اختصاص۷۸۰ میلیون یورو ارز دولتی به سه شرکت واردات دارو

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، مشکلات تحریم دارو در شرایط تحریم، کمبود داروهای بیماران خاص و صعب‌العلاج، اما و اگرهای کیفیت داروهای ایرانی، کمبود برخی داروها و تخصیص ارز به صنایع دارویی از جمله اخباری است که طی ماه‌های گذشته در رسانه‌های مختلف دست به دست شد.

هرچند در دوره‌ای میزان واردات دارو در کشور رو به افزایش بود، اما پس نشستن سعید نمکی بر کرسی وزارت بهداشت قانون ممنوعیت واردات محصولاتی که تولید داخل دارند اجرایی و از این طریق حمایت‌های خوبی از تولید داخل صورت گرفت؛ اما به اعتقاد متخصصان این حوزه تولید داخل در شرایط تحریم نیازمند توجه بیشتری است و نمی‌توان تنها با شعار حمایت از کالای ایرانی این صنایع را شکوفا کرد.

در همین راستا میزگرد بررسی صنعت تولید دارو در شرایط تحریم با حضور فرامرز اختراعی رئیس سندیکای تولیدکنندگان مواد دارویی، شیمیایی و بسته بندی دارویی، حسین راغفر، اقتصاددان و استاد دانشگاه الزهرا(س) و محمدرضا واعظ مهدوی رئیس انجمن اقتصاد سلامت ایران برگزار شد و این کارشناسان به ارائه مشکلات صنعت دارو و ضربات واردات بر پیکر این صنعت و همچنین بررسی چالش‌ها و موانع تولید دارو در کشور پرداختند.

در ادامه مشروح این گفت‌وگو را می‌خوانید.

پس از انقلاب وضعیت تولید داروی کشور چگونه بود؟

واعظ مهدوی: در زمان آغاز انقلاب اسلامی تحریم‌های ظالمانه بر کشور ما آغاز شد اما در آن زمان عزم زیادی برای حمایت از تولید ملی وجود داشت که متأسفانه طی سال‌های اخیر شرکت‌های چند ملیتی به بازارهای ما نفوذ پیدا کرده و تلاش کردند تولید داخل را تضعیف کنند. در کشور ما تضاد بین واردات و تولید به دوران قاجار برمی‌گردد که در آن زمان نیز جریان واردات با تولید داخل مقابله می‌کرد؛ به طوری که وقتی امتیازات گمرک‌ به انگلیسی‌ها واگذار شد سوگیری‌هایی برای نابودی صنایع داخلی صورت گرفت.

پس از پیروزی انقلاب، کنترل جدی بر واردات کالاها صورت گرفت به طوری که 16 مرکز تهیه و توزیع کالا واردات را کنترل می‌کردند و تلاش می‌شد تا کالاهای وارداتی در کشور تولید شود. به طور مثال در سال 1362 کشور با مشکلات تأمین کیت‌های آزمایشگاهی مواجه شد که توانستیم این کیت‌ها را در مدت زمان کوتاهی تأمین و تولید کنیم و این موضوع به این دلیل رخ داد که ساختار حمایت از تولید داخل وجود داشت اما متأسفانه امروزه بسیاری از تولیدکنندگان ناامید از وضع اقتصادی خود هستند و عنوان می‌کنند که تولید کردن کالا به صرفه نیست.

اختراعی: تا دهه هفتاد شرایط فوق‌العاده‌ای در نظام دارویی کشور داشتیم به طوری که تا سال 1368 سرانه مصرف دارو در کشور 13 دلار بود. سرانه ارتباطی با میزان جمعیت و دلار ندارد اما چه اتفاقی افتاده که امروز سرانه مصرف دارو به مرز 60 دلار رسیده است آیا شاخص‌های سلامت در کشور متناسب با سایر شاخص‌ها تغییر داشته است. در دوره قبل در سال 1357 که سرانه مصرف دارو 52 دلار بود داروهای کشور توسط شرکت‌های چند ملیتی تولید می‌شود و 70 درصد داروهای مورد نیاز را به صورت واردات در اختیار بیماران قرار می‌گرفت اما پس از انقلاب اسلامی با وجود جنگ و سیل عظیم مجروحان که منجر به افزایش دارو شده بود سبد مصرف به 13دلار کاهش یافت که این موضوع نشان‌دهنده توان مدیران داخل است.

