شرفی: با این شرایط چرا باید توقع موفقیت داشته باشیم؟/ دستیار مهاجرانی بودم اما با او دعوا می‌کردم
اصغر شرفی مربی پیشین تیم ملی فوتبال ایران می‌گوید که با شرایط کنونی نباید از تیم ملی فوتبال توقعی داشت.
اصغر شرفی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، در ارتباط با انتقادهای صورت گرفته از مارک ویلموتس و تیم ملی فوتبال بعد از شکست برابر عراق گفت: من به صورت یک تماشاگر بازی‌ها را نگاه می‌کنم و کارشناس نیستم. شاید ویلموتس نمی‌دانست ولی همه ما می‌دانستیم که بازی با عراق همیشه برای ایران سخت بوده و آنها به اصطلاح فوتبالی‌ها، تیمی چرک و فیزیکی هستند. چرا چند هفته مانده به این بازی، یک مسابقه دوستانه برگزار نکردیم تا با تیمی روبه‌رو شویم که شبیه عراق است؟
وی ادامه داد: وقتی تمرین برگزار می‌شود، طبیعتا سرمربی هم بالاسر بازیکن است و این موضوع می‌تواند مشکل ایجاد کند. زمانی که مربیگری می‌کردم یک روز در هر ماه به بازیکنان می‌گفتم سر تمرین نمی‌آیم و باید به اختیار تمرین کنند. من پنهانی به تمرین می‌آمدم و می‌دیدم که برخی اصلا تمرین نمی‌کنند. وقتی در آستانه یک بازی مهم، سرمربی بالاسر بازیکن نیست طبیعتا مشکل ایجاد می‌شود. مسئولان فوتبال ما هم که خیلی چیزها را حس نمی‌کنند، آنهایی که فوتبالی هستند بابت این شکست‌ها زجر می‌کشند ولی مسئولان دنبال پست و مقام هستند.
شرفی با بیان اینکه ویلموتس نیاز به زمان دارد، تصریح کرد: وقتی شما اتاق‌تان را عوض می‌کنید نیاز به زمان دارید تا وسایل را بچینید و با فضای جدید آشنا شوید. ویلموتس هم نیاز به زمان دارد، من نمی‌دانم او وقتی می‌خواست به ایران بیاید آیا کتابی در مورد فرهنگ ما خواند یا خیر و آیا روی فوتبال ما آشنایی پیدا کرده یا خیر ولی در مجموع او نیاز به زمان دارد. قضاوت زودهنگام در مورد مارک ویلموتس منصفانه نیست، البته برای یک مربی در کنار مسائل فنی، مسائل روانی، فرهنگی و ... بسیار مهم است.
مربی پیشین تیم ملی عنوان کرد: شنیده‌ام که کمک‌های ویلموتس کمک زیادی به این مربی نمی‌کنند ولی آنها باید جرأت و شهامت داشته باشند. وقتی تیم ایراد دارد، کمک‌ها باید زودتر از مردم و رسانه‌ها این موضوع را بفهمند. وقتی بازیکنی در زمین خوب نیست، نباید بازی کند، به عنوان مثال من سردار آزمون را در بازی با عراق در زمین ندیدم ولی چرا عوض نشد یا چند بازیکن دیگر که چنین شرایطی داشتند.
شرفی افزود: در تیم ملی کمک حشمت مهاجرانی بودم و خیلی مواقع در مورد مسائل فنی با او دعوا می‌کردم ولی اجازه نمی‌دادم این اتفاقات به بیرون درز کند. اگر مهاجرانی قبولم نداشت کنارم می‌گذاشت چون من نمی‌توانستم سرمربی را کنار بگذارم. مهاجرانی در اردوها نبود و یک نفر از آن بازیکنان برای بر هم زدن یک تیم کافی بودند ولی جرأت نمی‌کردند بی‌انضباطی کنند. من حواسم به همه چیز بود، هر چند مهاجرانی در نهایت همه چیز را به نام خودش ثبت می‌کرد.
وی خاطرنشان کرد: برای موفقیت باید تلاش کرد، ما با این فدراسیون چرا باید توقع موفقیت داشته باشیم؟ آیا بین فدراسیون ما و فدراسیون‌هایی که با برنامه‌ریزی دقیق کارها را به موقع انجام می‌دهند نباید تفاوتی وجود داشته باشد؟
انتهای پیام/
