روایت خبرنگار تسنیم از ۲۲ بهمن ۵۷ تا ۲۲ بهمن ۹۸ در بیرجند/ با شکوهتر از قبل می‌آییم + تصاویر بهمن ۵۷ در بیرجند
تاریخ را ورق می‌زنم صفحاتش پر از رشادت و دلیری بزرگ مردان و زنانی است که در انقلاب حضور داشتند. مردم خراسان جنوبی از همان بهمن ۵۷ آغازین روزهای پیروزی انقلاب در مراسم‌ها حضور پر شور داشته و امروز نیز پرشور و فعال‌تر از گذشته در صحنه حاضر می‌شوند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از بیرجند، هرسال بهمن که می‌شود عطر دل انگیز روزهای غرور آفرین برای ایران و ایرانیان تداعی می‌شود؛ ایامی که این روزها مردم و مسئولان 41 سالگی‌اش را به جشن نشسته‌اند و مثل همان روزهای انقلاب پرشور و حرارت برای برگزاری مراسم مربوطه برنامه‌ریزی می‌کنند.
درست 41 سال پیش استانها، شهرستان‌ها و دهستان‌های ایران اسلامی روزهای خاصی را برای رسیدن به آینده‌ای روشن در کوچه و خیابانها گذراند و شاهد به خون غلتیدن زنان و مردان و کودکانی بودند که به برکت خون پاکشان پیروزی انقلاب به ثمر نشست.
اوج ایستادگی و راهپیمایی‌ها زمانی بود که شاه تاج تخت حکومتش را بر جای گذاشت و تنها برای نجات جانش بعد از آن همه ویرانگری و آدم کشی به خارج فرار کرد.
رشادت‌های مردم بیرجند بر کسی پوشیده نیست به طوری که فشارهای خاندان علم که خاندان مطلق حاکم بر قاینات و بیرجند بود موجب نشد تا مردم از موج تپنده انقلاب دور بمانند و در این میان رشادت‌ها و دلاوری‌های با صلابت و فریادهای کوبنده مردم بیرجند در سال 57 بر کسی پوشیده نیست.
5 بهمن 57 حمله چماق داران رژیم پهلوی به مسجد آیتی بیرجند
ملکوتی یکی از شهروندان بیرجندی از آن روزها اینگونه حکایت می‌کند. در این روز چماق داران رژیم به دستور افراسیابی فرماندار وقت و رئیس شهربانی در حالی که از سوی مأموران حمایت می‌شدند به مسجد آیتی بیرجند حمله کرده و درها و پنجره‌ها را شکستند و پس از سرکوب مردم انقلابی به چپاول منازل پرداختند. در آن روز پرویز حسنی به شهادت رسید و محمود میری مورد ضرب و شتم چماق داران قرار گرفت و سال‌ها بعد به دلیل جراحات زیاد به شهادت رسید.
وی ادامه داد: بهمن 57 با وفات پیامبر مصادف شده بود و راهپیمایی مردم از حسینیه پایین شهر آغاز شده بود. مأموران مسلح و آماده تیراندازی بودند و علما با صلابت در صف اول تظاهرات حضور داشتند.
شعاری که بیرجند را لرزاند
این تظاهرات با استقبال باشکوه مردم رو به رو شد طوری که ابتدای جمعیت در میدان امام و انتهای آن به سختی قابل مشاهده بود. نظامیان تهدید کرده بودند که شعار تند ندهید. اما شعار مردم "مرگ بر شاه" بود شعاری که آن روز بیرجند را لرزاند. تیراندازی نیروهای ژاندارمری به سمت جمعیت آغاز شد در آن روز علی سندروس به شهادت رسید.
ادامه آن روزها و حال و هوای بیرجند را یکی دیگر از شهروندان بیرجندی که آن روزها سن و سال زیادی هم نداشت اینگونه نقل می‌کند.
