مادر سرداران شهید علی و عبدالعلی بهروزی به فرزندان شهیدش پیوست

به گزارش خبرگزاری تسنیم از بهبهان، مادر گرانقدر شهیدان سرافراز عبدالعلی و علی بهروزی پس از سالها تحمل درد فراق فرزندان شهیدش، جان به جان آفرین تسلیم کرد و به سوی آنان شتافت و  مراسم تشییع و تدفین، امروز پنج شنبه ساعت 17:30 در سردشت برگزار می‌شود.

زادگاه شهید والا مقام عبدالعلی بهروزی زیدون از توابع بهبهان و سال تولدش 1338 است که از خانوادهای روستایی و دامان مادری صالحه وصبور وپدری زحمتکش ودلباخته آل علی(ع) وشیفته انقلاب اسلامی تربیت شد.

 وی از جمله خونین دلانی بود که از کودکی درد دین داشت وشقایقی بودکه با داغ زاده شده بود. به گفته پدر بزرگوارش، از سنین خردسالی مدام از ماجرای شهادت امام حسین(ع) وعلل آن رویداد بزرگ می پرسید ومیگفت:« بزرگ که شدم انتقام خونش را می گیرم.

دوران تحصیلاتش در سردشت زیدون ،بندر دیلم وشهر بهبهان گذشت و پس از اخذ دیپلم ریاضی، مقارن با وقوع انقلاب اسلامی راهی خدمت سربازی شد،عبدالعلی همپای نهضت حضرت امام خمینی(ره) عشق ودلداگی خویش را با شعار نویسی روی دیوارها وشرکت در تظاهرات و حضور در مساجد نشان داد.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی از نخستین روزهای تجاوز رژیم بعث عراق به حریم مقدس انقلاب اسلامی ایران رخت بربست وعازم دیار حماسه ها شدتا شورمندی و ایمان عمیق خود را در ستیز با حرامیان بعثی بالنده تر کند.

یورش دلاورانه فتح سوسنگرد، بستان وجان نثاریهایش در شبیخون به دشمن وحضور فعال وتعیین کننده اش در عملیات کلیدی فتح المبین گرفته تا سلحشوری های عاشقانه اش در عملیاتهای بیت المقدس، رمضان، والفجر مقدماتی وخیبر همگی برگی است از کتاب قطور عشق وحماسه.

گرچه در عملیات فتح المبین برادرش علی تا آسمان سبز شهادت پرواز کرده بود ودرعملیات رمضان دیگر برادرش محمود اسیر خصم شد، ولی شهادت واسارت برادران خللی دراراده آهنین وی به وجود نیاورد. سرداربهروزی از یاران سردار شهید دکتر مجید بقایی بود که لیاقت ها وتوانایی های حیرت آورش در عرصه دفاع مقدس او را تا جانشین فرماندهی تیپ15 امام حسن(ع) که تیپ دلاوران سرافراز وسینه چاکان عاشورایی بود، بالا برد.

وی مبتکرپایگاههای روی آب در منطقه جزیره مجنون بود. عبدالعلی فرماندهی بود که مهمترین اوصافش صفای دل، بی قراری وخستگی ناپذیری بود  وبا واژه های خواب وآسایش وسکون سازگاری نداشت و بعد از چند بار تحمل مصدومیت وجراحت و نیز فرار از بستر بیمارستان، سرانجام در تاریخ3/1/63 درحادثه بمباران جزیره مجنون به شدت مجروح وبه شیراز اعزام شد.

اما پس از گذشت پانزدهروز با تن پر از ترکش وکشیدن درد ورنج فراوان در مورخه15/1/63 جاودانه شد وتاعرش پرواز کرد.

پیکر مجروح و زجر کشیده اش در میان اشک واندوه هزاران نفر از یاران وهمسنگران ووفاداران به راهش در بهبهان وزیدون تشییع وبه خاک سپرده شد. 

انتهای پیام/ ت