ناکامی در تشکیل کابینه؛ یک‌سال هرج‌ومرج و بی‌ثباتی سیاسی در اسرائیل

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، دسامبر 2018 بود که با استعفای آویگدور لیبرمن از پست وزارت جنگ رژیم صهیونیستی و خروج از ائتلاف دولت نتانیاهو، این دولت اکثریت کنست رژیم صهیونیستی را از دست داد. 24 دسامبر 2018 کنست منحل شد. با انحلال کنست، تاریخ برگزاری انتخابات 4 ماه بعد یعنی آوریل 2019 اعلام شد، انتخاباتی که قرار بود نوامبر 2019 برگزار شود. از آن تاریخ تا کنون دو انتخابات در 9 آوریل و 17 سپتامبر 2019 برگزار شده اما هنوز دولتی تشکیل نشده است.

یک‌سال با دولت موقت

هنگامی که لیبرمن در دسامبر 2018 از دولت نتانیاهو خارج شد و کنست منحل شد، دستگاه قانونگذاری رژیم صهیونیستی عملاً تعطیل شد. فعالیت‌های کنست اگرچه در قالب کمیسیون‌ها ادامه داشت اما نهاد قانونگذاری رژیم صهیونیستی جلسات مستمر نداشته، تنها به برخی جلسات فوق‌العاده خلاصه شد، جلساتی که عمدتاً براساس شرایط فوق‌العاده به‌وجود می‌آمد و بیشتر آنها هم مربوط به کمیسیون امنیت بود.

در این شرایط دولتی هم بر سر کار نبود. از دسامبر 2018 تا هم‌اکنون که بنی گانتس در حال تلاش برای ایجاد ائتلافی به‌منظور تشکیل دولت است دولت نتانیاهو با عنوان «دولت موقت» بر سر کار بوده است. اگرچه نتانیاهو از یک جهت تمام قدرت سیاسی را در رژیم صهیونیستی در اختیار داشت اما وجود دولت موقت، یک ضعف و نقطه بی‌ثباتی است که نشان از شرایط سیاسی بحرانی دارد.

تشدید دعوای سیاسی احزاب

میان عدم ثبات سیاسی اختلاف موجود بین احزاب سیاسی رژیم صهیونیستی ــ که دلیل ایجاد این عدم ثبات سیاسی بوده است ــ رو به گسترش و در حال تشدید است.

از یک سو احزابی اختلاف سنتی مذهبی‌های تندرو با سکولارها ادامه دارد. با افزایش تعداد احزاب مذهبی تندرو و نزدیک شدن بیشتر آنها به پست‌های حساس موجب شده سکولارها نسبت به آینده سیاسی خود احساس خطر کنند. از سوی دیگر به‌دلیل نزدیکی برخی احزاب سکولار به احزاب مذهبی که به‌منظور جذب آنها در ائتلاف دولت طی سال‌های اخیر به‌وجود آمده است، این احزاب سکولار را مقابل دیگر احزاب سکولاری قرار داده که روزگاری با یکدیگر هم‌پیمان بوده‌اند. جدایی حزب «یسرائیل بیتنا» به‌ریاست آویگدور لیبرمن از حزب «لیکود» به‌ریاست نتانیاهو مصداق بارز این اختلاف جدید است.

با به وجود آمدن رویکرد فوق که برآمده از تمامیت‌خواهی برخی احزاب سکولار است دیگر احزابی که میانه‌رو محسوب می‌شده‌اند به اردوگاه چپگرایان نزدیک شده‌اند و امروز در زمره چپگرایان محسوب می‌شوند. جدا شدن موشه یعلون، گابی اشکنازی، یائیر لاپید و بنی گانتس از نتانیاهو و قرار گرفتنشان در نقطه مقابل او نیز نمونه اعلای این اختلاف است، این در حالی است که تمامی این شخصیت‌ها روزگاری در تیم نتانیاهو حضور داشته‌اند و با او در یک جناح سیاسی فعالیت کرده‌اند.