این موضوع به این دلیل رخ داد که کشور ایران به سمت اجرای نظام ژنریک حرکت کرد یعنی اینکه ما تلاش کردیم تولید داخل را تقویت و داروهای کشور خودمان را مصرف کنیم.

*افزایش واردات به بهانه خصوصی سازی

 وضعیت واردات دارو در کشور چگونه است؟

واعظ مهدوی: از سوی دیگر مشاهده می‌کنیم که واردات‌چی‌ها با لابی برخی از رسانه‌ها تمام تلاش خود را به کار گرفته‌اند تا منطق تولید را مخدوش کنند و تمرکز خود را بر تبلیغات و فرهنگ‌سازی برای واردات گذاشته‌اند و معمولاً در تبلیغات‌شان عنوان می‌کنند که مردم ایران لایق بهترین کالاهای وارداتی هستند. در صورتی که کشورهایی مانند مالزی، کره جنوبی و ژاپن اگر امروز به کشورهای پیشرفته‌ای تبدیل شده‌اند دلیلش حمایت از تولید داخل بوده است. در حوزه دارو طی سال‌های اخیر 170 میلیون دلار واردات انجام می‌شد که امروزه این رقم به 3 میلیارد دلار رسیده است که این موضوع نتیجه عدم تکیه بر توان تولید داخل است.

راغفر: بعد از جنگ تحمیلی منافع گروه‌های ذی‌نفوذ باعث شد تا تغییراتی در اقتصاد کشور رخ دهد و عده‌ای با عناوین آزادسازی و توسعه بخش خصوصی روی به سمت واردات آوردند و با شعارهای پرطمطراق وارد این حوزه شدند و متأسفانه در مواردی نیز مشاهده کردیم که قوانین را در راستای منافع خود تغییر دادند.

سوال: قانون ژنریک چقدر توانست مانع واردات دارو شود؟

اختراعی: پنج سال بعد کشور آمریکا تحت عنوان قانون MGS قانون ژنریک را از کشور ما کپی کرد و آن را به اجرا درآورد که بدینوسیله توانست سرانه مصرف دارو را پایین آورد. پس از پایان جنگ تحمیلی دشمن وقتی دید که در حوزه نظامی حریف ایران نیست در حوزه اقتصادی نفوذ پیدا کردند به طوری که با تقویت شرکت‌های چند ملیتی تلاش کردند در اقتصاد ما وارد شده و ما را وابسته به خود کنند که خوشبختانه تا به امروز این موضوع تأثیر چندانی در نظام دارویی نداشته است که در صورت عدم حمایت از این نظام ممکن است ما به آرامی در زمینه تولید دارو ضعیف شویم و وابستگی‌مان به خارج از کشور بیشتر شود.

دارو پروتکل تولید خاص دارد و با ضوابط و انجام آزمایش‌های مختلف به دست بیمار می‌رسد. در واقع می‌توان گفت اگر دارویی از کیفیت لازم برخوردار نباشد در حقیقت آن کالا دارو نیست اما در کشورهای جهان سوم عده‌ای به دنبال جوسازی هستند و تلاش می‌کنند چهره تولید داخل را تاریک نشان دهند. در حال حاضر در کشور آمریکا بیش از 400 میلیارد دلار دارو مصرف می‌شود که ما با اطمینان می‌توانیم اعلام کنیم که داروهای این کشور با داروهای ما تفاوتی از لحاظ کیفی ندارد و همین کشور آمریکا با اجرای قانون ژنریک توانست 300 میلیارد دلار صرفه‌جویی دارویی داشته باشد و علی‌رغم اینکه اولین کشوری بودیم که قانون ژنریک را اجرا کردیم از دهه هفتاد به بعد به سمت واردات سوق یافتیم.

