نگاهی به مطالب ستون نویس‌های ترکیه| ترکیه و آزادی بیان
در سال ۲۰۱۸ آزادی بیان را نادیده گرفتند و به همین دلیل ۷۷ حکم برای آنها صادر شد که از این میان ۴۰ حکم برای ترکیه بوده است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، ستون‌نویس‌های روزنامه‌های ترکیه که در زبان ترکی از آنها به "گوشه‌نویس" یاد می‌شود٬ بخشی از فعالان رسانه‌ای توانمند و اثرگذار هستند که معمولاً یادداشت‌هایشان تاثیر قابل توجهی بر افکار عمومی و معادلات حزبی ترکیه می‌گذارد.
تسنیم تلاش می‌کند تا با انتخاب گزینه‌های قابل توجهی از نوشته‌های ستون‌نویس‌های ترکیه تصویری کوچک از تحولات سیاسی٬ فعالیت‌های رسانه‌ای و هدایت افکار عمومی این کشور را به دست دهد.
ترکیه و آزادی بیان
رضا تورمن/ پایگاه تحلیلی خبری تی 24
بین دیدگاه‌های دادگاه حقوق بشر اروپا و تصمیمات دستگاه قضایی ترکیه تفاوت‌های جدی وجود دارد که بخشی از آنها را می‌توان اختلافاتی نامید که به آزادی بیان در ترکیه لطمه می‌زند. به عنوان مثال در سال 2019 میلادی٬ شعبه دوم دادگاه حقوق بشر اروپا اعلام کرد که لازم است صلاح الدین دمیرتاش رهبر سابق حزب دموکراتیک خلق ها (ه.د.پ) آزاد شود. اما دستگاه قضایی ترکیه از اجرای این حکم خودداری کرد.
دستگاه قضای ترکیه بر این باور است که اظهارات دمیرتاش در مورد استقرار صلح در ترکیه٬ در واقع تبلیغ برای جریانات تروریستی و پ.ک.ک بوده است. اما دادگاه حقوق بشر اروپا معتقد است که سخنان دمیرتاش در مورد ضرورت تداوم مذاکرات صلح٬ به هیچ وجه مفهوم و پیام تروریستی ندارد و نمی‌تواند به عنوان سخنانی توصیف شود که خشونت و ترور را گسترش داده باشد.
البته عمل نکردن به احکام دادگاه حقوق بشر اروپا و نادیده گرفتن آزادی بیان به همین جا ختم نمی‌شود و بد نیست بدانید که در سال 2018 آزادی بیان را نادیده گرفتند و به همین خاطر 77 حکم برای آنها صادر شد که از این میان 40 حکم برای ترکیه بوده است.
آمارهای دادگاه حقوق بشر اروپا نشان می‌دهد که ترکیه در زمینه آزادی بیان مشکلات ساختاری و زیربنایی جدی دارد و لازم است که این معضل به عنوان یک مشکل حقوقی٬ سیاسی و اجتماعی مهم مورد توجه قرار بگیرد. چرا که این نقص آسیب‌های جدی به دموکراسی ترکیه وارد کرده است.
بر اساس رویکرد حقوقی دادگاه حقوق بشر اروپا٬ آزادی بیان فقط در شرایطی می‌تواند نقض شود که اظهارات افراد٬ حاوی نفرت و پیام‌هایی باشد که جامعه را به ترور و خشونت تشویق کند. این در حالی است که متاسفانه در ترکیه٬ به راحتی افراد را به تشویق ترور متهم می‌کنند، ولی در اصل چنین چیزی در میان نیست.
به عنوان مثال٬ بررسی 13 پرونده در دادگاه حقوق بشر اروپا نشان داد که در 11 پرونده حق با قضات ترکیه نبوده و تنها در دو پرونده٬ اتهام٬ برحق بوده است.
(توضیح مترجم: رضا تورمن متخصص حقوق بین‌الملل٬ چندین سال به عنوان قاضی ارشد در دادگاه حقوق بشر اروپا فعالیت کرده و مواضع سیاسی و حقوقی او نزدیک به حزب جمهوری خلق است.)
آمریکا چه چیزی را بر ترکیه تحمیل می‌کند؟
بارش دوست ار/ روزنامه جمهوریت
اگر چه آمریکا و ترکیه در شمال سوریه یک مرکز فرماندهی مشترک تاسیس کرده و گشتی‌های هوایی و زمینی آنان٬ تحولات شرق فرات را رصد می‌کند، اما واقعیت این است که هنوز هم نمی‌توان به آمریکا اعتماد کرد. چرا که ترکیه به خوبی می‌داند هدف اصلی آمریکا از ایجاد منطقه امن و حضور در شمال سوریه٬ دفاع از پ.ک.ک و ی.پ.گ است و نه همکاری امنیتی و دفاعی با ترکیه!
