شیراز نیازمند تماشاخانه هنرهای آئینی و تعزیه است
هنرمند آئینی و پیشکسوت تعزیه با بیان اینکه بزرگترین مشکل نبود تماشاخانه یا سالنی برای کارهای آیینی است، گفت: شیراز خاستگاه تعزیه است اما بهایی به این هنر در شیراز داده نمی‌شود.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، تعزیه مادر هنرهای دیگر است و ماهیت آن خیابانی و میدانی است. علاقه‌مندان این هنر را با آموزش در صحنه می‌آموزند و نسل به نسل انتقال می‌یابد. علیرضا حیدرپورفرد نسل پنجم از خانواده‌ای است که هنر تعزیه و دیگر هنرهای آئینی در آن ریشه دارد و هنوز هم ادامه‌دار است.
وی در گفت‌وگو با تسنیم هدف خود را از ادامه کار در زمینه هنرهای آئینی احیا کردن آیین‌های از بین رفته دانست و اظهار داشت: بزرگترین نگرانی و دغدغه ما این است که آیین‌های اصلی از بین بروند و چیزهای دیگری جایگزین آن‌ها شود به همین دلیل به احیای این هنرها روی آوردیم.
حیدرپور با اشاره به اینکه بزرگترین مشکل نبود تماشاخانه یا سالنی برای کارهای آیینی است، گفت: شیراز خاستگاه تعزیه است اما بهایی به این هنر در شیراز داده نمی‌شود در صورتی که در دیگر شهرها ارزش بیشتری برای این هنر قائل هستند.
این هنرمند آئینی و پیشکسوت تعزیه معتقد است در صورت داشتن مکان برای اجرا و گذاشتن وسایل تعزیه در آن مکان به صورت نمایشی می‌توان از آن برای جذب گردشگر نیز استفاده کرد.
حیدرپور با بیان اینکه هنوز برخی تفاوت تعزیه با تئاتر خیابانی را نمی‌دانند، گفت: بعضی‌ها هنوز نمی‌دانند اصل تعزیه میدانی است و کارهایی را که نه شبیه تعزیه است و نه شبیه تئاتر خیابانی به اجرا می‌برند.
وی با تصریح بر اینکه هر برنامه‌ای در فصل خود انجام شود استقبال خوبی می‌شود، گفت: باید از این هنرها حمایت شود و درصورت حمایت مادی و معنوی است که هنرمند هم انگیزه پیدا می‌کند.
انتهای پیام/ش