مصاحبه|تاکتیکی‌بودن عملیات نیروهای دولت الوفاق/ غرب به‌دنبال خسته‌کردن و تسلیم مردم لیبی است
سفیر سابق ایران در طرابلس با بیان اینکه لیبی دو راه ارتباطی حیاتی در شرق و غرب این کشور دارد که لیبی را به مصر و تونس وصل می‌کند، معتقد است عملیات نظامی دولت الوفاق ملی در غرب طرابلس تاکتیکی است و برای بازکردن شاهراه حیاتی به تونس انجام شده است.
" حسین اکبری" در گفت‌وگو با خبرنگار بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، در ارتباط با عملیات اخیر نیروهای وابسته به دولت الوفاق ملی که موجب آزادسازی 8 شهر در غرب طرابلس از اشغال نیروهای موسوم به ارتش ملی لیبی به‌فرماندهی ژنرال «خلیفه حفتر» شد، اظهار داشت: لیبی دو راه ارتباطی زمینی دارد که حیات این کشور بدانها وصل است؛ یکی راه ارتباطی با مصر است که از طریق منطقه «بیضاء» واقع در شرق لیبی، این کشور را به مصر وصل می‌کند. همان‌طور که می‌دانید، شرق لیبی تحت حاکمیت دولت طبرق است. این دولت از حفتر حمایت می‌کند. راه دیگر، در غرب لیبی قرار دارد و این کشور را از طریق گذرگاه مرزی «رأس جدیر» به تونس وصل می‌کند لذا این دو راه زمینی از شاهراه‌های حیاتی در لیبی به‌شمار می‌رود و هریک از طرف‌های متخاصم که بر آنها سیطره پیدا کند، فضای بیرون از مرزهای لیبی را کنترل خواهد داشت به‌ویژه در شرایط کنونی که هیچ پروازی در لیبی انجام نمی‌شود، به همین دلیل، این دو شاهراه زمینی از لحاظ اقتصادی ــ سیاسی از اهمیت بسیاری برخوردار است.
حفتر به‌دنبال قطع راه ارتباطی لیبی به تونس است
وی با اشاره به سیطره نیروهای وابسته به حفتر بر مناطق شرق لیبی گفت: این نیروها مناطق مهمی در غرب لیبی نظیر «صبراته» را به تصرف خود در آورده و عملاً ارتباط پایتخت طرابلس با تونس را مختل کرده بودند. نیروهای وابسته به دولت وفاق ملی به‌تازگی در این مناطق عملیاتی انجام دادند تا این راه حیاتی را باز کنند و طی چند روز گذشته توانستند صبراته و 7 شهر واقع در غرب طرابلس را از اشغال نیروهای موسوم به ارتش ملی لیبی آزاد کنند البته حفتر به‌دنبال این است که بتواند بار دیگر راه لیبی به تونس را قطع کند و با محاصره کامل طرابلس، سرانجام کنترل تمام خاک لیبی را به دست بگیرد، طرف مقابل هم می‌کوشد اجازه ندهد دولت شرق به منطقهای بیاید که دولت وفاق بر آن حاکمیت دارد.
جنگ داخلی لیبی یک نوع نبرد کشورهای بیگانه است
سفیر سابق ایران در لیبی درباره نقش‌آفرینی بازیگران بیگانه در عملیات اخیر دولت طرابلس گفت: در لیبی دو دولت حاکمیت دارد؛ دولت شرق از حمایت عربستان، امارات ، مصر، روسیه و فرانسه برخوردار است و دولت الوفاق هم از حمایت ترکیه، قطر و به‌نوعی آمریکا بهره‌مند است. بدیهی است این دولت‌ها در شرایط مختلف به‌ویژه در تنگناها و شرایط جنگی از حمایت‌های کشورهای مزبور بهره‌برداری کنند. به‌اعتقاد بنده، جنگ داخلی لیبی یک نوع نبرد کشورهای بیگانه است برای اینکه تعیین سهم کنند. این جنگ، مشکل مردم لیبی نیست بلکه مشکل کسانی است که در امور داخلی این کشور نقش‌آفرینی می‌کنند و می‌کوشند که سهم خود را از کیک لیبی بردارند. در اینجا باید بگویم غربی‌ها بر این نکته توافق دارند اگر دولت و ملت لیبی با غرب هماهنگ نباشد، بهتر است اختلاف و درگیری در این کشور همچنان شعله‌ور باشد، در حقیقت، غربی‌ها می‌خواهند مردم لیبی را خسته کنند تا آنان همگی تسلیم آنان شوند.
