حیدری: مربیگری را دوست دارم اما در مقطع اشتباهی سرمربی تیم ملی شدم/ غریبه ها در ورزش تصمیم می‌گیرند

به گزارش خبرگزاری تسنیم، علیرضا حیدری که میهمان «دایره طلایی»، ویژه برنامه مسابقات کشتی آزاد قهرمانی آسیا بود، در شروع صحبت‌هایش درباره شکست‌های تکراری برخی کشتی‌گیران مقابل حریفان بنام‌شان گفت: قهرمانان ما وقتی در روزهای اوج‌شان هستند پتانسیل آنها باعث می‌شود که نام‌شان سر زبان‌ها بیفتد، ولی واقعیت کشتی این است که شرایط کشتی، دو دو تا چهارتایی دارد که ما کشتی‌گیران اصطلاحاً می‌گوییم باید دفاع و حمله خوبی داشته باشیم. موقعیت‌ها را می‌شناسیم و موقع کشتی خیلی معلوم نیست که دست چه کسی قرار است بالا برود. باید لحظه‌ها را بشناسیم و بدون اشتباه کشتی بگیریم. وقتی بدون اشتباه کشتی بگیری، هر کسی که زرنگ‌تر بوده است و پتانسیل بیشتری دارد، نتیجه می‌گیرد. اینکه از قبل فکر کنید یک اسمی هست و همیشه به او می‌بازی، این تکرار خیلی بد است. طبیعت کشتی مثل طبیعت روزگار است که بهار، تابستان، پاییز و زمستان دارد. هر کسی دوره‌ای دارد، انسان‌ها هم  از این قاعده مستثنی نیستد. هر کسی که تلاش کند، نتیجه می‌گیرد.

اثرگذاری مهمترین کار یک قهرمان است
وی ادامه داد: بزرگ‌ترین اتفاقی که قهرمانان می‌توانند ایجاد کنند، اثرگذاری است. کسانی که نامی از خود بر جای می‌گذارند براساس توانمندی‌شان است و این باعث می‌شود آنها به کل کشتی ارزش بدهند و این برای مردم خاطره می‌شود. این قشنگ است. اینکه فارغ از رنگ و نژاد و جغرافیا و... اثر جاویدانی از خود برجای بگذاریم، خوب است. این برد و باخت‌ها همیشه هست. هر کسی هر کاری انجام می‌دهد باید به اثرگذاری فکر کند و تا وقتی که روزگار قهرمانی‌اش تمام می‌شود به خودش افتخار کند. اینکه کسی آمده که اثر ویژه‌ای گذاشته و رفته است. خیلی‌ها مدال می‌گیرند و افتخار کسب می‌کنند. بعضی اوقات مدال می‌گیری و گاهی نمی‌گیری. مهمتر از هر چیزی آن اثرگذاری قهرمان است.

کسب نتیجه در قهرمانی آسیا باعث خودباوری تیم ملی می‌شود
قهرمان سابق تیم ملی کشتی آزاد صدای هادی عامل را یکی از هویت‌های کشتی دانست، صدایی که مردم دوست دارند کشتی را با صدای او بشنوند چرا که گویی خودش کشتی می‌گیرد، فن می‌زند و فن می خورد و سپس با اشاره به مسابقات آسیایی تأکید کرد: در برخی اوزان، مسابقات آسیایی در کشتی ما مهم است. خصوصاً در وزن‌های پایین، چون خیلی از کشتی‌گیرانی که در اوزان سبک مدال کسب می‌کنند در مسابقات جهانی هم مدال می‌گیرند. در اوزان بالا کشتی‌گیران ما یا بدون رقیب هستند و یا کم حریف دارند. اروپایی‌ها به دلیل ژنتیک‌شان در سنگین وزن بیشتر مدعی هستند. به هر شکل این موفقیت‌ها در مسابقات قهرمانی آسیا باعث خودباوری بیشتر تیم می‌شود.

