چرا پیشنهاد رئیس سازمان محیط زیست خلاف امنیت ملی است؟
سالهاست به‌بهانه هدررفتن یارانه محصولات کشاورزی و آب در ایران، تولید درون‌زای محصولات راهبردی مانند گندم زیر سؤال می‌رود فارغ از اینکه در تمام اقتصادهای پیشروی جهان یارانه کشاورزی به‌صورت گسترده پرداخت می‌شود و کسی هم معترض نیست.
خبرگزاری تسنیم، رییس سازمان حفاظت محیط زیست که دست بر قضا سالها مسئولیت وزارت کشاورزی را نیز به‌عهده داشته با زیر سؤال بردن سیاست خودکفایی تولید گندم در کشور آن را از اشتباهات استراتژیک برشمرده که به منابع آب کشور لطمه وارد کرده است. اینکه چطور می‌توان بدون توجه به تجربه‌های آزموده‌شده جهانی و با بخشی‌نگری صرف که از ویژگیهای بارز این روزهای مسئولان اقتصادی کشور است چنین بی‌محابا اعلام نظر کرد جای تعجب و تأسف جدی دارد. فارغ از اینکه مسئله مورد اشاره رئیس سازمان حفاظت محیط زیست خلاف سیاستهای ابلاغی اقتصاد مقاومتی است که در بندهای 6 و 7 آن به‌صراحت تأکید شده:
«افزایش تولید داخلی نهاده‌ها و کالاهای اساسی (به‌ویژه در اقلام وارداتی)، و اولویت دادن به تولید محصولات و خدمات راهبردی و ایجاد تنوع در مبادی تأمین کالاهای وارداتی با هدف کاهش وابستگی به کشورهای محدود و خاص»
و («تأمین امنیت غذا و درمان و ایجاد ذخایر راهبردی با تأکید بر افزایش کمی و کیفی تولید (مواد اولیه و کالا)».
و از الزامات اساسی کشور با هدف جلوگیری از آسیب‌پذیری آن در شرایط تحریمی است، تجربه‌های جهانی نیز به‌صراحت بر اهمیت تولید درون‌زای محصولات راهبردی کشاورزی تأکید کرده است. اتفاقاً یکی از دستاوردهای مهم کشور در دوران پس از انقلاب همین توجه ویژه به تولید محصولات راهبردی مانند گندم بوده به‌طوری که با وجود افزایش 12درصدی سطح زیر کشت گندم در 40 سال اخیر، تولید گندم حدود 353 درصد رشد داشته است و کشورمان برای چهارمین سال پیاپی در سال 97 در تولید گندم مورد نیاز جمعیت 82 میلیون نفری خودکفا شده که بسیار ارزشمند است.
سالهاست که به‌بهانه هدر رفتن یارانه محصولات کشاورزی در ایران که به‌صورت خرید تضمینی پرداخت می‌شود تولید درون‌زای محصولات راهبردی مانند گندم زیر سؤال می‌رود فارغ از اینکه در تمام اقتصادهای پیشروی جهان که مدعی آزادسازی اقتصادی و کاهش حمایت‌ها هستند یارانه کشاورزی به‌صورت بسیار گسترده پرداخت می‌شود و کسی هم معترض نیست. جالب است بدانیم طی سال‌های 17ــ2015 در کشورهای سازمان توسعه و همکاری اقتصادی موسوم به oecd به‌طور متوسط 620 میلیارد دلار صرف حمایت از بخش کشاورزی شده است که 80 درصد از حمایت‌های دولتی به‌صورت مستقیم به کشاورزان پرداخت می‌شود و مابقی حمایت‌ها صرف تحقیق، توسعه و ایجاد تجهیزات کشاورزی صرف شده است.
کشورهای ایسلند، نروژ، سوئیس، کره و ژاپن بیشترین یارانه‌های بخش کشاورزی را به خود اختصاص داده‌اند؛ به‌نحوی که حدود 40 تا 60 درصد از درآمدهای کشاورزان وابسته به یارانه‌های دولتی است.
در چنین شرایطی طرح دوباره مسائل خطرناکی مانند زیر سؤال بردن خودکفایی تولید گندم بسیار قابل تأمل بوده و ضرورت دارد متولیان امر از جمله وزارت جهاد کشاورزی با دفاع از بدیهیات سیاست گذاری اقتصادی مانع از آسیب رسیدن به بخش کشاورزی شوند. اگر قرار بر منطق سیاست گذاری رییس سازمان حفاظت محیط زیست باشد اساساً نباید بسیاری از محصولات کشاورزی در داخل تولید شود چرا که می‌توان با قیمت کمتر و مصرف آب پایین‌تر آنها را در بازارهای جهانی یافت، اما آیا در شرایط خاص تحریمی که بسیاری از ابتدایی‌ترین اصول تجارت آزاد زیر سؤال می‌رود می‌توان به این قول و قرارها دلبسته بود و آسیب‌پذیری اقتصاد ملی را افزایش داد؟
* اصغر بالسینی
انتهای پیام/+