کارلوس: ما ۷ نفر رختکن رئال مادرید کهکشانی را تحت کنترل داشتیم!/ لوکزامبورگو به حرف ما گوش نکرد و فقط ۳ ماه دوام آورد

به گزارش خبرگزاری تسنیم، روبرتو کارلوس، ستاره برزیلی سابق تیم فوتبال رئال مادرید در اظهاراتی جنجالی ادعا کرد در دوران او، بازیکنان بزرگ اجازه نمی‌دادند مربیان اعمال قدرت کنند و نظم و انضباط را در تیم به وجود بیاورند.

 او در این باره اظهار داشت:  دل‌بوسکه بیش از  سرمربی، شبیه یک دوست بود! به قوانین نیازی نبود. خیلی خوب می‌دانستیم چه می‌خواهد. او به ما نمی‌گفت راس ساعت 11:00 اینجا باشید، زیرا عملاً کسی نمی‌آمد. تمرینات روز دوشنبه و گاهی سه شنبه ساعت 17:00 برگزار می‌شد! در طول دوره کهکشانی ها ما  7 نفر همدست بودیم و این، جو خطرناکی را در رختکن تیم ایجاد کرده بود. همیشه رختکن را به خوبی کنترل می‌کردیم و رابطه خوبی با هم داشتیم اما کاماچو اینطور نبود و فقط 10 روز دوام آورد. او به رختکن آمد، به همه سلام کرد و بسیار جدی بود. سپس گفت فردا صبح ساعت 7 همه باید اینجا حضور داشته باشند. ما معمولاً تمرینات را از ساعت 10:30 شروع می‌کردیم. با او صحبت کردیم تا سعی کنیم ساعت تمرین را عوض کنیم، چون عادت‌های خاص خود را داشتیم.

 او درباره واندرلی لوکزامبورگو، دیگر سرمربی که توسط فلورنتینو پرز روی کار آمد و دوران ناموفقی در مادرید داشت هم گفت: مشابه همان اتفاق در مورد او هم رخ داد. بعد از دومین بازی فصل لالیگا، ما رسم داشتیم کیف‌های خودمان را در هتل بگذاریم و قبل از شام برای صرف یک نوشیدنی برویم. روی میز همیشه  2 بطری نوشیدنی بود. رونالدو و من به او گفتیم: استاد، اینجا بازیکنان عادت‌هایی دارند و شما  این‌ها  را می‌بینید  اما سعی نکنید این عادت‌ها را تغییر دهید. بطری‌ها را از روی میز برندارید و نوشیدنی‌های قبل از شام را ممنوع نکنید وگرنه برای خودتان مشکل‌ساز  می‌شود. اما او چه کار کرد؟ ابتدا بطری‌ها را از روی میز برداشت و سپس نوشیدنی‌ها را ممنوع اعلام کرد. او به حرف ما گوش نکرد و  تنها 3 ماه در مادرید دوام آورد. امروز وقتی به گذشته نگاه می‌کنم، با خود فکر می‌کنم  چطور ممکن است آنقدر  دیوانگی کرده باشیم؟ بعد از هر بازی چپ و راست و وسط جت‌های اختصاصی بودند. ما در فرودگاه خصوصی باراخاس قرار می‌گذاشتیم و خدا می‌داند  بکام، فیگو یا زیدان کجا می‌رفتند! همیشه باید روز بعد تمرین می‌کردیم. دعا می‌کردم  که بازی‌های ما روز شنبه باشند تا یکشنبه‌ها بتوانم به تماشای مسابقات فرمول یک  بروم. من، رونالدو را در سال 1993 دیدم و از آن روز به بعد همیشه و همه جا هم اتاقی بودیم.

انتهای پیام/