مدیر مرکز مستند حقیقت: جای مستندسازان حرفهای و پیشکسوت در بحرانها خالی است
مدیر مرکز مستند حقیقت گفت که جای مستندسازان حرفهای و پیشکسوت در بحرانهای خالی است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مرتضی شعبانی مستندساز و مدیر مرکز مستند حقیقت میهمان امروز برنامه «سلام صبح بخیر» بود. شعبانی درباره مستندسازی در جریان مقاومت گفت: مستندسازی در کشورهای دیگر که قانون و قواعد خاص خود را دارد به هر حال سخت است. آن هم کشورهایی که سالها درگیر جنگ بودهاند و مستندسازان نیز فعال و دغدغهمند بودهاند تا وارد این عرصه شوند.
وی تصریح کرد: جای تأسف دارد که جای خیلی از مستندسازان خوب و حرفهای در دل بحرانها خالی بود؛ دوست داشتیم کسانی که سن و سالی از آنها گذشته و تجربهای کسب کردهاند به عنوان موضوع انسانی به این جنگها نگاه کنند اما رنگ و بوی سیاسی مانع حضور این دوستان شد.
شعبانی یادآور شد: اکنون زمینهای فراهم شده تا مستندسازان هدفمندتر سراغ این مسائل بروند.
مدیر مرکز مستند حقیقت در خصوص اینکه آیا مستندسازی در این حوزه انحصاری در اختیار برخی افراد است، یادآور شد: در این حوزه ما محدودیت داریم نه انحصار! ما به عنوان مرکز حقیقت اگر قرار باشد از تیمی حمایت کنیم طبیعی است که از تیم خودمان حمایت میکنیم و دوربین یا ماشین و امکانات را در اختیار تیم خودمان قرار میدهیم اما برخی دوستان توقع حمایت داشتند. ما برای گرفتن مجوز میتوانیم این دوستان را حمایت کنیم اما پشتیبانی در یک کشور بحرانزده و جنگزده توقع قابل قبولی نیست.
شعبانی تصریح کرد: اگر مستندسازی با مجوز شما به کشوری برود و مستندی خلاف قوانین و قواعد آن کشور بسازد، بعدها ما را میشناسند. افرادی هم بودهاند که رفتهاند با مجوز ما فیلم ساختهاند و دیگر کاری هم با ما نداشتهاند.
شعبانی درباره بعد حضور سیاسی و نظامی ایران در جنگها چقدر در حوزه مستندسازی منعکس کننده واقعیات بودیم، گفت : مقدار حضور و فیلمهای ساخته شده خیلی زیاد است اما نحوه پرداختمان بینالمللی نبوده است.
وی درباره مستند «زنانی با گوشوارههای باروتی» نیز اظهار کرد: این مستند در فرانسه و پراگ جوایز مختلفی گرفت البته جایزه و جشنواره مهم نیست، انعکاس وقایع به شکلی که مخاطب بینالمللی آن را بپذیرد مهم است و این اثر هم در عراق میگذرد؛ مستند «نتهای مسی» در سوریه میگذرد و ما میخواستیم در آن سراغ کسانی برویم که بیشترین آسیب را دیدهاند و سراغ اردوگاهی رفتهایم که فلسطینیها در آن بودهاند و بچههای آوارهای را نشان میدهیم که دنبال برگزاری یک کنسرت هستند.
انتهای پیام/