قهرمان پارا دوومیدانی جهان: در اوج ویلچرنشین شدم، اما ناامید نشدم/ می‌توانم در پارالمپیک ۲ طلا بگیرم
قهرمان پرتاب نیزه در مسابقات جهانی پارا دوومیدانی گفت: هدف اصلی‌ام کسب مدال طلا و پس از آن رکوردشکنی در پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو است.
حامد امیری در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، درخصوص مسابقات پارا دوومیدانی قهرمانی جهان در امارات که موفق به کسب مدال طلا در پرتاب نیزه شد، اظهار داشت: همه حریفانم در این رقابت‌ها حضور داشتند و با آمادگی شرکت کرده بودند، اما خوشبختانه با ثبت بهترین رکورد به مدال طلا رسیدم. این موفقیت در حالی بدست آمد که من یک روز قبل از اعزام به امارات مریضی سختی گرفتم و حتی زیر سِرُم رفتم.
وی با اشاره به تغییر قوانین ادامه داد: داوران به میزی که روی آن پرتاب می‌کردم، ایراد گرفتند و البته این موضوع به دلیل عدم آگاهی از قوانین و شرایط جدید بود. به هر حال با هر زحمتی که بود، پرتاب‌هایم را انجام دادم و قهرمان شدم. من برای شکستن رکورد جهان تمرین کرده بودم، اما متاسفانه این بیماری مانع از رکوردشکنی‌ام شد.
دارنده مدال نقره در بازی‌های پارالمپیک 2016 ریو با اشاره نه چندان مساعد برای تمریناتش گفت: با توجه به حضور محمد تابع در رأس کمیته فنی کمیته پارالمپیک، بیشتر از قبل به آینده خوش‌بین هستم و فکر می‌کنم برنامه‌ریزی بهتری صورت می‌گیرد تا بتوانم حداقل همان مدال نقره دوره قبلی پارالمپیک را تکرار کنم.
امیری عنوان کرد: قطعاً هدف اصلی‌ام کسب مدال طلا و پس از آن رکوردشکنی در پارالمپیک 2020 توکیو است. من می‌توانم هم در پرتاب نیزه و هم در پرتاب وزنه قهرمان شوم و امیدوارم شرایط بهتری برای تمرینات فراهم شود. طی ماه‌های گذشته و برای هر ماه تمرینات 5، 6 میلیون هزینه کرده‌ام که مبلغ زیادی است، البته شنیده‌ام که کمیته پارالمپیک مشابه چنین مبلغی را از چند ماه قبل تاکنون و همچنین تا زمان پارالمپیک پرداخت می‌کند. خوشبختانه مسئول کمیته فنی و همچنین دبیر کمیته افراد باتجربه و قوی در این حوزه هستند و مشکلات ورزشکاران را می‌دانند و این مسئله کمک زیادی به ما خواهد کرد.
حامد امیری پیش از معلولیتش در سال 1391 که بر اثر سانحه رانندگی رخ داد، قوی‌ترین مرد لرستان بود و در مسابقات مردان آهنین نیز شرکت می‌کرد. وی درخصوص شرایط گذشته با امروزش گفت: من در سخت‌ترین رشته دنیا فعالیت می‌کردم و در اوج بودم، اما در یک حادثه ویلچرنشین شدم. در واقع در دنیای دیگری زندگی می‌کردم و پس از آن اتفاق وارد دنیای دیگری شدم. شاید محدودیت جسمانی داشته باشم، اما هرگز ناامید نشده‌ام و در همین وضعیت نیز توانسته‌ام رکوردهای خوبی به ثبت برسانم.
وی در پایان گفت: امیدوارم نگاه‌ها به معلولان تغییر کند. من با وجود آنکه مدال‌های زیادی در پارالمپیک و پاراآسیایی و مسابقات جهانی گرفته‌ام، اما هنوز نگاه‌های سنگین را حس می‌کنم. معلولیت هنوز در کشور جا نیفتاده است و امیدوارم این قشر از جامعه شرایط بهتری را تجربه کند.
انتهای پیام/