نقطه دیگری که شکاف سیاسی احزاب را بیشتر کرده است نقطه‌ای است که چپگرایان سنتی در آن قرار دارند. این چپگرایان در ضعیف‌ترین وضعیت در طول تأسیس رژیم صهیونیستی هستند و به‌رغم آنکه به‌اجبار در اردوگاه میانه‌روها و چپگرایان جدید قرار گرفته‌اند اما در مواقعی با اظهار نظرهای متفاوت از آنها جدا می‌شوند.

این وضعیت بی‌ثبات به‌اندازه‌ای بغرنج شده که آنها را مجبور کرده برای ایجاد ائتلاف به‌منظور تشکیل دولت، با نمایندگان عرب کنست ائتلاف کنند و دولت بنی گانتس تنها در صورت حضور این نمایندگان عرب می‌تواند به‌وجود آید.

مهمترین وجه افتراق و اختلاف

شاید این مطلب در اینجا به ذهن خطور کند که این اختلافات از قدیم بین احزاب مذهبی، سکولار و چپگرایان وجود داشته است و امر جدیدی نیست. نکته قابل توجه و متفاوت در این میان نسبت به گذشته این است که در دوره‌های قبل هر یک از احزاب سیاسی رژیم صهیونیستی در زمان‌های مختلف با وجود تمامی این اختلافات، در زمان تشکیل دولت با هم ائتلاف می‌کردند و وارد دولت می‌شدند، و ائتلاف‌های غیرقابل پیش‌بینی در رژیم صهیونیستی بسیار شکل گرفته است. اما در این دوره هیچ یک از این احزاب حاضر به حضور در ائتلافی نیستند که رقیب آنها حضور داشته باشد و این نشان از تعمیق و تشدید شکاف موجود در احزاب است.

شروط احزاب علیه یکدیگر

امروز شرط لاپید برای حضور در ائتلاف بنی گانتس این است که هیچ‌گاه گانتس با نتانیاهو وارد یک دولت نشود چون لاپید حاضر نیست در دولتی باشد که نتانیاهو حضور دارد. شرط لیبرمن برای حضور در دولت نتانیاهو این است که در دولتی که حریدی‌ها و مذهبی‌های تندرو حضور داشته باشند حضور نخواهد داشت. از سویی شرط حریدی‌ها این است که در دولتی حضور خواهند داشت که قوانینی مثل سربازگیری از حریدی‌ها که علیه آن است تصویب نشود. حریدی‌ها با سکولارها به‌دلیل تعطیل نکردن روزهای شنبه وارد یک دولت نمی‌شوند.

با این شروط، در حال حاضر هیچ یک از احزاب حاضر نمی‌توانند با یکدیگر ائتلاف‌های جدید تشکیل دهند و نتیجه همین وضعیت بی‌ثبات و پراختلافی است که موجب شده است به برگزاری انتخابات سوم نزدیک شوند.

جمع‌بندی

رژیم صهیونیستی از حیث شرایط سیاست داخلی در وضعیت بحران قرار گرفته است؛ از یک سو این رژیم یک سال است که بدون دولت و دستگاه قانونگذاری به‌سر می‌برد و دولت موقت نتانیاهو این رژیم را اداره می‌کند و از سوی دیگر به‌دلیل تعمیق شکاف بین احزاب و همچنین شروط متباینی که احزاب برای ایجاد ائتلاف برای یکدیگر قرار داده‌اند امکان ایجاد یک دولت وجود ندارد، این در حالی است که بنیامین نتانیاهو، تنها شخصیتی که کاریزمای تشکیل دولت را داشته است در حال دادگاهی شدن است و هر آن ممکن است به‌دلیل پرونده‌های فسادی که در دستگاه قضایی رژیم صهیونیستی دارد، محکوم شود. تمام این گزینه‌ها از یک عدم ثبات سیاسی و روند رو به افول حکایت دارد که افقی را پیشِ‌روی سیاست داخلی رژیم صهیونیستی قرار نمی‌دهد.

انتهای پیام/+