مسجد آیتی مرکز تصمیم‌گیری‌های انقلابی
سید حسین اصغری از جمله افرادی است که همراه با عده زیادی از مردم بیرجند به فرمان امام خمینی(ره) لبیک گفت. وی به خبرنگار تسنیم گفت: آن طور که به یاد دارد اوایل سال 57 اولین گام‌های انقلاب در بیرجند برداشته شد و بیشتر جوانان بیرجند مسجدآیت ا... آیتی را به عنوان مرکزی برای تصمیم گیری و رد و بدل اعلامیه‌ها انتخاب کردند.
اما آن زمان مسجد فقط دو اتاق با سقف گنبدی داشت که بیشتر اوقات پشت بام آن مرکز تجمع بود و چون اکثر انقلابیون از مدارس جمع شده بودند به مسائل امنیتی آگاه نبودند و به صورت خودجوش همراه با سیل انقلاب حرکت می‌ردند. داخل مسجد هم نشست‌های تخصصی و سخنرانی در مورد اعلامیه‌های حضرت امام(ره) انجام می‌شد.
وسیله دفاعی مردم بیرجند در بهمن 57 تنها سنگ بود
21ساله بودم که طریقه ساخت کوکتل مولوتوف را از طریق نوشته‌های روی دیوار داخل مسجد یاد گرفتم و این ماده منفجره را در خانه ساخته و در خارج از شهر آزمایش کردم اما در تظاهرات از آن استفاده نکردم چون بیشتر از سنگ به عنوان یک وسیله دفاعی استفاده می‌شد.
وی با اشاره به راهکارهای مقابله با نیروهای نظامی گفت: برای اینکه توسط نیروهای ژاندارمری شناخته نشویم یاد گرفتیم جوراب زنانه را به سر بکشیم تا هویتمان شناسایی نشود.گاهی اوقات که ماموران شهربانی و ارتش به قصد پراکنده کردن نیروهای انقلابی مقابل مسجد صف می‌کشیدند با تیک‌هایی از آجر از پشت بام از خودمان دفاع می‌کردیم و از اسلحه‌هایشان نمی‌ترسیدیم هرچند پیش از آن نیروهای شهربانی به قصد کشتن بچه‌ها را کتک زده بود اما باز هم ترسی در کار نبود و آنها را به اسم چماق به دست‌ها می‌شناختیم.
بهمن 57 دوره‌ای را رقم زد که نیروهای ارتش و شهربانی بعد از آنکه متوجه ناتوانی در مقابل نیروهای مردمی شدند و سعی کردند افرادی از بین مردم بیرجند را در مقابل انقلابیون قرار بدهند این افراد با خودروهای مدل بالا، چماق و چوب در خیابان‌های شهر مانور داده و شعار «جاوید شاه، زنده باد ایران ما» سر می‌دادند.
جوانی که حاضر نشد به امام توهین کند و با پیچ گوشتی به شهادت رسید
وی ادامه داد: آنها جوان موتورسواری که چهره‌اش را با پارچه پوشانده بود هدف قرار دادند و از او خواستن به امام توهین کند اما آن مرد امتناع کرد و به وسیله پیچ گوشتی که داخل گوشش بردند اورا به شهادت رساندند.
این جوان یکی از شهدای ابتدای انقلاب در بیرجند بود البته 7 شهید دیگر از جمله میری، سندروس، سورگی، راستگو مقدم و... را هم از شهدای ابتدای انقلاب هستند. گاهی ماموران با مشاهده مقاومت نیروهای مبارز به داخل مسجد حمله کرده و شیشه‌ها را می‌شکستند و چون اطلاع داشتند که کدام یک از کاسبان اطراف مسجد و بازار مبارز هستند به مغازه‌ها هم حمله و شروع به تخریب می‌کردند.
نگاهش به آن سمت خیابان آیت الله آیتی می چرخد به کوچه چهاردرخت که خاطرات زیادی در آن رقم خورده است و می‌گوید: یک روز تصمیم گرفتیم با 4نفر از بچه‌ها از کوچه چهاردرخت وارد شویم و رو در رویشان قرار بگیریم.
