روایتی از تشییع پیکر مرحوم کافی در بهمن ۵۷ / حرم رضوی مرکز انقلاب مشهد بود

به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهدمقدس، با مرور و بازخوانی برگ‌های تاریخ انقلاب اسلامی از 15خرداد 42 تا بهمن 57، به نام‌های سترگ و تاریخ‌سازی می‌رسیم که از سرداران و مردان میدان جنگ گرفته تا علماء و صاحبان اندیشه و قلم ده‌ها تن از آن‌ها را می‌شناسیم.

وقتی حوادث آن سال‌ها را تورق می‌کنیم، باید جلوی نام‎هایی چون «علی شمقدری» توقف کنیم. کسی که در جرگه انقلابیون نام آشنای مشهدی و از یاران خراسانی رهبر معظم انقلاب است. با داشتن 34 سال سن در آن دوران، نامش در کنار نقش‌آفرینان و شاهدان عینی انقلاب در مشهد ثبت شده. چه در قامت خادم حرم مطهر رضوی و چه به عنوان یک مبارز انقلابی به اسلام و انقلاب خدمت کرد.

در روزهای گرامیداشت چهل و یکمین سال پیروزی انقلاب، با او گپ و گفت کوتاهی از خاطرات و خطرات پیش روی نسل انقلابی مشهد تا نقش محوری حرم مطهر رضوی در پیروزی انقلاب اسلامی ترتیب داده‌ایم که در ادامه می‎آید:

این مبارز انقلابی می‌گوید: اولا ما مسلمان و شیعه هستیم، ائمه معصومین(ع) همگی برای دین و اسلام شهید شدند. در ثانی عملکرد نظام شاهنشاهی مردم را به رهبری حضرت امام(ره) بر قیام و مبارزه وا می‌داشت که شواهد تاریخی فراوانی دارد؛ تبدیل ایران به مستعمره خارجی‌ها، امضای معاهدات ننگین با دشمنان منافع ملی مانند لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی، مقابله با اعتقادات و باورهای دینی مردم چون کشف حجاب، رواج مظاهر فساد و بی‌بند و باری مقابل حرم مطهر رضوی و... تنها اشاره کوتاهی از دلایل انقلاب مردم ایران است.

مردم ما پیش از هر عاملی برای حفظ دین خود قیام کردند. برای روشن‌تر شدن این موضوع خاطره‌ای را نقل می‌کنم. در یوم الله نهم و دهم دی‌ماه سال57، جمع کثیری از مردم در جریان تظاهرات بزرگ ضدرژیم، جلوی استانداری به خاک و خون کشیده شدند. حتی در یورش نظامی نیروهای حکومتی یک خانم زیر تانک رفت. نسل نوجوان و جوان انقلابی ما برای دین، برای خدا، مبارزه با فساد به میدان مبارزه آمده بود.

حرم منور رضوی نه تنها در ایران، بلکه از جایگاه و نقشی برجسته‌ در جهان اسلام برخوردار است. از سال 42 مسجد گوهرشاد، مسجد کرامت و همه مجموعه حرم مطهر مرکز رویدادهای انقلابی بود و رژیم پهلوی حساسیت خاصی روی این نقطه ثقل شهر مشهد داشت. به عنوان نمونه، جوانان فعال انقلابی مراسم دعای توسل در مسجد گوهرشاد گذاشته بودند، وقتی دعا به نام مبارک حضرت موسی بن جعفر(ع) می‌رسید، نام امام خمینی(ره) را می‌آوردند.

مردم در آن دوران سخت به حضرت رضا(ع) پناه می‌بردند. حرم مطهر، پایگاه همه راهپیمایی‌ها و حرکت‌های اعتراضی ضد رژیم بود. از طرفی، مقصد همه راهپیمایی‌های بزرگ مشهد بارگاه منور رضوی بود و مأموران دستگاه حکومتی هم روی این نقطه بسیار حساس شده بودند. مردم هم آن‌قدر کشتار و شهادت‌ها را دیده بودند، آماده شهادت بودند. یادم هست که در یکی از این تظاهرات کسی یک دسته وصیت‌نامه آماده کرده بود و بین مردم توزیع می‌کرد و جوانان مشتاقان این وصیتنامه‌ها را می‌خریدند.

بعد از واقعه خونین 29 آذرماه و تعرض و کشتار عمال رژیم پهلوی در حرم رضوی، همزمان با روز عاشورای سال 57 راهپیمایی عظیم مردمی در شهر صورت گرفت و آیت الله خامنه‌ای، آیت الله طبسی و آیت الله شهید هاشمی نژاد به مردم خط دادند که پیش از حضور مأموران، صحن‌ها و رواق‌های حرم مطهر را به دست بگیرید؛ چون بنا داشتند آن شب خطبه‌خوانی کنند. در مراسم خطبه‌خوانی بعد از یاد اهل بیت(ع) به جای نام محمدرضا شاه، نام حضرت امام(ره) خوانده شد.

رهبر معظم انقلاب بعد از قرائت خطبه شام عزای عاشورا، سخنرانی آن شب معظم‌له هم عظمت و صلابت بی‌نظیری داشت که با همراهی مردم، از آن تاریخ به بعد پایه‌های نظام شاهنشاهی سست و بی‌اعتبار کرد.

از دیگر وقایع دوران انقلاب با محوریت حرم مطهر رضوی، تشییع پیکر حجت‌الاسلام احمد کافی، خطیب نامی بود که در خیابان‌های منتهی به حرم مطهر با شعارهای پرشور انقلابی مردم همراه و به حمله و درگیری مأموران حکومتی و شهادت تشییع‌کنندگان ختم شد.

هر چند بیان می‌کنیم که بارگاه حضرت رضا(ع) ملجأ و پناهگاه انقلابیون بود اما با این وجود عوامل دست نشانه حکومت مجموعه را در اختیار داشتند و در همین مکان امن هم نیروهای انقلابی با خطر شناسایی و دستگیری مواجه بودند. یادم هست که یک شب در بین قرائت دعای توسل، چراغ‌ها را خاموش کردند و گروهی را دستگیر کردند. به ثمر نشستن درخت انقلاب با ریختن خون‌ها و عرق‌های فراوان میسر شد و نباید به راحتی به دست نااهلان و دشمنان بیفتد.

انتهای پیام/281/ش