مشکلات موجود به خاطر غریبه بودن مدیران در ورزش است
سرمربی پیشین تیم ملی کشتی آزاد در مورد اینکه گفته می‌شود فضای ورزش کشور المپیکی نیست، خاطرنشان کرد: ورزش ما در چند وقت گذشته محرومیت جودو، مهاجرت چند ورزشکار و... را دیده است. همه اینها از یک جایی ناشی می‌شود. اگر ورزش دست ورزشی‌ها باشد و ورزش را به ورزشی‌ها بسپارند، برای مردم جالب‌تر است. بعضی مواقع ورزشکار ما دنبال سکه و جایزه هست، در حالی که ورزشکاران باید ساپورت شوند که اصلاً به این چیزها فکر نکنند. ورزشکار الگو می‌شود و نوجوانان به او نگاه می‌کنند و کسی که برای چیزهای کوچک تمنا کند، نمی‌تواند الگوی خوبی باشد. باید فارغ از جهت‌گیری سیاسی، به ورزش نگاه کرد. ورزش باید روی خط و خطوط خودش حرکت کند. اردوهای‌مان آن‌طوری که باید باشد، نیست. کسانی که دارند در ورزش تصمیم می‌گیرند، غریبه هستند. فوتبال ما هم همین مشکل را دارد. در مورد انتخاب سرمربی تیم ملی باید رئیس فدراسیون تصمیم بگیرد، درحالی‌که دیدیم این‌طور نبود. غیرورزشی‌ها باید در مورد مسائل کلان ورزش تصمیم بگیرند، نه جزئیات. هر کسی باید براساس تخصص خود عمل کند. وقتی قواره کسی کوچک است تصمیمات هم دچار مشکل می‌شود.

می‌توانستم از خودم رکورد برجا بگذارم، اما ناراحت هم نیستم
حیدری در مورد اینکه قبلاً گفته بود «اگر ذهنیت امروزم را داشتم، شاید رنگ مدال‌های‌تان فرق می‌کرد.»، تصریح کرد: بله، همین‌طور است. کشتی‌گیر با دلش کشتی می‌گیرد. هر کسی با دلش کارش را در زندگی انجام دهد. کمترین نتیجه آن در کشتی، کسب مدال است. گاهی به خاطر جوانی کردن بود که در چارچوب حرکت نمی‌کردیم. گاهی حواشی ناخواسته و گاهی هم فضای حاکم بر ورزش را خوب حس نمی‌کردیم و به دلیل عدم  تمرکز کافی، نتیجه نمی‌گرفتیم. آن روز یک جور فکر می‌کردم و امروز که از دنیای قهرمانی فاصله گرفتم و فیلم کشتی‌ام را می‌بینیم، فکر می‌کنم بهتر هم می‌شد نتیجه بگیرم. آن روز آنقدر عقلم می‌رسید. اگر امروز دوباره بخواهم آن فضا را تکرار کنم، نتیجه بهتری می‌گیرم و قطعاً هدف‌های بزرگ‌تری برای خودم می‌گذارم. بعضی موقع‌ها به خاطر عدم بینش، قانع می‌شدم. من می‌توانستم رکورد از خودم بر جای بگذارم، اما امروز ناراحت هم نیستم، چون زندگی کردم. الان اگر در زمینه‌های دیگر تلاش می‌کنم، به خاطر آن چیزهایی است که در کشتی به دست نیاوردم و به آن چیزی که من را راضی می‌کرد، در کشتی نرسیدم. امیدوار هستم از اینجا به بعد زندگی‌ام طوری باشد که از خودم راضی باشم.

چند بار گریه کردم، آن هم بعد از سرود ایران
دارنده مدال برنز المپیک 2004 آتن تأکید کرد: من در زندگی‌ام چند بار گریه کردم. وقتی سرود کشورم نواخته می‌شود، جزو معدود مواقعی است که چشمانم تر می‌شود. نمی‌دانم چه حسی هست، اما این حس را از بچگی داشتم. ما ایرانی‌ها همه جای دنیا می‌رویم. حتی به شوخی عنوان می‌شود، در بین اسکیموها هم می‌روی، ایرانی‌ها هستند! ایرانی‌ها با تعصب کشورشان را دوست دارند. امیدوارم همیشه این حس ملی و عرق ملی باشد، مملکت‌مان را بسازیم و همه کنار هم باشیم.

به خاطر شرایط سبک وزن آسیا، قهرمانانی مدال جهانی دارند، اما قاره‌ای نه
وی در مورد تفاوت میان سبک مبارزه کشتی‌گیران اوزان مختلف تصریح کرد: سبک وزن تا میان وزن روی سرعت و تکنیک می‌چرخد. میان وزن قدرت و سرعت و تکنیک دارد و سنگین وزن تکنیک و قدرت می‌شود و کمتر تحرک در آن هست. به خاطر اینکه آسیایی‌ها اصولاً زیاد سبک وزن دارند و تراکم نفرات در آن زیاد است. ما قهرمانان زیادی داشتیم از ایران که در آسیا نمی‌توانستند مدال بگیرند، اما در جهانی مدال می‌گرفتند.

