راهکار امام عسکری(ع) برای یاری اهل‌بیت در زمان ناتوانی

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، چهارشنبه 15 آبان‌ماه و 8 ربیع‌الاول مصادف با سالروز شهادت یازدهمین اختر تابناک امامت و ولایت حضرت امام‌حسن عسکری علیه‌السلام است. دوران امامت امام‌حسن عسکرى علیه‌السلام در حالى آغاز شد که خلفاى عباسى محدودیت‌هاى فراوانى براى آن‌ حضرت در ابعاد مختلف ایجاد کرده‌ بودند. علت اتخاذ این رویکرد، گرایش عمومى مردم به آن بزرگوار و افزایش چشمگیر پیروان آن‌ حضرت در سرزمین‌هاى اسلامى به‌ویژه در عراق و ایران بود، در چنین شرایطى، امام علیه‌السلام با اتخاذ شیوه‌هاى مؤثر و راهبردهاى اساسی به هدایت شیعیان مى‌پرداختند.

آن حضرت در روایتی به نقل از امام صادق علیه‌السلام فرمود:

مردى به امام صادق علیه‌السلام عرض کرد "اى پسر رسول خدا، بنیۀ بدنى من ناتوان از کمک شماست اما دشمنان شما را نفرین می‌کنم پس حال من چگونه خواهد بود؟"؛ سپس امام صادق فرمود: پدرم مرا حدیث کرد از پدرش از جدش از رسول خدا که فرمود «هر کس از یارى ما اهل‌بیت ناتوان باشد اما در نمازش دشمنان ما را نفرین کند خداوند صدایش را به تمام فرشتگان از زمین تا عرش برساند و هرچه این مرد دشمنان ما را نفرین کند فرشتگان او را کمک کنند و با او نفرین کنند آن کس را که او نفرین کند بعد درود فرستند و بگویند "بارالها درود بر بندۀ تو، این بنده بذل کرد آنچه را در خور توانایی‌اش بود و اگر بیشتر از این قدرت می‌داشت انجام می‌داد"؛ ناگاه صدایی از طرف خداى عزوجل شنیده مى‌شود که "من دعاى شما را دوست دارم و صداى شما را شنیدم و درود بر روح او میان روح‌ها فرستادم و او را در پیشگاهم از نیکان قرار دادم". (ارشاد القلوب, ج2, ص 426/التفسیر المنسوب إلى الإمام العسکری علیه‌السلام, ج1، ص47)

اِنَّ رَجُلاً قَالَ لِلصَّادِقِ یَابْنَ‌رَسُولِ‌اَللَّهِ إِنِّی عَاجِزٌ بِبَدَنِی عَنْ نُصْرَتِکُمْ وَ لَمْ‌أَمْلِكْ إِلَى اَلْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِکُمْ وَ اَللَّعْنِ عَلَیْهِمْ فَکَیْفَ حَالِی فَقَالَ لَهُ اَلصَّادِقُ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ قَالَ مَنْ ضَعُفَ عَنْ نُصْرَتِنَا أَهْلَ اَلْبَیْتِ فَلَعَنَ فِی صَلاَتِهِ أَعْدَاءَنَا بَلَّغَ اَللَّهُ صَوْتَهُ جَمِیعَ اَلْمَلاَئِکَةِ مِنَ اَلثَّرَى إِلَى اَلْعَرْشِ وَ کُلَّمَا لَعَنَ هَذَا اَلرَّجُلُ أَعْدَاءَنَا سَاعَدُوهُ فَلَعَنُوا مَنْ یَلْعَنُهُ ثُمَّ أَثْنَوْا وَ قَالُوا اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَبْدِكَ هَذَا بَذَلَ مَا فِی وُسْعِهِ وَ لَوْ قَدَرَ عَلَى أَکْثَرَ مِنْهُ لَفَعَلَ فَإِذَا اَلنِّدَاءُ مِنْ قِبَلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ قَدْ أَجَبْتُ دُعَاءَکُمْ وَ سَمِعْتُ نِدَاءَکُمْ وَ صَلَّیْتُ عَلَى رُوحِهِ فِی اَلْأَرْوَاحِ وَ جَعَلْتُهُ عِنْدِی مِنَ اَلْمُصْطَفَیْنَ اَلْأَخْیارِ.

