موسیقی در سال ۹۸ کدامیک از هنرمندان را از دست داد

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سال 1398 با تمام فراز و نشیب‌هایش رو به پایان است و ساعات پایانی‌اش را می‌گذرانیم. در این سال موسیقی ایران داغدار شماری از بهترین‌هایش بود. در اینجا یادی می‌کنیم از هنرمندانی که در عرصه موسیقی فعالیت می‌کردند و در سال 1398 رخت به دیار باقی کشیدند.

امید جعفری – بر طبل شادانه بکوب

سال 1398 با خبر درگذشت امید جعفری خواننده قطعه «بر طبل شادانه بکوب» آغاز شد. جعفری در آخرین روز سال 1397 درگذشت و این خبر در نخستین روز فروردین منتشر شد.

دلیل فوت این خواننده جوان بیماری عنوان شد و از جمله مهمترین آثار او می‌توان به «سمفونی ایران»، «دعا»، «دخترک قالیباف» و «مهر میهن» اشاره کرد.

عاشیق بولود جوادی

عاشیق بولود جوادی در سال 1312 در روستایی از توابع میانه به دنیا آمد. او از 14 سالگی شروع به نوازندگی ساز قوپوز و سرودن شعر کرده است.

او چهارم اردیبهشت 1398 درگذشت.

عاشیق یوسف اوهانس

عاشیق یوسف اوهانس از هنرمندان پیشکسوت موسیقی نواحی منطقه آذربایجان غربی بود. او 21 اردیبهشت 1398 در 92 سالگی درگذشت.

زنده یاد اوهانس از نژاد آشوری و مسیحی بود.

او علاوه بر موسیقی عاشیقی به نعت خوانی، حمد خوانی و مناقب خوانی مسلط بود.

بهنام صفوی

بهنام صفوی خواننده جوان موسیقی پاپ، پس از چند سال مبارزه با سرطان، 23 اردیبهشت 1398، در 36 سالگی درگذشت. این اتفاق در بیمارستان میلاد اصفهان رخ داد.

آلبوم‌های «عشق من باش»، «آرامش»، «فوق‌العاده» و «معجزه» آثاری بودند که صفوی در سال‌های فعالیتش منتشر کرد.

اسحاق انور

اسحاق انور خواننده، آهنگساز و شاعر، چهارم تیر 1398 در 47 سالگی درگذشت.

اسحاق انور از هنرمندانی بود که در تنهایی و خلوت زندگی کرد و آثار بسیاری را خلق کرد.

طاهر یاویسی

استاد طاهر یارویسی از نوازندگان پیشکسوت موسیقی مقامی کرمانشاه 25 تیر 1398 بر اثر عارضه قلبی در بیمارستان بیستون کرمانشاه درگذشت.

او زندگی خود را وقف خوانندگی و نوازندگی مقام‌های تنبور کرده و یکی ازمهم‌ترین مراجع موسیقی مقامی تنبور محسوب می‌شد.

آی محمد یوسفی 15 شهریور

آی محمد یوسفی از هنرمندان پیشکسوت موسیقی ترکمن‌های منطقه درگز و استادان برجسته موسیقی بخشی‌های خراسان بود که در 15 شهریور 1398 و در 96 سالگی دار فانی را وداع گفت.

گرچه در شناسنامه تاریخ زادروزش1302 نوشته بودند اما او معتقد بود که در آن زمان 10 ساله بوده است.

برات اصلاحی

برات اصلاحی نوازنده سرنا و اهل تربت جام بود که یکم مهر 1398 درگذشت. او در اواخر عمرش از بیماری شدید ریوی رنج می‌برد.

حسین دهلوی

حسین دهلوی از هنرمندان پیشکسوت عرصه موسیقی 23 مهر 1398 و در 92 سالگی درگذشت.

دهلوی در سال‌های پایانی عمرش به آلزایمر مبتلا شده بود.

دهلوی در سال 1339 با مدرک آهنگسازی از هنرستان عالی موسیقی فارغ‌التحصیل شد و در دوره هنرستان با همکاری ابوالحسن صبا ارکستر شماره یک هنرهای زیبا را راه اندازی و در همین دوره چند اثر از آثار صبا را برای ارکستر تنظیم کرد.

وی از سال 76 تصنیف اپرای مانا و مانی را به مناسبت سال جهانی کودک  آغاز کرد. ساخت این اثر سه سال به طول انجامید که تا به حال به اجرا درنیامده و فقط موسیقی سازی آن در خرداد 79 با همت و رهبری علی رهبری با ارکستر فیلارمونیک اسلواکی در شهر براتیسلاو اجرا و ضبط شد.

تورج شعبانخانی

تورج شعبانخانی از خوانندگان و آهنگسازان پیشکسوت موسیقی پاپ  بود که هجدهم آذر 1398 دربستر بیماری دار فانی را وداع گفت.