*بزرگ کردن بازار دارو به بهانه واردات

 با راه‌اندازی شرکت‌های تحت لیسانس موافقید؟

اختراعی: متأسفانه عده‌ای اعلام کردند که بازار دارویی را بزرگ می‌کنیم و به این بهانه که داروی خارجی را وارد کشور کنند شرکت‌های تحت لیسانس را راه‌اندازی کرده و با این اتفاق فساد در حوزه دارو افزایش یافت. خوشبختانه تحریم‌ها علی‌رغم اینکه فشار زیادی به برخی صنایع وارد کرده اما باعث شد در حوزه دارو به تولید داخل نگاه ویژه شود و اصلاحاتی در این حوزه صورت گیرد.

*قیمت‌گذاری بدون نظارت داروی وارداتی

 در زمینه حمایت از تولید داخل با کمبود قوانین مواجهیم؟

راغفر: اما به طور کلی ما مشکل قانون‌گذاری نداریم مشکل کشور در حال حاضر اراده سیاسی برای اجرای تصمیمات در زمینه مبارزه با فساد است. متأسفانه مشاهده می‌کنیم برخی تصمیمات در مراکزی اتخاذ می‌شود که نیازی به قانون ندارند و مقامات و شخصیت‌های سیاسی که صاحب نفوذ در صنایع مختلف هستند سعی می‌کنند تصمیمات را در راستای منافع خود بگیرند. متأسفانه و وجود افراد سودجو در بدنه وزارت بهداشت نیز مشاهده می‌شود و برخی از این افراد در راستای منافع خود اقدام به واردات دارو می‌کنند. متأسفانه در حال حاضر به داروهای وارداتی ارز 4200 تومانی تعلق می‌گیرد اما به نهاده‌های تولید داخل ارز 8500 تومانی ارائه می‌شود از سوی دیگر به واردکننده اجازه می‌دهیم تا هر قیمتی دلش می‌خواهد بر روی کالا قرار دهد و نظارتی بر قیمت‌‌گذاری این دست از کالاها وجود ندارد اما تولیدکننده داخل را مجبور می‌کنیم که قیمت کالای خود را بالا نبرد در صورتی که قیمت اغلب داروهای وارداتی 50 درصد بیشتر از داروهای تولید داخل هستند.

 واردات داروهای خارجی چگونه منجر به افزایش هزینه بیماران می‌شود؟

راغفر: متأسفانه در مواردی مشاهده می‌کنم که پزشکان اعلام می‌کنند که داروهایی را که با قیمت 100 تومان به صورت روزانه، بیمار مصرف می‌کند در حال حاضر به صورت واردات به دست آنها می‌رسد و بیمار باید برای هر عدد قرص به جای 100 تومان 3 هزار تومان بپردازد و متأسفانه وزارت بهداشت نیز توجهی به این موضوع نمی‌کند. من می‌توانم اعلام کنم که نام این موضوع به غیر از خیانت به منافع ملی چیزی دیگری نیست.