امام حسن عسکری علیه‌السلام در حدیثی به‌نقل از پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود:

همانا مردى به امام صادق علیه‌السلام عرض کرد "اى پسر رسول خدا، بنیۀ بدنى من ناتوان از کمک شماست اما دشمنان شما را نفرین می‌کنم پس حال من چگونه خواهد بود؟"؛ امام صادق فرمود: پدرم مرا حدیث کرد از پدرش از جدش از رسول خدا که فرمود «هر کس از یارى ما اهل‌بیت ناتوان باشد اما در نمازش دشمنان ما را نفرین کند خداوند صدایش را به تمام فرشتگان از زمین تا عرش برساند و هرچه این مرد دشمنان ما را نفرین کند فرشتگان او را کمک کنند و با او نفرین کنند آن کس را که او نفرین کند بعد درود فرستند و بگویند "بارالها، درود بر بندۀ تو، این بنده بذل کرد آنچه را در خور توانایی‌اش بود و اگر بیشتر از این قدرت می‌داشت انجام می‌داد"؛ ناگاه صدایی از طرف خداى عزوجل شنیده مى‌شود که "من دعاى شما را دوست دارم و صداى شما را شنیدم و درود بر روح او میان روح‌ها فرستادم و او را در پیشگاهم از نیکان قرار دادم"». (إرشاد القلوب, جلد2, صفحه426)