عملیات اخیر تاکتیکی است و هیچ تغییری در معادلات ایجاد نمی‌کند
وی در پاسخ به این سؤال "آیا عملیات نیروهای وابسته به دولت وفاق ملی سبب می‌شود معادلات داخلی لیبی تغییر پیدا کند؟" اظهار داشت: این یک عملیات تاکتیکی کوچک است و فقط می‌تواند تردد طرابلس به تونس را تسهیل کند وگرنه هیچ اتفاق بزرگی در لیبی نخواهد افتاد. در اینجا باید گفت که این عملیات پایان یافته البته ممکن است یک برخوردهایی با آن بشود اما اگر نیروهای حفتر تمام مناطق ازدست‌رفته خود را در غرب طرابلس بازپس بگیرد یا نیروهای او از این منطقه خارج شوند، هیچ تغییری در دولت آینده و سرنوشت این کشور ایجاد نخواهد کرد.
این کارشناس تحولات شمال آفریقا در ارتباط با دیدگاه برخی تحلیلگران لیبیایی مبنی بر اینکه آزادسازی مناطق غرب طرابلس توسط نیروهای دولت وفاق ملی نگاه غربی‌ها را به حفتر تغییر خواهد داد، گفت: همان‌طوری که قبلاً عرض شد، حفتر از حمایت روسیه، فرانسه، مصر و عربستان برخوردار است. اکنون او در این عملیات شکست خورده است. اگر حفتر در عرصه نبرد پیروز شود، در این صورت ممکن است آمریکا و برخی کشورهای دیگر به او نزدیک‌تر یا همسو شوند اما حفتر شکست خورده و طبیعی است غربی‌ها به وی نزدیک نخواهند شد.
جنگ داخلی لیبی «نبردی فرسایشی» و درازمدت خواهد بود
این دیپلمات سابق ایران در طرابلس تصریح کرد: جنگ داخلی لیبی قطعاً هیچ طرف پیروزی نخواهد داشت. هر وقت یک طرف این نبرد پیروزی به دست می‌آورد، حامیان طرف مقابل می‌کوشند پیروزی جدیدی نصیب متحد خود در جنگ کنند لذا بنده معتقدم بحران داخلی لیبی هرگز با جنگ حل‌وفصل نخواهد شد. اگر حفتر بخواهد به‌طور جدی طرابلس را تصرف کند، نیروهایی که در مصراته یا دیگر مناطق غرب لیبی هستند، می‌توانند 10 سال در برابر او بایستند و به نبرد ادامه دهند. در اینجا باید به این نکته اشاره کنم که دو طرف جنگ لیبی از توان بالای نظامی و حمایت‌های کشورهای بیگانه برخوردارند، بنابراین، جنگ داخلی لیبی یک نبرد فرسایشی و درازمدت خواهد بود و تنها راه برون‌رفت از بحران داخلی این کشور، پایان دادن به دخالت‌های بیگانگان، مذاکرات لیبیایی ــ لیبیایی و توافق بین آنهاست که این موضوعات در شرایط کنونی وجود خارجی ندارد.
توطئه و دخالت بیگانگان مردم لیبی را به جان هم انداخته است
وی در پایان تأکید کرد: تا زمانی که مردم لیبی متحد نشوند، بیگانگان به دخالت‌های خود در این کشور همچنان ادامه خواهند داد. لیبیایی‌ها در آخرین توافقی که با یکدیگر کردند و قرار شد یک نشست ملی در بهار سال 1398 برگزار شود و طی آن در خصوص انتخابات پارلمانی توافق کنند و پس از آن دولت لیبی تشکیل شود اما پیش از برگزاری این نشست نیروهای وابسته به حفتر به‌طور ناگهانی به طرابلس حمله کردند. اینان معتقدند هرکس که در جنگ کارت برنده بیشتری در اختیار داشته باشد، سهم زیادتری در دولت آینده لیبی خواهد داشت. بنده معتقدم توطئه و دخالت بیگانگان سبب شده است لیبیایی‌ها به جان هم بیفتند، به‌نظرم، یک اراده فراتر از اراده موجود در داخل لیبی به‌دنبال تخریب این کشور است.
انتهای پیام/+