یکی از مقامات آمریکایی اخیراً اعلام کرده بود که اگر فشار به کشوری زیاد شود و دوره تحریم‌ها طولانی باشد ممکن است کشور مورد نظر به فکر تولید محصولات کشور ما بیافتد و منافع شرکت‌های ما را به خطر بیندازد که همین اظهارات نشان می‌دهد تنها را حل مقابله با تحریم تولید داخل است. بخش قابل توجیه از فساد توسط دلالانی صورت می‌گیرند که در اتاق‌های بازرگانی نشسته‌اند و این افراد به جز منافع خود به چیز دیگری فکر نمی‌کنند و نفوذ این افراد در مراکز تصمیم‌گیرنده کار مبارزه با فساد را سخت کرده است. در دوران جنگ هیچیک از مقامات ما به حوزه تولید صنعت وارد نمی‌شدند اما متأسفانه برخی از تفکرات غلط باعث شد تا نه تنها این افراد بلکه اعضای خانواده‌ها نیز به فعالیت‌های اقتصادی وارد شوند. وقتی که قیمت دلار به طور ناگهانی از 3500 تومان به 13 هزار تومان افزایش پیدا می‌کند و دولت توانایی کنترل آن را ندارد به طور عینی عده ای از افراد جامعه فقیرتر می‌شوند و حتی توانایی تهیه کالای اساسی مانند دارو را ندارند و فرد باید از سایر هزینه‌های زندگی خود بزند و اقدام به تهیه دارو کند و در همین شرایط بحرانی متأسفانه مافیای واردات به دنبال لطمه زدن به تولید داخل دارو هستند تا داروی مورد نیاز را با چندین برابر قیمت به دست بیماران برسانند.

*افزایش هزینه‌های درمانی خانواده‌های ایرانی

واعظ مهدی: هزینه تأمین سلامت و امور پزشکی برای خانوارها افزایش یافته است و خانواده‌ها مجبورند برای تأمین این بخش از نیازهای روزمره هزینه‌های دیگر را حذف کنند. در واقع هزینه خانوار شهری به قیمت ثابت سال 1395 در سال 1384 مبلغ 37 میلیون و 900 هزار ریال بوده است و در سال 96 به 310 میلیون ریال رسیده است. یعنی به قیمت ثابت هزینه یک خانوار کاهش یافته است در حالی که هزینه بهداشت و درمان خانوار در سال 84 مبلغ 25 میلیون ریال بود و در سال 96 به 32 میلیون ریال رسیده است.

هزینه دارو بخش مهمی از هزینه‌های پرداخت از جیب بیماران را تشکیل می‌دهد و مابه‌ازای این موضوع کل ارز مصرفی دارو در سال 84 مبلغ 500 میلیون دلار بوده است که 200 میلیون دلار آن صرف واردات شده است که همین 200 میلیون دلار در سال 97 به یک میلیارد و 600 میلیون یورو رسیده است یعنی اینکه این مبلغ 8 برابر شده است و واردات داروهای گران‌‌قیمت فشار زیادی را به خانواده‌ها تحمیل کرده که این اتفاق به این دلیل رخ داده است.

*سهم شرکت‌های واردات از ارزهای دولتی

 آقای دکتر برخی اعلام می‌کنند که تولید برخی داروها در داخل کشور مقرون به صرفه نیست با این موضوع موافقید؟

راغفر: دارو کالایی است که تقاضای آن کشش‌‌ناپذیر است به طوری که هرچه افزایش قیمت پیدا کند بیمار نیازمند باید حتی با فروختن فرش زیر پایش آن را تهیه کند. اخیراً گزارش با عنوان گزارش ارزی مواد اولیه واردات دارو در سال 97 با همکاری اتاق ایران منتشر شده است. در این گزارش از 400 قلم مولکول دارویی که در کشور تولید می‌شوند 20 قلم استخراج شده و با ارائه آمارهای غلط می‌خواهند ثابت کنند که تولید داخل مقرون به صرفه نیست. متأسفانه دستکاری در اعداد و ارقام صورت می‌گیرد تا بتوانند منافع خود‌شان را تأمین کنند.

با همت همین جوانان و متخصصان داخلی در حال حاضر 97 درصد داروها در کشور تولید می‌شود و 3 درصد آنها به صورت واردات به دست بیماران می‌رسد اما نسبت ارزی که به 97 درصد ارائه می‌شود بسیار کمتر از آن سه درصد داروی وارداتی است. همین موضوع نشان می‌دهد که تلاش زیادی برای تأمین منافع و واردات وجود دارد.

