راهکارهای عملی مقابله با «معامله قرن»-۵؛ تدوین راهبرد ملی مقابله با اشغالگران

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، تاریخ فلسطین معاصر تاریخ اشغال و سرکوب بوده است و ملت فلسطین با وجود این سرکوب ها هیچ گاه از مبارزه خود برای رسیدن به سرزمین حقیقی‌اش کوتاه نیامده است. اما با وجود یک قرن مبارزه، نتیجه‌ای که از این مبارزات انتظار می‌رود، حاصل نشده است. شاید مهمترین دلیل این عدم حصول نتیجه را بتوان در نبود یک رویکرد مشترک بین تمام فلسطینیان پیدا کرد.

پس از رونمایی ترامپ از طرح موسوم به «معامله قرن» جنبش حماس از ابومازن خواسته است بلافاصله با درخواست‌های ملی برای برگزاری نشست فوری رهبران فلسطینی با هدف تدوین راهبرد ملی برای مقابله با طرح معامله قرن و حمایت از ملت همراهی کند. راهبردی که متناسب با حجم خطر و چالش‌هایی باشد که مسئله فلسطین با آن روبه‌رو است.

تفرقه افکنی دشمن و اختلافات داخلی؛ ریشه نبود راهبرد

یکی از راهبردهای دشمن در مقابله با جریان های اسلامی در تمامی بلاد اسلامی از دیرباز، تفرقه افکنی بوده است. این راهبرد دشمن در فلسطین نیز از همان آغاز در دستور کار قرار داشته و دشمن غدار از آن بهره ها برده است. اما این راهبرد دشمن از 3 دهه قبل تا کنون درقالب جدیدی شکل گرفته است. قالبی که دور هم جمع شدن فلسطینی ها را بعیدتر از قبل کرده است. این قالب همان مسئله سازش و مذاکره است. از دهه 1990 میلادی که اولین تلاش های مذاکراتی در خاموش کردن انتفاضه اول به فرجام می‌رسید شکافی جدی بین گروه‌های فلسطینی شکل گرفت. شکافی که منجر به دو نیم شدن گروه‌های فلسطینی شد. این شکاف تاکنون باقی است و تمام گروه‌های فلسطینی را در یک بخش جا داده است. همین امر موجب شده گروه‌های فلسطینی هیچگاه طی 3 دهه اخیر نتوانند با هم زیر یک خیمه جمع شوند چه رسد به اینکه بتوانند استراتژی و راهبرد واحدی برای آزادی فلسطین وضع کنند.

فرصتی که معامله قرن پدید آورد

با روی کار آمدن دونالد ترامپ و کنار گذاشتن تمامی گذشته مذاکراتیِ فلسطینیانِ سازشکار، آنها متوجه شدند سازش و مذاکره تله و فریبی بیش نبوده و حالا، آمریکایی‌ها و صهیونیست‌ها حتی حاضر نیستند برای سازشکاران کمترین امتیازی قائل شوند. این مسئله موجب شد جناح سازشکار به گروه‌های مقاومتی نزدیک‌تر شوند و برای اولین بار تمام فلسطینیان گرد هم جمع شوند.

در شرایط کنونی که ریشه اختلاف از بین رفته باز هم اگر یک راهبرد و استراتژی ملی وجود نداشته باشد فلسطینی‌ها دچار همان وضعیتی خواهند شد که طی تمام دوران مبارزه با آن روبرو بوده‌اند یعنی نرسیدن به نتایج مطلوب در ازای مبارزات دامنه دار. به همین جهت در وضعیت کنونی باید یک استراتژی با حضور تمام گروه های فلسطینی تصویب شود که نقشه راهِ مبارزه برای آزادی فلسطین باشد و با جابه جایی افراد و تغییر رویکرد گروه ها تغییری در آن حاصل نشود.

ویژگی های استراتژی ملی فلسطین

اگرچه استراتژی مفهومی کلی است که در شرایط مختلف، می‌تواند ویژگی‌های متفاوتی داشته باشد اما مفهوم کلی آن یک مفهوم عام است که از یک مسیر ثابت سخن می‌گوید که همچون نقشه راه، هیچ گاه نباید دور از نظر بماند تا رسیدن به هدف در وضعیت‌های مختلف مختل نشود. لذا استراتژی ملی فلسطین باید شرایط اولیه‌ای را داشته باشد که همچون یک پیش فرض از همین اکنون کاملاً مشخص و ثابت است.

1- تأکید بر حقوق و اصول ثابت فلسطینی

ویژگی نخست استراتژی ملی فلسطین، تکیه بر اصول ثابت فلسطینی است. اصولی که سازشکاران پس از 3 دهه مذاکره نه تنها نتوانستند هیچ یک از آنها را به دست آورند بلکه به مرور این ثوابت دچار فرسایش شدند و امروز هیچ یک از آنها را در اختیار ندارند. دولت فلسطینی، آوارگان و قدس مهمترین اصل فلسطین هستند که تمامی گروه‌های فلسطینی با رویکردهای مختلف روی آن اتفاق نظر دارند. لذا استراتژی ملی فلسطینی باید تمرکزش بر این 3 مسئله حیاتی باشد. مسائلی که صهیونیست‌ها در گام نخست اقدامات خود در «معامله قرن» تلاش کردند آنها را حذف کنند.