ترانه «بهار بهار» از جمله قطعات خاطره ساز و پرطرفدار این خواننده در عرصه موسیقی بود.

رمضان سلمانی

استاد رمضان سلمانی بردری دوتارنواز شمال خراسان 21 آذر 1398 درگذشت.

انگشت‌گذاری دقیق، ویبره‌های شیرین و منحصر به فرد دوتاری، روایت شفاف مقام‌های سازی و آوازی، پنجه‌های ترکیبی و ریز منحصر به فرد از ویژگی‌های تکنیکی این هنرمند بود.

فرود گرگین پور

فرود گرگین‌پور موسیقی‌دان و نوازندۀ کمانچه و ویولن، 10 دی 1398 بر اثر ایست قلبی در تهران درگذشت.

استاد فرود گرگین‌پور، برادر فرهاد گرگین‌پور و خواهرزادۀ محمد بهمن‌بیگی از نوازندگان نامی ایل قشقایی بود. او از کودکی با نوازندگی آکاردئون یادگیری موسیقی را آغاز کرد و در سال 1342 از کلاس‌های نورعلی برومند، حبیب‌الله بدیعی، علی تجویدی و علی‌اصغر بهاری بهره برد.

سال 1354 تحصیلات موسیقی در دانشگاه تهران را به پایان رساند و از همان سال به تشویق نورعلی برومند به نواختن ساز کمانچه پرداخت. از آثار او می‌توان ترکمن صحرا، هجران، کوراغلو و مجموعه موسیقی قشقایی را نام برد.

علی اصغر بیانی

علی اصغر بیانی از مدرسان موسیقی و معاون هنری اسبق فرهنگستان هنر 10 بهمن 1398 درگذشت.

وی چندین سال به تحقیق و پژوهش در موسیقی نواحی ایران پرداخت و در بسیاری از برنامه‌های موسیقی فرهنگستان هنر از جمله همایش بازخوانی آرای فارابی در باب موسیقی، بخش موسیقی گردهمایی مکتب اصفهان و همایش عبدالقادر مراغی، دبیر یا عضو گروه‌های علمی این برنامه‌ها بود.

حسین اصلانی

حسین اصلانی آهنگساز معاصر سه‌شنبه هشتم بهمن 1398 در خارج از کشور درگذشت.

مرحوم اصلانی که از سال‌ها قبل در خارح از کشور زندگی می‌کرد.

حسین اصلانی در سال 1340 به عنوان آهنگساز، تنظیم کننده و پیانیست در رادیو و تلویزیون ملی ایران مشغول به کار شد و برای بسیاری از خوانندگان و آهنگسازان صاحب نام از جمله محمد نوری، محمد سریر، فریدون شهبازیان قطعاتی را تنظیم نمود و در کنار آهنگسازی بطور پیوسته به تدریس و آموزش موسیقی مشغول شد. وی یکم فروردین 1351 با مهاجرت به آمریکا تحصیلات خود را تا مقطع کارشناسی ارشد رشته آهنگسازی موسیقی معاصر و ارکستراسیون نزد اساتیدی همچون پروفسور دیری جان مایزل و پروفسور جول توم در دانشگاه پرچس سونی درس آموخت.

اصلانی با تلاش در امر آموزش موسیقی در رشته پیانو و آهنگسازی توانست، تأثیر مطلوبی بر شهر محل اقامتش یعنی نیویورک بگذارد و شاگردان بسیاری را پرورش دهد که بسیاری از آنها به چهره‌های موفق موسیقی در آمریکا بدل شده‌اند. او علاوه بر چیره‌دستی در هنر موسیقی شخصیتی فروتن، میهن دوست و با محبت است که احداث دو باب مدرسه در مقطع راهنمایی و دبیرستان در روستای زادگاهش به یاد مادرش، نمونه‌ای از این عشق به سرزمینش است.

 تاثیر موسیقی محلی ایران، خاطرات کودکی و نوجوانی و نوستالژی وی نسبت به آثار موسیقی پاپ خودش و تحقیق گسترده بر روی آهنگسازانی چون چارلز آیوز، بلا بارتوک، ایگور استراوینسکی، آرون کاپلند، لئونارد برنشتاین و هوشنگ استوار و دیگر اساتیدی که ایشان علم موسیقی را نزد ایشان فرا گرفتند، همچنین ویژگی های موسیقی معاصر با خصوصیاتی پیشرو و درعین حال، اصیل و ریشه دار، از آثار حسین اصلانی، خصوصیاتی چندوجهی و منحصر به فرد ساخته بود.

حشمت الله جودکی

حشمت الله جودکی نوازنده پیشکسوت ویولن، دوم اسفند 1398 در 89 سالگی در شهر بروجرد از دنیا رفت.