*واردات داروهایی که خارج از فارماکوپه هستند

واعظ مهدوی: وقتی که سهم یک گروه دارویی از واردات 352 میلیون یورو، سهم یک گروه دیگر 278 میلیون یورو و سهم یک گروه دیگر نیز 157 میلیون یورو بوده است همین موضوع باعث شده تا این افراد اعلام کنند که تولید داخل به صرفه نیست. این مبالغ در حالی به این شرکت‌ها اختصاص پیدا کرده که کشور با بحران‌های ارزی دست و پنجه نرم می‌کند.

همچنین از سوی دیگر این شرکـت‌ها می‌توانند در شرایط تحریم با اعمال نفوذ و فشار به کشور مشکلاتی را برای بیماران ایجاد کنند. معمولاً آمریکایی‌ها کالاهایی را مشمول تحریم عنوان می‌کنند که نیاز روزانه افراد بوده و ما برنامه‌ریزی برای تولید آنها نداشته‌ایم و از سوی دیگر هیچگاه کالاهای لوکس را تحریم نکرده‌اند تا از این طریق بتوانند ارز زیادی را از کشور خارج کند. مقامات آمریکایی صراحتاً اعلام کردند که هدف تحریم‌ها ضربه زدن به اقتصاد کشور بوده است و ما نیز با واردات بی‌رویه به روند این موضوع کمک می‌کنیم. به طور مثال برخی دارویی‌ها در فاراماکوپه قرار گرفتند که آزمایش‌های بالینی را طی نکردند و با بالاترین قیمت به کشور وارد و به فروش می‌رسند به دلیل اینکه منافع برخی از افراد از این طریق تأمین می‌شود و همین شرکت‌ها با این روند هزینه‌های خانوار را افزایش داده‌اند.

 نحوه تخصیص ارز به محصولات تولید داخل و وارداتی چگونه بوده است؟

اختراعی: ارز تولیدی که به نهاده‌های تولید داخل اختصاص پیدا می‌کند ارز دولتی است اما برای بخش‌های دیگر که ما باید آنها را از خارج از کشور تهیه کنیم نیز ارز آزاد در اختیار ما قرار می‌گیرد. در حالیکه داروهای وارداتی تمام و کمال با دریافت ارز 4200 تومانی به کشور وارد می‌شوند. واردکنندگان دارو هیچ مالیاتی نمی‌دهند و معاف از مالیات هستند در حالی که تولیدکنندگان داروی نهایی مالیات بر ارزش افزوده را بپردازند و حق اینکه آن را از مشتری دریافت کنند، ندارند. این واردات و تبعیض در حالی صورت می‌گیرد که داروی خارجی با داروی وارداتی از لحاظ کیفیت یکسان است اما همین داروها با چند ده برابر قیمت به دست بیماران می‌رسند. نکته قابل توجه در زمینه داروهای وارداتی این است که برخی از داروهای وارداتی برند هستند و عمر آن به پایان رسیده است و از سوی دیگر نه تنها مالیات نمی‌پردازند بلکه با قیمت بالاتر به دست بیمار می‌رسد.

*نگران اینستکس بودیم

 اروپایی‌ها در دوره‌ای بحث اینستکس را مطرح کرده بودند، هرچند با وقایع اخیر بعید است این موضوع اجرایی شود، نظرتان را در این خصوص بیان کنید؟

راغفر: یکی دیگر از موضوعاتی که باید به آن اشاره کنم بحث اینستکس است که متأسفانه اروپایی‌ها اعلام کردند قرار است مبلغی را به ایران وام بدهند تا ایران بتواند از این طریق کالاهای مورد نیاز خود را تأمین کند ما به صورت جدی نگرانیم که عده‌ای از این موضوع سواستفاده کرده و باعث زمین زدن تولید داخل شود و همین مبلغ را اقدام به واردات داروهایی کنند که ما توانایی تولید آنها را داریم.

ترکیه نمونه بارز کشوری است که در بازه‌ای از زمان صنعت پیشرفته تولید دارو داشت اما مافیای واردات بلایی بر سر اقتصاد دارویی این کشور آورد که نه تنها وابستگی ترکیه به واردات دارو افزایش یافت بلکه قیمت این محصولات نیز افزایش پیدا کرد.