اما سوال اینجاست: در شرایطی که ترکیه به خوبی از این موضوع خبر دارد و می‌داند که واشنگتن صرفاً به دنبال تعلل٬ وقت‌کشی و سرگرم کردن سران آنکارا است٬ چرا همچنان به این رابطه ادامه می‌دهد؟
پاسخ به چنین سوالی٬ بسیار سخت و پیچیده است. برای روشن شدن دلایل تداوم این رابطه باید به دوران جنگ جهانی دوم و شرایط پس از آن بازگردیم. ترکیه در آن دوران٬ قدم در مسیری گذاشت که در ادامه آن٬ از لحاظ سیاسی٬ اقتصادی٬ فرهنگی٬ نظامی و اجتماعی٬ به آمریکا نزدیک شد و حالا این را خوب می‌داند که مبارزه با امپریالیسم٬ تاوان و بهای سنگینی دارد. جالب اینجاست که پروژه آمریکایی تاسیس دولت کُردی در منطقه٬ از سوی آمریکایی‌ها همواره در مسیری هدایت شده که ضد منافع ترکیه است.
آمریکا همچنین در مساله قبرس٬ ادعاهای ارامنه٬ تحولات شرق مدیترانه و حوزه‌های دیگر نیز همواره علیه ترکیه اقدام کرده و در مقاطعی٬ ترکیه را در هر دو حوزه تسلیحاتی و اقتصادی نیز تحریم کرده است. باید به این نکته مهم نیز اشاره کنم که آمریکا٬ هیچگاه ترکیه را در چارچوب اروپا ندیده است. چرا که آمریکا در اروپا متفقین فراوانی دارد و می‌خواهد از ظرفیت‌های سیاسی و نظامی ترکیه به عنوان یک متفق در خاورمیانه٬ آسیای میانه و قفقاز بهره بگیرد.
چرا داوود اوغلو اخراج شد؟
الیف چاکر/ روزنامه قرار
چندین روز است که در محافل سیاسی ترکیه بر روی این موضوع بحث می‌شود که چرا احمد داوود اوغلو از حزب عدالت و توسعه اخراج شد؟
به راستی گناه نخست وزیر سابق و رهبر سابق آکپارتی و رفقای او چه بود؟ هنوز هم پاسخ روشن به این سوال داده نشده اما در عین حال٬ شباهت‌های تاریخی فراوانی بین این رویداد و دوران تاسیس حزب عدالت و توسعه وجود دارد.
به خوبی به خاطر دارم٬ زمانی که عبدالله گل٬ رجب طیب اردوغان٬ عبداللطیف شنر و دیگران می‌خواستند از حزب فضیلت خارج شوند و یک حزب جدید تاسیس کنند٬ خبرنگار روزنامه ملیت از جناب گل پرسید: چرا از فضیلت خارج می‌شوید؟ او در پاسخ گفت: در داخل حزب فضیلت دموکراسی وجود ندارد و به نظرات و انتقادات ما اعتنا نمی‌کنند.
البته گل در آن مصاحبه فقط به بیان این انتقاد ساده اکتفا نکرده و گفته بود:«متاسفانه نه تنها در حزب ما٬ بلکه در احزاب دیگر نیز بر اساس یک مشی و منش نازیستی و تک نفره٬ رهبر حزب بر اساس مصلحت‌های ذهنی خودش و بدون رایزنی با افراد دیگر٬ تصمیم گرفته و اقدام می‌کند. ما چنین چیزی را غلط می‌دانیم و معتقدیم که رهبر یک حزب نباید به شیوه تک‌نفره تصمیم بگیرد و باید بر اساس مصلحت حزب و خرد مشترک و نظرات جمعی٬ به یک تصمیم و استراتژی نهایی برسد.»
لازم بود که حزب عدالت و توسعه به جای اخراج داوود اوغلو٬ مانیفیست انتقاداتی او را به عنوان یک فرصت و شانس تاریخی در نظر بگیرد. متاسفانه این حزب امروز به جایی رسیده که برای نخستین بار در تاریخ جمهوری ترکیه٬ یک رهبر حزب و فردی که به عنوان نخست وزیر انتخاب شده بود٬ از حزب خود اخراج می‌شود.
نمی‌دانم تاریخ چگونه قضاوت خواهد کرد. اما مردم به خوبی به خاطر دارند که تا همین دو سه سال پیش٬ عکس داوود اوغلو را در میادین می‌گذاشتند و زیر آن می‌نوشتند٬ رئیس جمهور قدرتمند٬ نخست وزیر قدرتمند.
انتهای پیام/