2-مقاومت تنها راه رسیدن به نتیجه

در راستای رسیدن به اصول فلسطینی و تحقق آرمان فلسطین تجربه نشان داده که مقاومت تنها رسیدن به این اهداف است. لذا در استراتژی ملی فلسطین مقاومت باید به عنوان استراتژی حقیقی مشخص شود. در این زمینه تمامی اشکال مقاومت باید مد نظر گروه‌ها قرار گرفته و به طور جزئی تمامی اشکال مقاومت از اعتراضات مسالمت آمیز تا اقدامات نظامی وسیع باید در طراحی ها مد نظر قرار گیرند و از تمامی این اشکال در شرایط مختلف به طور موازی استفاده شود.

در این زمینه لزوم حذف هرگونه مذاکره و سازش ضروری است. چرا که صهیونیست ها هرگاه مقاومت را در آستانه پیروزی دیده اند با ارائه راه حل های مذاکراتی فلسطینیان را از مقاومت جدا کرده و آنها را از رسیدن به اهداف خود بازداشته اند.

3-به کارگیری قطعنامه ها و پروتکل های بین المللی

دومین گام در استراتژی ملی فلسطین باید استفاده از قطعنامه‌های و پروتکل های بین المللی باشد که حقوق حقه ملت فلسطین را به رسمیت شناخته اند. هرچند برخی از این قطعنامه‌ها حق حقیقی ملت فلسطین را به آنها نمی‌دهند اما آنها از یک سو بر محق بودن فلسطینیان صحه می‌گذارند و از سوی دیگر رژیم صهیونیستی در اشغالگری و نقض قوانین و توافقات بین‌المللی محکوم می‌کنند. لذا می‌توانند از یک سو فلسطینیان را در جامعه بین الملل و نزد افکار عمومی پیش ببرند و در وجه دوم رژیم صهیونیستی را محکوم کرده، به انزوا ببرند.

احکام دادگاه لاهه، احکام دادگاه جنایات جنگی، قطعنامه‌های محکومیت اشغالگری رژیم صهیونیستی‌، قطعنامه‌های یونسکو در تأیید حق فلسطینیان در سرزمین فلسطین و پروتکل‌های حقوق بشری و ضد جنگ مواردی هستند که هرکدام می توانند در عرصه های بین الملل صهیونیست‌ها را در تنگنا قرار دهند.

4-تعیین رفراندوم فلسطینی برای نتیجه نهایی

آنچه در یک استراتژی باید مد نظر قرار گیرد تعیین هدف قابل دستیابی است به همین دلیل در استراتژی ملی فلسطین باید راهکاری برای پایان دادن به مسئله فلسطین تعیین شود. در این راستا برگزاری رفراندومی با حضور تمامی فلسطینیان و ساکنان حقیقی فلسطین خاتمه ای دموکراتیک و منطقی است که مورد پذیرش هر عقل سلیمی است و از سویی می‌تواند با تعیین پایان راه، نشان دهد فلسطینیان به دنبال خشونت و فرصت سوزی از این اقدامات نیستند بلکه خواسته حقیقی آنها حقوقی است که دهه های متوالی برای آن مبارزه کرده اند.

نکته مهمی که در این زمینه باید مدنظر قرار گیرد این است که اولاً تمام گروه های فلسطینی باید منافع حزبی و گروهی را رها کرده و به مسئله فلسطین بیندیشند و دوم اینکه راهبرد ملی فلسطین باید نقشه‌ای برای عملی کردن اقدامات ذیل آن باشد و اگر عملیاتی و میدانی نشود تنها جوهری بر روی کاغذ خواهد بود.

یک استراتژی واحد و نقشه راه که مسیری واحد را برای تمامی فلسطینیان تعیین کند و آنها همگی به طور متحد در قالب گروه های مختلف در راستای آن حرکت کنند گمشده حقیقی ملت فلسطین در رسیدن به آرمان فلسطین است. پیش از این، به دلیل اختلافاتی که میان فلسطینیان وجود داشت، فرصت جمع شدن فلسطینیان گرد یکدیگر فراهم نبود اما امروز با فرصتی که «معامله قرن» به وجود آورده و سازشکاران فلسطینی را به این نتیجه رسانده که مذاکره آب در هاون کوبیدن است، این فرصت فراهم آمده است. لذا باید در این شرایط با ایجاد یک استراتژی ملی مسیری را آغاز کنند که هدف پایانی آن تحقق فلسطین آزاد برای همه فلسطینیان و ساکن حقیقی فلسطین است.

انتهای پیام/