هر چه سنگ انداختم، یزدانی‌خرم قبول کرد
وی به تجربه کوتاه مدت سرمربیگری‌اش در تیم ملی آزاد اشاره کرد و گفت: من دو سه ماه، مربی تیم ملی بودم. یک موقعی دوست داشتم مربیگری کنم، اما موقعی که من را وارد کردند، دوست داشتم کشتی بگیرم. یادم هست به دفتر یزدانی‌خرم رفتیم، می‌خواستم جوری برنامه‌ریزی کنم که کار جور نشود و کشتی‌ام را بگیرم. هر چه سنگ انداختم یزدانی‌خرم قبول کرد. فکر می‌کنم زمان بدی برای ورود من بود. خودم که نگاه می‌کنم، براساس شرایطی که بود، می‌بینم نتیجه خوبی گرفتم. سنگین وزن ما فردین معصومی که او هم از قهرمانان خوب بود، با تایمازوف کشتی‌اش را با اختلاف واگذار می‌کرد، اما ما در تایم کوتاهی که کار کردیم، او در جهانی بهتر کشتی گرفت. مبارزه را برده بود، 2 بر صفر جلو بود، شاید یک مقدار راضی شد و تن به شکست داد. ابراهیمی هم کشتی لیگ را باخت، اما در باکو نایب قهرمان شد.

در آتن آماده‌تر از سیدنی نبودم، فقط راحت‌تر کشتی گرفتم
وی درباره بازی‌های المپیک گفت: پیک مسابقات هر رشته‌ای با هدف‌گذاری المپیک صورت می‌گیرد. خیلی از تیم‌ها بعد از المپیک خانه تکانی می‌کنند و منحنی برنامه‌ریزی‌ها چهار ساله است. در کشور ما در هر دوره ریاست جمهوری، وزیر عوض می‌شود. رئیس فدراسیون وسط دو تا المپیک می‌آید و به خاطر زمان بدی که مسئولیت را برعهده می‌گیرد، نتایج المپیک را معمولا گردن نمی‌گیرد. ممکن هم هست در المپیک بعدی هم عوضش کنند. انتخاب رئیس فدراسیون باید از این المپیک تا المپیک بعدی باشد که مسئولیت کار را بر عهده بگیرد و نتواند بگوید این نتایج برای من نیست. دنیا چهار سال، چهار سال برنامه‌ریزی و انتخاب می‌کند و نتایج المپیک برای‌شان خیلی اهمیت دارد. نتایج براساس عملکرد چهار ساله است. در المپیک همان کشتی‌گیران جهانی می‌آیند، فقط بار روحی المپیک بالاست. استرس گاهی باعث می‌شود نتیجه نگیری. من در المپیک اول (2000 سیدنی) که کشتی گرفتم، به لحاظ بدنی خیلی آماده بودم. در  المپیک دوم (2004 آتن) آماده‌تر از سیدنی نبودم، فقط راحت کشتی گرفتم. 70 درصد آمادگی جسمانی در کنار سبکی روح و روان می‌تواند آدم را به مدال برساند. گاهی آنقدر در تمرین سنگین کار می‌کنیم که دیگر روحیه جنگیدن نداریم. باید واقع‌بینانه به آن نگاه کنیم، نه زیاد و نه کم تمرین کنیم. پیک آمادگی قهرمانان باید در المپیک باشد. اضافه‌تر و کمتر کار را خراب می‌کند. به دست آوردن آن نقطه، هنر می‌خواهد. بحث تغذیه، روانشناس، در نقطه‌ای به اجماع برسند و ورزشکار در بهترین حالتش در مسابقه می‌آید. چون هدف‌گذاری‌مان درست نیست، گاهی جوری خودمان را مهیا می‌کنیم که آن روز، روز خوب‌مان نیست.

من باشم حتماً مسابقه انتخابی می گذارم
دارنده شش مدال جهانی و المپیک در مورد مدل انتخاب کشتی‌گیران تیم ملی، گفت: من نظر خودم را می‌گویم. اگر قرار است انتصاب باشد باید اعلام شود و اگر انتخاب، باز هم اعلام شود. تکلیف باید روشن باشد. مشکل این است که هیچ اعلامی نداریم، گاهی انتخاب می‌کنیم و گاهی انتصاب. من خودم باشم انتخابی می‌گذارم و نظرم روی این موافق است. البته یک اختیاری مربی دارد که می‌تواند انتصاب کند.  وقتی انتخاب در کار باشد، کشتی‌گیر می‌بازد باید برود و سال دیگر بیاید. در شرایط فعلی فکر می‌کنم باید اعلام شود چه کار می‌خواهند بکنند و قاعده انتخاب تیم ملی را مشخص کنند. ممکن است برخی اوزان انتصاب شوند و برخی انتخاب، اما اگر اعلام نشود، سردرگمی ایجاد می‌شود. قانون بد از بی‌قانونی بهتر است.

