شرح حدیثی نقش‌بسته در سخنرانی رهبر انقلاب
حدیث نقش‌بسته‌‌ای در سخنرانی رهبر معظم انقلاب از امیرالمؤمنین با این مضمون وجود داشت: جهاد در راه خدا، درى از درهاى بهشت است، که خدا آن را به روى دوستان مخصوص خود گشوده است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، رهبر معظم انقلاب به بهانه ایام شهادت حاج قاسم سلیمانی و تنی چند تن از یاران با وفای ایشان در جمع مردم قم از لحظاتی قبل در حسینیه امام خمینی(ره) به سخنرانی پرداختند.
در این مراسم حدیث نقش‌بسته‌‌ای از امیرالمؤمنین(ع) با این مضمون وجود داشت: «إِنَّ الْجِهَادَ بَابٌ مِنْ أَبْوَابِ الْجَنَّةِ فَتَحَهُ اللَّهُ لِخَاصَّةِ أَوْلِیَائِهِ؛ جهاد در راه خدا، درى از درهاى بهشت است، که خدا آن را به روى دوستان مخصوص خود گشوده است.»
این حدیث بخشی از خطبه امیرالمؤمنین است آن زمان که خبر تهاجم سربازان معاویه به شهر انبار در سال 38 هجرى و سستى مردم به امام ابلاغ شد. حضرت در این خطبه فرمود: «پس از ستایش پروردگار، جهاد در راه خدا، درى از درهاى بهشت است، که خدا آن را به روى دوستان مخصوص خود گشوده است؛ أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ الْجِهَادَ بَابٌ مِنْ أَبْوَابِ الْجَنَّةِ فَتَحَهُ اللَّهُ لِخَاصَّةِ أَوْلِیَائِهِ» جهاد، لباس تقوا، و زره محکم، و سپر مطمئن خداوند است، کسى که جهاد را ناخوشایند دانسته و ترک کند، خدا لباس ذلّت و خوارى بر او مىپوشاند، و دچار بلا و مصیبت مىشود و کوچک و ذلیل می‌شود، دل او در پرده گمراهى مانده و حق از او روى مىگرداند، به جهت ترک جهاد، به خوارى محکوم و از عدالت محروم است؛ وَ هُوَ لِبَاسُ التَّقْوَى وَ دِرْعُ اللَّهِ الْحَصِینَةُ وَ جُنَّتُهُ الْوَثِیقَةُ فَمَنْ تَرَکَهُ رَغْبَةً عَنْهُ أَلْبَسَهُ اللَّهُ ثَوْبَ الذُّلِّ وَ شَمِلَهُ الْبَلَاءُ وَ دُیِّثَ بِالصَّغَارِ وَ الْقَمَاءَةِ وَ ضُرِبَ عَلَى قَلْبِهِ بِالْإِسْهَابِ وَ أُدِیلَ الْحَقُّ مِنْهُ بِتَضْیِیعِ الْجِهَادِ وَ سِیمَ الْخَسْفَ وَ مُنِعَ النَّصَف».
این خطبه، به گفته ابن ابى الحدید، از خطبه‌هاى مشهور امام على علیه السلام است که (علاوه بر مرحوم سید رضى) بسیارى از محقّقان و محدثان، آن را در کتاب هاى خود آورده‌اند؛ از جمله مبرّد در ابتداى کامل (با مقدارى تفاوت) ذکر کرده و در ابتداى آن مى‌نویسد: به على علیه‌السّلام خبر دادند که گروهى از لشکر معاویه، به شهر انبار (یکى از شهرهاى مرزى عراق) وارد شده‌اند و فرماندار آن حضرت را -که حسان بن حسان نام داشت- کشته‌اند.
امام علیه السّلام خشمگین شد و حرکت کرد به گونه‌اى که عبایش به روى زمین کشیده مى‌شد تا به نخیله (لشکرگاهى در نزدیکى کوفه) رسید و مردم به دنبال حضرتش حرکت کردند. امام علیه السّلام روى بلندى قرار گرفت و حمد و ثناى الهى را به جاى آورد و درود بر پیامبر اسلام صلّى اللّه علیه و آله و سلّم فرستاد و سپس این خطبه را ایراد کرد.
انتهای‌پیام/