خرابکارها از خیابان منتظری برگشتند و به میدان نزاری که شهدای فعلی است رسیدند و ما از طرف حسینیه امام رضا(ع) خودمان را به میدان امام خمینی(ره) رساندیم و مجبور شدیم از هم جدا شویم تا اوضاع آرام شود و نیروهای موافق شاه هم پراکنده شدند.
نصب پرچم سفید بر بالای ساختمان ژاندارمری به معنای تسلیم
مسیر بیشتر راهپیمایی‌هایمان به جز 7 بهمن از مسجد آیتی به سمت سه راه اسدی و خیابان «رود» که در حال حاضر به نام جمهوری اسلامی است مشخص بود و سپس به سمت میدان امام خمینی(ره) فعلی می‌رفتیم و بعد خیابان رضا شاه (17شهریور) و مسیر ادامه داشت تا خیابان نزاری (شهدای فعلی) و بعد میدان ابوذر و خیابان کشمون و باز این مسیر به مسجد آیتی خاتمه می‌یافت.
اصغری افزود: 22 بهمن اوج روزهایی که امید مردم جوانه زده و پیروزی نزدیک بود. پرچم سفید برپشت بام ژاندارمری به معنای تسلیم بود و مردم وارد شدند و نیروهای شهربانی را دستگیر و اسلحه خانه را تسخیر کردند و قاب عکس شهربانو و شاه را از دیوار اتاق رئیس شهربانی پایین کشیدند.
اما این سوی ماجرا هم جوانانی هستند که سن و سالشان آن روزها را قد نمی‌دهد اما حضور در راهپیمایی 22 بهمن را برای خود واجب دانسته و از همه مردم تقاضا دارند فردا با مشت‌های گره کرده به خیابانها بیایند تا 22 بهمن امسال سلیمانی وار رقم خورد.
قوی‌تر و فعال‌تر از سالهای گذشته در راهپیمایی حضور پیدا می‌کنیم
اکبری، جوان دانشجویی 21 سالهای است که یکی از هزاران دانشجوی بیرجندی است و از حضورش در راهپیمایی فردا می‌گوید: امسال با سالهای دیگر تفاوت زیادی دارد چرا که انتخابات را در پیش داریم و باید قوی‌تر از سالهای گذشته در این راهپیمایی حضور پیدا کنیم.
وی با بیان اینکه در راهپیمایی امسال جای سردار دلها در بینمان خالی است اما در قلب مان جای دارد اظهار داشت:از ملت ایران می‌خواهم با همه وجود پیر، جوان، زن و مرد، شیعه و سنی همه در راهپیمایی 22 بهمن شرکت کنند.
خط و نشان کشیدن جوان بیرجندی برای ترامپ
ملکی دیگر جوان بیرجندی است که در گفتگو با خبرنگار تسنیم گفت: گرچه گرفتاری‌هایی در اقتصاد به دلیل کارشکنی‌های غرب علیه ایران داریم اما دلیل نمی‌شود که در این راهپیمایی شرکت نکنیم. امسال باید حضورمان بیشتر از سالهای قبل باشد چرا که با حضور پر شور خود باید بار دیگر مشتی بر دهان یاوه گویان بزنیم.
این جوان بیرجندی برای ترامپ و استکبار خط و نشان کشید و گفت: از همین جا به کاخ سفید اعلام می‌کنم با دم شیر بازی نکند بارها این مردم پوزه استکبار را به خاک مالیده و فردا هم مشتی دیگر بر دهان شما می‌کوبیم.
آری مردم همیشه در صحنه و انقلابی بیرجند از همان بهمن 57 آغازین روزهای پیروز انقلاب در راهپیمایی‌ها حضور پر شور داشته و امروز نیز پرشور و فعال‌تر از گذشته در صحنه حاضر می‌شوند تا مشت محکم بر دهان استکبار بزنند.
انتهای پیام / 254 /ز
