان مقایسه و به روز کنند.
وی افزود: یک مسئله را هم مد نظر داشته باشیم که تقریباً طی 10 الی 15 سال اخیر نمی‌توان گفت که تحول آنچنانی در قلمروی بازیگری داشته‌ایم. بنابراین، اتفاق خاصی به عنوان یک مدیوم پژوهشی در سینما و تلویزیون نیفتاده است. در واقع آخرین مکتب‌های بازیگری همان بازی‌های نرم، زیرپوستی و بدون اغراق هستند. به زبان ساده‌تر، هر چه طبیعی‌تر بازی‌کردن مدنظر است.
زارعی‌فرد در خصوص ژانر و مدیوم موردعلاقه‌اش، گفت: من ترجیح می‌دهم کار جدی باشد. ژانر خاصی مد نظرم نیست اما آنچه امروز به عنوان طنز مطرح می‌شود را نمی‌توانم زیاد تحمل کنم. اما اگر طنز خوب باشد، استقبال می‌کنم. البته اگر تئاتری باشد که کارگردان خوبی آن را پیش ببرد، ترجیحم این است که تئاتر کار کنم اما کم پیش می‌آید که وقتم به من این اجازه را بدهد که سر کارهای خوب حاضر شوم. گاهی اوقات جایی تعهد دارم و مجبور می‌شوم که برخی پیشنهادات خوب را رد کنم.
وی در خاتمه افزود: در شرایط فعلی در حال بررسی دو فیلمنامه هستم. کاری هم به تازگی به من پیشنهاد شد که زیاد مورد علاقه‌ام نبود و نتوانستم قبولش کنم.
انتهای پیام/