*نفوذ رسانه‌ای برای تخریب تولید داخل

 آقای دکتر این روزها درباره کیفیت پایین داروهای تولید داخل ادعاهایی مطرح می‌شود، در این خصوص توضیح دهید؟

اختراعی: حجم پول کلانی که در دست واردکنندگان داروها است باعث شده این افراد رسانه‌ها را در دست بگیرند و با تبلیغ کالاهای خود واردات را ترویج کنند. این گروه از واردکنندگان نه با مشکلات تحریم دست و پنجه نرم می‌کنند و نه نیازی به تعمیر و نگهداری کارخانه دارند بلکه شرکت‌های فراملیتی نیز از آنها پشتیبانی می‌کنند.

ما به کیفیت داروهای تولید داخل شک نداریم و اگر کسی می‌خواهد ادعا کند که داروهای تولید ما کیفیت ندارد باید این ادعا را براساس مطالعات آزمایشگاهی به اثبات برساند. موضوع جلوگیری از تقاضای القایی و استفاده از داروهای ژنریک دو مبحثی است که باید در دستور کار قرار گیرند و این موارد در قوانین بالادستی نیز مورد تأکید قرار گرفته‌اند اما متأسفانه علی‌رغم شعارهای زیبای برخی مسئولان در زمینه حمایت از داخل در عمل مشاهده می‌کنیم که منافع برخی از جریان‌های خاص در اولویت قرار دارد و همچنان توجه به واردات بر تولید ارجحیت دارد. در حال حاضر ما توانایی تولید بسیاری از داروهای بیماران صعب‌العلاج را داریم که متأسفانه وزارت بهداشت اجازه ثبت این داروها را به ما نمی‌دهد. به طور مثال در زمان ریاست قبلی سازمان غذا و دارو به ما اعلام شد که در زمینه تأمین یک قلم از بیماران ام‌اس با مشکل مواجه‌ایم و ما توانستیم ظرف یک ماه دارویی که هر عدد 40یورو قیمت داشت را با قیمت بسیار پایین تولید و انبوه‌سازی کنیم.

داروی دیگر بیماران ام‌اس را یک پانزدهم قیمت خارجی آن تولید کردیم که این می‌تواند جایگزین داروی گران‌تر شود که متأسفانه اجازه این کار را به ما نمی‌دهد وقتی نظام درمان بنگاه‌محور باشد نمی‌توان اقتصاد سلامت را اصلاح کرد.

واعظ مهدوی: داروخانه‌ها به طور میانگین 15درصد از سود فروش دارو را به خود اختصاص می‌دهند و از آنجایی که داروهای خارجی قیمت بالاتری دارند همواره سعی می‌کنند فروش داروهای خارجی را در اولویت خود قرار دهند. باید سازوکاری را برنامه‌ریزی و ارائه دهیم که داروخانه بتوانند با فروش داروهای ایران سود مناسبی را به دست آورد. یک دارو باید بتواند پس از تولید تا دو سال پایداری خود را حفظ کند و همچنین از نظر حلالیت سطح خونی مطابق با استانداردها باشند و اگر دارویی این دو مؤلفه را داشت دارو شناخته می‌شود.

متأسفانه مشاهده می‌کنیم برخی از شرکـت‌های واردکننده با فرستادن بازاریاب به داروخانه‌ها و مطب پزشکان و همچنین اجاره غرفه‌ها در داروخانه‌ها تلاش می‌کنند تا القای دارو و مکمل خارجی را انجام دهند و بیمار را به این باور برسانند که داروهای ایرانی کیفیت لازم را ندارند.

اختراعی: برخی از شرکت‌های واردکننده با برگزاری سمینارها و انجام تبلیغات غیرقانونی انجمن بیماران تالاسمی و هموفیلی را ترغیب می‌کنند تا این داروها را مصرف کنند در حالیکه داروهای تولید داخل تفاوت کیفیتی براساس مستندات با داروهای مشابه خارجی ندارند. این ادعاها در حالی مطرح می‌شود که قبل از این تحریم‌های ظالمانه داروهای ما به کشورهای اروپایی از جمله آلمان صادر می‌شود.

