پیاده روی زائران رضوی| اعزام ۱۰۰۰ زائر اولی‌ به مشهد مقدس در سالروز شهادت امام رضا (ع)

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، کوله بار سفر بستند و به شوق پابوس حضرت امام رضا (ع) شوق دیدار و عطش زیارت عزمشان را جزم کرده است تا راهی سفر شوند، سفری که برای نخستین بار سعادتش را پیدا کرده‌اند، همیشه می‌گویند کسی که برای اولین بار به پابوس امام رضا (ع) می‌رود حاجت روا می‌شود، زائران هم می‌روند تا هم برای آقا امام رضا (ع) عزاداری کنند و هم حاجت بگیرند.

آنقدر اشتیاق دارند که مدت‌هاست چمدان خود را بسته‌اند و هر روز آن را مرور می‌کند، با اینکه می‌دانند چیزی جا نگذاشته‌اند اما دل‌شان آرام ندارد، آنقدر لحظه‌ها را شمردند و بیقراری را تحمل کردند تا سرانجام لحظه سفر فرا رسید و سوار بر اتوبوس شدند.

آنها به خواندن نوحه در راه مشغولند، یکی اشک می‌ریزد و دیگری بغض دارد. عده‌ای قرآن در دست دارند و آیاتش را یکی یکی می‌خوانند و عده‌ای دیگر با چشمان بسته به هر آنچه شنیده‌اند گوش می‌دهند، دل توی دلشان نیست تا زودتر به مقصد برسند. لب‌های همه به اسم علی بن موسی الرضا (ع) مزین شده است.

یکی از آرزوهایم سفر به مشهد بود

یکی از زائر اولی‌ها در مورد احساس خود گفت: یکی از آرزوهایم سفر به مشهد و زیارت امام رضا (ع) بود چون اولین بار است می‌روم و در این اولین دیدار حتما از ضامن آهو طلب بخشش می‌کنم و سعی می‌کنم آدم بهتری باشم.

یکی دیگر از جوانان زائر اولی گفت: لحظه شماری می‌کردم تا به این روز برسم، از شوق سر از پا نمی‌شناسم. خدا می‌داند تا رسیدن به امروز چقدر بیقراری کردم و اصلا نمی‌دانم این روزها چطور گذشت تا به امروز رسیدم.

سعادت زیارت امام رضا (ع) در سالروز شهادتش

یکی دیگر از زائرانی که برای نخستین بار به مشهد اعزام شدند، گفت: خدا را شکر که امام رضا (ع) ما را هم طلبیدند؛ نوکری‌اش را می‌کنیم.

او که اشک در چشمانش جاری شده بود، افزود: فکر نمی‌کردم سعادت این سفر در سالروز شهادتشان نصیبم شود. اما خواست خدا و امام رضا (ع) بود که در چنین روزی به پابوس آقا برویم، فقط خدا می‌داند چقدر خوشحالیم و اشک شوق‌مان قطع نمی‌شود.

حال و هوای‌مان را فقط خودمان می‌دانیم و خدا

یکی دیگر از زائر اولی‌ها که از شوق و اشک به درستی نمی‌توانست صحبت کند، گفت: حال امروزمان را فقط خدا می‌داند و خودمان که اینجا هستیم، برای اولین بار. امامی که آهو را ضامن شد ما را هم ضامن خواهد شد.

دلم را در دست گرفته‌ام و به بارگاهت آمده‌ام دست خالی مرا رهسپار نکن. دختر 25 ساله زائر اولی هم گفت: امام رضا (ع) آنقدر کرمش زیاد است که کسی را دست خالی راهی نمی‌کند.

وقتی به مشهد رسیدند حال شان دیدنی است، نمی‌توان چنان حالی را توصیف کرد، تنها باید بود و دید. بغض‌ها ترکیده و اشک‌ها جاری شده است، هر کس دست به دعا برده است و از ضامن آهو طلب عفو و مغفرت می‌کند و برای هر کس که می‌شناسد و نمی‌شناسد دعا می‌کند. یکی با همان اشک و بغض در گلو می‌گوید: « امام رضا که ضامن آهو شد و او را نجات داد حتما ضامن ما هم می‌شود».

زائرانی که برای نخستین بار سعادت زیارت امام رضا نصیبشان شده است به مشهد رسیده‌اند و این افتخار را دارند که در سالروز شهادت ضامن آهو آنجا باشند. از تمام لحظاتی که آنجا حضور دارند برای ارتباط با امام رضا (ع) استفاده می‌کنند و همان طور که خودشان هم گفته‌اند حالشان را تنها خودشان می‌دانند و خدای خودشان.

انتهای پیام/ ت