به نظر من کسی که سهمیه می‌گیرد، باید به المپیک برود
حیدری ادامه داد: ما هم در دوره کشتی گیری مان این شرایط را تجربه کردیم. روزهایی که انتخاب نمی شدیم و تکلیف مان مشخص نبود، کار خیلی سخت بود. گاهی احساس می کنی چرا باید سهمیه بگیری وقتی قرار نیست خودت بروی. عِرق ملی یک طرف و خودت را سرباز تیم ملی می دانی اما گاهی این فکر که من وزن کم کنم و در کوران باشم و یکی استراحت کند، ناراحت کننده است. اینکه فکر کنی ممکن است آسیب ببینی. به نظرم وجود یک قاعده برای همه، بهترین حالت ممکن است. من نظرم این است کسی که سهمیه می گیرد به المپیک برود.

رفتن به المپیک جشن ندارد، کشتی مدال می خواهد
دارنده شش مدال کشتی جهان و المپیک در پاسخ به این سؤال که فکر می‌کند تیم ملی کشتی آزاد با سهمیه کامل به المپیک می‌رود، اظهار داشت: سهمیه که طبیعتاً باید بگیریم. در 97 کیلوگرم نفر خاصی را ندیدم. فکر می‌کنم سهمیه بگیرند. 125 کیلوگرم که سهمیه گرفت. در 65 کیلوگرم یک مقدار کار سخت است. در وزن 74 کیلوگرم هم نفراتی که در دنیا شاخص هستند سهمیه گرفتند و کشتی‌گیران ما می‌توانند سهمیه بگیرند. مهم این است که در المپیک مدال بگیریم. در کشتی سهمیه گرفتن خیلی مهم نیست، مدال المپیک مهم است. رفتن به المپیک جشن نمی‌خواهد، باید به آنها امکانات داد و توقع مدال داشت.

کشتی‌گیری که فقط به خاطر پول در لیگ کشتی بگیرد، آسیب می‌بیند
علیرضا حیدری در مورد رقابت‌های لیگ برتر خاطرنشان کرد: لیگ برای کشتی ما لازم است، به دلیل اینکه امروز جهان ارتباطات است. فضای مجازی، تبلیغات و اسپانسر اهمیت دارد. سالن‌ها خالی باشد، ارزشی ندارد. اگر کشتی‌گیر به خاطر پول کشتی بگیرد، درست نیست. یعنی اینقدر در مضیقه باشد که کشتی بگیرد، درست نیست. از جهتی کشتی‌گیر باید در زمان‌هایی وارد این مسابقات شود که به‌عنوان یک مسابقه تدارکاتی به آن نگاه کند و هم از آن استفاده کند و هم نفع مالی ببرد، ولی گاهی کشتی‌گیر ما چون فقط برای پول کشتی می‌گیرد، آسیب هم می‌بیند. من فکر می‌کنم اگر مثلاً کشتی‌گیرانی که در سطح ملی هستند، یک طوری مسابقه دهند که هم تمرینات‌شان را دنبال کنند، هم آسیب نبینند و هم وزن کم کردن متوالی نداشته باشند و پول‌شان را هم بگیرند، لیگ خیلی هم خوب است. در لیگ جوان‌ترها هم می‌توانند مقابل بزرگان کشتی بگیرند و ترس‌شان از قهرمانان دنیا می‌ریزد. اگر هدف پیشرفت باشد، منافع مالی هم هست. من با ماهیت لیگ مشکلی ندارم، فقط زمان‌بندی آن اهمیت دارد. قهرمانان بزرگ هم باید شرکت کنند تا منافع اسپانسر تأمین شود. قهرمانان بزرگ را کنار بکشیم، لیگ دیگر ماهیتی ندارد. از یک طرف هم منافع اسپانسر تأمین شود و هم کشتی‌گیر ملی آسیب نبیند.

حیدری شجاعت و همه چیزش را از کشتی یاد گرفته
وی در پایان صحبت‌هایش گفت: همیشه به جامعه کشتی دین دارم. شاید زمان ما توجه مالی در کشتی نبود. علیرضا حیدری اگر یک روز موفق شود، کشتی او را ساخته است. حیدری شجاعت و همه چیزش را در کشتی یاد گرفته است. گاهاً ما در فضایی که کشتی برای ما فراهم می‌کند، به نقطه‌ای که می‌خواهیم نمی‌رسیم، اما کشتی بستری را می‌سازد که مهارت‌هایی به دست آوریم که با آنها زندگی کنیم. من همیشه دوست دارم از جامعه‌ای که در آن زندگی کردم، خبرهای موفقیت‌آمیز بشنوم و موفقیت جامعه‌ام را ببینم. امیدوارم ورزش ما در المپیک نتیجه بگیرد و جوانان ما براساس تلاش به آنچه استحقاق دارند، برسند. خوشحالی ما این است که بچه‌ها را روی سکوی رفیع المپیک ببینیم.

انتهای پیام/