 بزرگ شدن بازار دارویی به چه معناست؟ این موضوع مغایر با قانون ژنریک نیست؟

واعظه مهدوی: ما همواره طرفدار مصرف‌کننده هستیم و معتقدیم که بزرگ شدن نظام دارویی نباید به این معنا باشد که تنوع منجر به افزایش واردات شود و با پدیده شیوع مصرف‌ داروهای برند در کشور مواجه شویم. بزرگ شدن بازار دارویی طبق اصل 110 قانون اساسی باید انجام شود. در این قانون آمده نظام دارویی کشور براساس قانون ژنریک باید اجرایی شود و تنوع اقلام و تنوع برندها و اسامی نباید وجود داشته باشد و این نظام دارویی باید به این سمت و سو حرکت کند. در کشور آمریکا 80درصد داروهای مصرف ژنریک هستند در صورتی که عده‌ای در کشور ما اصرار بر مصرف داروهای برند دارند.

اختراعی: در شرایط جنگ تحمیلی دارو به دورترین مناطق محروم کشورما ارسال شد و ما این موضوع را با دید بزرگ شدن صنعت دارو نگاه می‌کنیم. داروهای اساسی طبق فهرست سازمان بهداشت جهانی 433 قلم است که در دورترین نقاط محروم نیز در دسترس بیماران قرار می‌گیرد و می‌توانیم ادعا کنیم که کمتر منطقه‌ای وجود دارد که در آن مردم از در دسترس نبودن دارو گلایه کنند.

*نقش تلقین در اثربخشی دارو

سوال: آیا می‌توان گفت که تلقین در اثربخشی دارو موثر است؟

اختراعی: تلقین به قدری در زمینه مصرف دارو سازگار است که شواهد نشان می‌دهد 30درصد افرادی که دارونما مصرف کرده‌‌اند نیز درمان شده مقوله تلقین بسیار جدی است و وقتی به بیمار تلقین می‌شو دکه باید به سمت داروی خارجی سوق پیدا کند بیمار نیز به این سمت و سو کشیده می‌شود.

در تولید داروها اگر مشکل وجود داشته باشد رگولاتوری اجازه تولید آن را نمی‌دهد و حتی پس از تولید در صورت شناسایی مشکل دستور جمع‌آوری آن صادر خواهد شد.

سوال: اگر صنعت تولید داروی داخل نبود ما چقدر ارز برای تهیه دارو نیاز داشتیم؟

واعظ مهدی: متأسفانه مشاهده کردیم که یک داروی عفونی که باید توسط متخصص عفونی تجویز شود و قیمت آن 3 هزار تومان تخمین می‌شود را با قیمت 170 هزار تومان به کشور وارد کردند و هزینه‌های زیادی را از این طریق به کشور تحمیل کردند. ما اعتقاد داریم بزرگی بازار در جایی که متخصص وجود دارد و می‌تواند داروی ژنریک را تجویز کند باید اتفاق بیافتد. اما برخی به بهانه بزرگ کردن بازار به دنبال افزایش سرمایه‌های خود هستند، از این طریق ارزهای کشور را خارج می‌کنند. این در حالی است که اگر 96 درصد داروی تولید داخل ما از بین برود باید 285 هزار میلیارد تومان برای تأمین این داروها در نظر بگیریم. این موضوع در حالی است که مجموع درآمدهای دولت در سال 99 به میزان 261 هزار میلیارد تومان تخمین زده می‌شود و از محل درآمدهای مالیاتی 195 هزار میلیارد تومان دولت درآمد خواهد داشت که با از بین رفتن تولید داخل، فاجعه رخ می‌دهد.

منبع:فارس

انتهای پیام/

بازگشت به صفحه رسانه‌ها