این هنرمند در طول دوران فعالیت خود در کنار هنرمندانی همچون علی‌ اصغر بهاری، عبداللَّه جهان‌ پناه، اسماعیل زرین‌فر، ابراهیم قنبری، عباس تهرانی تاش، اکبر سلیمی‌ تبار، عباس شاپوری، محمد میرنقیبی و محمد رضا شجریان به هنرنمایی پرداخت.

محمد جمشیدی و مجید جمشیدی

محمد جمشیدی و مجید جمشیدی دو برادرِ نوازنده بودند که اوایل اسفند 1398 براثر ابتلا به کورنا جان خود را از دست دادند.

مجید جمشیدی در گیلان آموزشگاه موسیقی داشت و آهنگساز موسیقی ایرانی و نوازنده سنتور بود.

محمد جمشیدی هم از نوازندگان پیشکسوت موسیقی ایرانی بود.

ابوالحسن خشرو 10 اسفند

ابوالحسن خوشرو دهم اسفند 1398 درگذشت.

خشرو چندی پیش موفق به دریافت نشان درجه یک هنری شده بود، وی آفرینشگر خوانش تازه‌ای از آواز تبری و احیاگر حماسه‌های پنهان سرزمین مادری است، بی‌شک صدای او صدای درختان هیرکانی است که پا در زمین و سر به خورشید دارند.

وی با تسلط در ردیف‌های آوازی و دقت در رفتار کلمه، اتفاقی فراهم کرد تا در کم کردن اندوه و فراوانی شادی‌های مردم نقشی غیر قابل انکار داشته باشد. از ویژگی‌های ممتاز استاد خوشرو تأثیر فزاینده بر جوانان در پیروی از لحنی است که پیوند سنت و مدرنیته است.

مرتضی دلشب 10 اسفند

مرتضی دلشب از مدرسان پیشکسوت و شناخته شده «تئوری موسیقی و سلفژ» پس از ماه‌ها مبارزه با بیماری، شنبه 10 اسفند 1398 درگذشت.

هوشنگ ظریف 17 اسفند

هوشنگ ظریف نوازنده تار و مدرس موسیقی هفدهم اسفند 1398 بر اثر ایست قلبی دار فانی را وداع گفت.

وی در دورهٔ عالی هنرکدهٔ موسیقی از محضر استاد علی اکبرخان شهنازی جهت فراگیری ردیف بهرمند شد. هوشنگ ظریف از سال 1342 به مدت 17 سال به تدریس تار در هنرستان موسیقی پرداخت و از جمله شاگردان وی می‌توان به حسین علیزاده، داریوش طلایی، ارشد طهماسبی را اشاره کرد.

هوشنگ ظریف نوازنده تار، ردیف دان و مدرس موسیقی سال‌ها سولیست (تکنواز) تار در ارکسترهای متعدد وابسته به وزارت فرهنگ و هنر بود و در اجرای برنامه‌های موسیقی ارکسترهای مزبور در سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران همکاری داشت، او اجراهای متعددی با گروه استاد فرامرز پایور داشته است و با این گروه در کشورهای اروپایی و آسیایی زیادی به اجرای موسیقی ایرانی پرداخته‌ است. از دیگر فعالیت‌های او می‌توان به نوازندگی تار در برنامه‌های موسیقی ملی ایران در رادیو تلویزیون ایران به مدت 20 سال، اجرای برنامه‌های موسیقی اصیل و سنتی ایران در شهرهای مختلف ایران و کشورهای دنیا از جمله آمریکا، شوروی، کانادا، ژاپن، فرانسه، انگلیس، آلمان غربی، ایتالیا، مصر، تونس، مراکش، الجزایر، هندوستان، پاکستان، ترکیه و تمام کشورهای اروپای شرقی همراه با ارکسترهای موسیقی سنتی وابسته به وزارت فرهنگ و هنر سابق اشاره کرد.

ظریف در سال 1973 نیز به منظور اجرای برنامه‌های آموزشی موسیقی سنتی و ملی ایران در بخش موسیقی تعدادی از دانشگاه‌های آمریکا در سراسر این کشور مسافرت داشته و نیز در فستیوال موسیقی «شانکار لعل» که در سال 1975 در هندوستان برگزار شد شرکت و در بیست و یکمین فستیوال جهانی موسیقی که در همین سال در فرانسه بر پا شده بود شرکت داشته‌است. این هنرمند با شرکت فعال در اجرای کنسرت‌های معتدد موسیقی ایرانی در وین پایتخت اتریش موجب شناسایی هرچه بیشتر موسیقی سنتی ایران به این مرکز موسیقی و فرهنگی اروپا گردید، سپس در سال 1985 که در فستیوال اینسبورگ شرکت کرد موجب شناسایی و اشاعه موسیقی سنتی ایران شد. مرحوم ظریف علاوه بر سمت استادی تار با نواختن سه‌تار و تنبک آشنایی کامل دارد و شاگردان متعددی را در هنرستان و مؤسسات فرهنگی و کلاس‌های خصوصی و عمومی تعلیم داده‌است. او همچنین درجهت تدوین متد نوازندگی تنبک با مرحوم استاد حسین تهرانی همکاری داشته که حاصل این همکاری در کتابی تحت عنوان آموزش تنبک به چاپ رسیده‌است.

