نگاهی به مطالب ستون نویس‌های ترکیه|لیبی٬ نفتِ زیاد و جمعیت کم
حتی وقتی قذافی ناچار شد٬ عامل انفجار لاکربی را تحویل دهد٬ دست از سر کشورش برنداشتند. وقتی نفت و پول فراوانی داشته باشی٬ همه به سرزمینت چشم می‌دوزند و می‌خواهند دست‌درازی کنند.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، ستون‌نویس‌های روزنامه‌های ترکیه که در زبان ترکی از آنها به "گوشه‌نویس" یاد می‌شود٬ بخشی از فعالان رسانه‌ای توانمند و اثرگذار هستند که معمولاً یادداشت‌هایشان تاثیر قابل توجهی بر افکار عمومی و معادلات حزبی ترکیه می‌گذارد.
لیبی٬ نفتِ زیاد و جمعیت کم
یوسف ضیا جومرت
لیبی یک نمونه خاص است. نمونه‌ای از یک کشور عربی که در دوران خیزش‌های موسوم به بهار عربی٬ از چاله درآمد و به چاه افتاد.
وقتی که سخن از بهار عربی به میان می‌آید٬ تابلوهایی از وضعیت وخیم سوریه٬ یمن و مصر را در ذهن خود منسجم می‌کنیم. شخصاً٬ در این مورد هیچ بحثی ندارم که معمر قذافی٬ یک دیکتاتور ظالم بود. آری. من هم قبول دارم که او دیکتاتور بود. اما واقعاً٬ آیا وضعیت لیبی بهتر شد؟ خیر. وضعیت لیبی در دوران حیات دیکتاتوری به نام قذافی بد شد و پس از او هم بدتر.
وقتی که جمعیتی اندک و نفتی فراوان داشته باشی٬ از وضعیت خاصی برخوردار خواهی بود. مگر لیبی چه قدر جمعیت دارد؟ کمتر از 7 میلیون نفر. چه قدر نفت دارد؟ منابعی در حد 48 میلیارد بشکه.
با چنین جمعیت اندک و چنان نفت فراوانی٬ تمام مردم آن کشور می‌توانستند شاهانه زندگی کنند و وقتی که قذافی با کودتا قدرت را در دست گرفت٬ به فکر توسعه افتاد.
در مدت زمانی کوتاه لیبی ثروتمند شد و صدها هزار شهروند ترکیه هم برای کار به لیبی رفتند. اما در هر حال٬ لیبی یک کشور غیردموکراتیک و ضد دموکراسی بود و حتی وقتی که قذافی ناچار شد به منظور خروج از تحریم٬ در سال 2001 میلادی عبدالباسط علی محمد المقرحی، عامل انفجار لاکربی را تحویل دهد٬ دست از سر کشورش برنداشتند. وقتی نفت و پول فراوانی داشته باشی٬ همه به سرزمینت چشم می‌دوزند و می‌خواهند دست‌درازی کنند.
چشمه صلح٬ یا چشمه شهید؟
اورهان اوغور اوغلو/ روزنامه ینی چاغ
به منظور ممانعت از تشکیل یک دولت تروریستی در شمال سوریه و در شرق فرات٬ رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه٬ ارتش قهرمان ما را به سوریه فرستاد.
اردوغان چند پیام توییتری منتشر کرد که در آنها به حضور معارضین مسلح سوری هم اشاره کرده و از آنها به نام ارتش ملی سوریه یاد کرد.
اردوغان گفت: به منظور مبارزه با پ.ک.ک و داعش و تشکیل منطقه امن٬ عملیات شرق فرات را به نام چشمه صلح٬ اجرا می‌کنیم.
دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا هم خیلی زود واکنش نشان داده و در توییت‌های خود اعلام کرد: ترکیه به عنوان یک عضو ناتو سوریه را اشغال کرده و آمریکا از این عملیات حمایت نمی‌کند. این اقدامات٬ وضعیت را بدتر کرده و اردوغان عملاً باعث می‌شود که یک بار دیگر٬ داعش ظهور کند.
پیام‌های ترامپ پس از چند ساعت٬ تندتر و خشن‌تر شد و اعلام کرد که ترکیه می‌خواهد به کردها حمله‌ور شود و آمریکا در این میدان ٬با تحریم اقتصادی ترکیه به میدان می‌آید.