متن حدیث:
أَقُولُ رُوِیَ فِی بَعْضِ مُؤَلَّفَاتِ أَصْحَابِنَا عَنْ عَلِیِّ‌بْنِ عَاصِمٍ الْکُوفِیِّ الْأَعْمَى قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى سَیِّدِی الْحَسَنِ الْعَسْکَرِیِّ فَسَلَّمْتُ عَلَیْهِ فَرَدَّ عَلَیَّ السَّلَامَ وَ قَالَ مَرْحَباً بِکَ یَابْنَ‌عَاصِمٍ، اجْلِسْ هَنِیئاً لَكَ یَابْنَ‌عَاصِمٍ، أَتَدْرِی مَا تَحْتَ قَدَمَیْكَ، فَقُلْتُ یَا مَوْلَایَ، إِنِّی أَرَى تَحْتَ قَدَمَیَّ هَذَا الْبِسَاطَ کَرَّمَ اللَّهُ وَجْهَ صَاحِبِهِ، فَقَالَ لِی یَابْنَ‌عَاصِمٍ اعْلَمْ أَنَّکَ عَلَى بِسَاطٍ جَلَسَ عَلَیْهِ کَثِیرٌ مِنَ النَّبِیِّینَ وَ الْمُرْسَلِینَ، فَقُلْتُ یَا سَیِّدِی لَیْتَنِی کُنْتُ لَاأُفَارِقُكَ مَا دُمْتُ فِی دَارِ الدُّنْیَا، ثُمَّ قُلْتُ فِی نَفْسِی لَیْتَنِی کُنْتُ أَرَى هَذَا الْبِسَاطَ فَعَلِمَ الْإِمَامُ(ع) مَا فِی ضَمِیرِی، فَقَالَ ادْنُ مِنِّی فَدَنَوْتُ مِنْهُ فَمَسَحَ یَدَهُ عَلَى وَجْهِی فَصِرْتُ بَصِیراً بِإِذْنِ اللَّهِ، ثُمَّ قَالَ هَذَا قَدَمُ أَبِینَا آدَمَ وَ هَذَا أَثَرُ هَابِیلَ وَ هَذَا أَثَرُ شَیْثٍ وَ هَذَا أَثَرُ إِدْرِیسَ وَ هَذَا أَثَرُ هُودٍ وَ هَذَا أَثَرُ صَالِحٍ وَ هَذَا أَثَرُ لُقْمَانَ وَ هَذَا أَثَرُ إِبْرَاهِیمَ وَ هَذَا أَثَرُ لُوطٍ وَ هَذَا أَثَرُ شُعَیْبٍ وَ هَذَا أَثَرُ مُوسَى وَ هَذَا أَثَرُ دَاوُدَ وَ هَذَا أَثَرُ سُلَیْمَانَ وَ هَذَا أَثَرُ الْخَضِرِ وَ هَذَا أَثَرُ دَانِیَالَ وَ هَذَا أَثَرُ ذِی‌الْقَرْنَیْنِ وَ هَذَا أَثَرُ عَدْنَانَ وَ هَذَا أَثَرُ عَبْدِالْمُطَّلِبِ وَ هَذَا أَثَرُ عَبْدِاللَّهِ وَ هَذَا أَثَرُ عَبْدِمَنَافٍ وَ هَذَا أَثَرُ جَدِّی رَسُولِ‌اللَّهِ(ص) وَ هَذَا أَثَرُ جَدِّی عَلِیِّ‌بْنِ أَبِی‌طَالِبٍ(ع)، قَالَ عَلِیُّ‌بْنُ عَاصِمٍ فَأَهْوَیْتُ عَلَى الْأَقْدَامِ کُلِّهَا فَقَبَّلْتُهَا وَ قَبَّلْتُ یَدَ الْإِمَامِ(ع) وَ قُلْتُ لَهُ إِنِّی عَاجِزٌ عَنْ نُصْرَتِکُمْ بِیَدِی وَ لَیْسَ أَمْلِكُ غَیْرَ مُوَالاتِکُمْ وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِکُمْ وَ اللَّعْنِ لَهُمْ فِی خَلَوَاتِی فَکَیْفَ حَالِی یَا سَیِّدِی، فَقَالَ(ع) حَدَّثَنِی أَبِی عَنْ جَدِّی رَسُولِ‌اللَّهِ(ص) قَالَ مَنْ ضَعُفَ عَلَى نُصْرَتِنَا أَهْلَ الْبَیْتِ وَ لَعَنَ فِی خَلَوَاتِهِ أَعْدَاءَنَا بَلَّغَ اللَّهُ صَوْتَهُ إِلَى جَمِیعِ الْمَلَائِکَةِ فَکُلَّمَا لَعَنَ أَحَدُکُمْ أَعْدَاءَنَا صَاعَدَتْهُ الْمَلَائِکَةُ وَ لَعَنُوا مَنْ یَلْعَنُهُمْ فَإِذَا بَلَغَ صَوْتُهُ إِلَى الْمَلَائِکَةِ اسْتَغْفَرُوا لَهُ وَ أَثْنَوْا عَلَیْهِ وَ قَالُوا اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى رُوحِ عَبْدِكَ هَذَا الَّذِی بَذَلَ فِی نُصْرَةِ أَوْلِیَائِهِ جُهْدَهُ وَ لَوْ قَدَرَ عَلَى أَکْثَرَ مِنْ ذَلِكَ لَفَعَلَ فَإِذَا النِّدَاءُ مِنْ قِبَلِ اللَّهِ تَعَالَى یَقُولُ یَا مَلَائِکَتِی إِنِّی قَدْ أحببت [أَجَبْتُ‏] دُعَاءَکُمْ فِی عَبْدِی هَذَا وَ سَمِعْتُ نِدَاءَکُمْ وَ صَلَّیْتُ عَلَى رُوحِهِ مَعَ أَرْوَاحِ الْأَبْرَارِ وَ جَعَلْتُهُ مِنَ الْمُصْطَفَیْنَ الْأَخْیارِ. (بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام, جلد50, صفحه316)

انتهای پیام/+