دیگر همکاری وی در تصحیح ردیف‌های آوازی مرحوم محمود کریمی استاد آواز ایران بوده‌است که تحت عنوان کتاب ردیف آوازی موسیقی سنتی ایران به بازار عرضه شده‌است. او شش سال متوالی عضو هیئت مدیره خانه موسیقی و چهار دوره رئیس هیئت مدیره کانون نوازندگان سازهای ایرانی بوده‌است و هم اکنون نیز عضو شورای عالی خانه موسیقی است. ضمن اینکه نت نگاری و ویرایش چهار کتاب درباره استاد لطف‌الله مجد، جلیل شهناز و فرهنگ شریف و ابراهیم سرخوش، مجموعه‌های صوتی تکنوازی‌های استاد از جمله دشتی و اصفهان، همنوازی با استاد فرامرز پایور در آثار متعدد ایشان، اجرای گوشه‌هایی از ردیف موسی خان معروفی به کوشش کامبیز روشن روان، کتاب دستور مقدماتی تار، کتاب اول و دوم هنرستان از جمله اثار این هنرمند است.

عباس تهرانی تاش

عباس تهرانی هنرمند پیشکسوت ساز قره‌نی و مؤلف کتاب «آهنگ‌های فولکلور» که سال‌های زیادی را صرف فعالیت‌های متعدد پژوهشی و اجرایی موسیقی کرد، روز یکشنبه 25 اسفند 1398 درگذشت.

عباس تهرانی‌تاش متولد 1307 در تهران، مبدع ردیف آوازی ایرانی با ساز کلارینت است که سال‌ها با ساز غربی نوای شرقی را به گوش علاقمندان موسیقی رساند. او از آخرین نوازندگان قره‌نی در موسیقی ایرانی بود که در سال‌های دور، از محضر اساتید برجستۀ موسیقی بهره‌ها برد. این هنرمند از دوران کودکی مجذوب موسیقی شد و خیلی زود در ارکسترها و رادیو راه پیدا کرد. وی در رادیو تلویزیون فعالیت داشت و در آموزشگاه موسیقی به تدریس شاگردان اشتغال داشت.

خانگل مصرزاده

مرحوم خانگل از زنان آوازخوان‌ ایل کرمانج در خراسان شمالی بود و او را بیشتر با لالایی‌هایش می‌شناختند.

زندگی او از کودکی همواره با سختی‌ها و فشارهای سنگین همراه بود. جوانی خانگل به کارکردن در باغ‌های گردو برای گذران زندگی گذشت. 

او دو بار ازدواج کرد که هر دوبار به جدایی انجامید. همین مساله او را بیشتر به انزوا برد.

وی در خاطراتش مدام به دوستی به نام مدینه اشاره می‌کند که همراهش آواز می‌خوانده است. همه‌ این افراد از دنیا رفتند و خانگل تنها در کوچه‌ خلوت روستا می‌نشست و زیر لب آواز می‌خواند. 

خانگل آواز خواندن را خوب بلد بود و وقتی از او می‌خواستند آواز بخواند چشمانش از خوشحالی برق می‌زد، اندکی به فکر فرو می‌رفت و از اعماق ذهنش آوازی انتخاب می‌کرد. با یک نفس عمیق شروع می‌کرد و با تمام وجود می‌خواند. حرکات و حالات او هنگام آوازخواندن منحصر به فرد بود. 

او مجموعه‌ای بی‌نظیر از آوازها و اشعار کرمانجی در سینه داشت که متاسفانه به دلیل آلزایمر بیشتر آنها را از یاد برد و تنها آلبوم ضبط شده، کاری است با عنوان «آوازهای زنان کرمانج» که تنها گوشه‌ای از آوازهای خانگل را در بر دارد و تلاشی برای حفظ همین گنج محدود است. 

خانگل می‌گفت: وقتی تنهام، وقتی ناراحتم یا خوشحالم، فقط و فقط آواز می‌خوانم، برای دلم می‌خوانم و با همین آوازها زنده‌ام.

او 27 اسفند 1398 در سکوت تنهایی از دنیا رفت.

انتهای پیام/