بعداً مشخص شد که ترامپ٬ یک نامه تند و توهین‌‌آمیز خطاب به اردوغان نوشته و نامه را به دست او رسانده و در آن٬ الفاظ زشت به کار برده است.
نهاد ریاست جمهوری اعلام کرد که نامه ترامپ را به سطل آشغال انداخته اما بعداً اعلام شد که اردوغان در سفر به واشنگتن٬ این نامه را روی میز ترامپ گذاشته و آن را بازگردانده است.
علاوه بر ترامپ٬ چند کشور اروپایی هم تهدید به تحریم را به عنوان گرز بلند کردند و همه علیه ترکیه جبهه گرفتند.
قرار شد هیاتی به ترکیه بیاید و آتش بس اعلام شود. در آن حین٬ اردوغان از جمهوری آذربایجان به ترکیه باز می‌گشت. خبرنگاری از او پرسید: آیا آتش بس اعلام کرده و با هیات آمریکایی دیدار می‌کنید؟
اردوغان در پاسخ گفت: خیر. من ایستادگی می‌کنم. آتش بس اعلام نمی‌شود و با آن هیات آمریکایی هم دیدار نمی‌کنم. اگر ترامپ به ترکیه بیاید با او رو در رو حرف می‌زنم اما حالا که معاون رئیس جمهور آمریکا آمده٬ قاعدتاً باید با معاون من دیدار کند.
اما طولی نکشید که اردوغان علیرغم گفته‌های قبلی‌اش٬ برابر مایک پنس نشست و نه تنها با او دیدار کرد٬ بلکه آتش‌بس هم اعلام شد.
قرار شد اردوغان در شمال سوریه و در شرق فرات٬ به عمق 30 کیلومتر و به طول 450 کیلومتر٬ یک منطقه امن تشکیل دهد. اما عاقبت چه شد؟
تروریست‌ها هنوز هم در آنجا جولان می‌دهند و تاکنون چندین شهید داده‌ایم. همین دو روز پیش بمبی کنار جاده منفجر کردند که منجر به شهادت سه تن از افسران ما شد. بنابراین باید با تاسف اعلام کنم که قرار شد چشمه صلح باشد اما عملاً چشمه شهادت شد.
بس کنید این تئاتربازی‌ها را
میاسه ایلکنور/ روزنامه جمهوریت
در شرایطی که صحبت از تبلیغات بزرگ‌نمایی تولید خودرو ملی برقی ترکیه به پایان رسیده و ایجاد کانال استانبول هم٬ چندان توجه اذهان عمومی را جلب نکرد٬ سراغ موضوع دیگری رفتند تا از آن خوراک رسانه‌ای و تبلیغاتی بسازند.
دولت و رسانه‌های نزدیک به آکپارتی سراغ صلاح الدین دمیرتاش رفتند و همه جا گفتند: چرا تئاتری به قلم دمیرتاش بر صحنه رفته و علاوه بر همسر کمال کلیچدار اوغلو رهبر حزب جمهوری خلق٬ همسر اکرم امام اوغلوی شهردار استانبول نیز به اتفاق همسر دمیرتاش٬ به تماشای این نمایش رفتند.
می‌خواهم بگویم٬ تئاتر واقعی٬ همین کاری است که رسانه‌های طرفدار آکپارتی می‌کنند و می‌خواهند به شکل اغراق آمیز این مساله را بزرگ کنند.
آنها می‌گویند یک تروریست نباید نمایشنامه بر صحنه ببرد و دیگران نیز نباید نمایش او را تماشا کنند. اما جالب اینجاست که هنوز از سوی هیچ محکمه‌ای٬ دمیرتاش به عنوان تروریست قلمداد و متهم نشده و اتهام اصلی او٬ «ستایش از عبدالله اوجالان» است! کدام اوجالان؟ همان اوجالانی که وقتی در انتخابات مجدد شهرداری استانبول٬ آکپارتی از شکست خود می‌ترسید٬ یک استاد دانشگاه را به دیدار او فرستاد تا از کردها بخواهد به امام اوغلو رای ندهند! یعنی حکومت حاضر است برای پیروزی در انتخابات از اوجالان کمک بخواهد و به او پناه ببرد اما در همان حال٬ رهبر یک حزب سیاسی را به اتهام ستایش از او٬ زندانی می‌کند.
انتهای پیام/
