چرا صنعت نفت جهان دیگر نمی‎تواند به چین اتکا کند؟

به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از اویل پرایس، صنعت نفت جهان درپی سقوط قیمت ها به زیر صفر، انباشت اضافی نفت، عدم تقاضا، و پیشنهادات برای انقلاب انرژی  تجدیدپذیر در دوران پساکرونا در شوک به سر میبرد.

به نظر میرسد تحلیلگران بازار نفت آمریکا و اروپا به بازگشت دوباره تقاضای نفت از سوی آسیا امید بسته اند. حتی مؤسسات مالی بین المللی مانند صندوق بین المللی پول، بانک جهانی، بانک مرکزی اروپا و سازمان همکاری و توسعهٔ اقتصادی بر این باورند که آینده رشد اقتصادی و تقاضا برای انرژی به طور جدایی ناپذیری با آینده چین و هند مرتبط است.

تولیدکنندگان نفت و گاز اوپک پس از ده ها سال قرار دادن اولویت خود در اقتصادهای غربی، اکنون درحال تغییر سرمایه گذاری ها و استراتژی های نفت و گاز خود هستند تا این بازارهای آینده در آسیا را به دست آورند.

پیش از بیماری کووید-19 نیز چین یکی از مراکز کلیدی جهانی برای تجارت، سرمایه گذاری و نفوذ ژئوپلیتیکی بود. در حالی که برخی گزارش های مهم در مورد وضعیت اقتصادی و مالی نگران کننده چین هشدار داده اند، سرمایه گذاران اصلی و شرکتها همچنان این کشور را به عنوان هدف اصلی سرمایه گذاری خود انتخاب میکنند.

تولیدکنندگان عرب اوپک نیز از نفوذ چین در امان نبوده اند، زیرا بیش از 50 درصد از کل سرمایه گذاری های آنها به این کشور جاری شده است. براساس استدلال این تولیدکنندگان، چین به دلیل جمعیت عظیم و دستاوردهای سیاسی و اقتصادی خود، همیشه یک شریک مهم محسوب میشد.

اما سپس بیماری کرونا شیوع پیدا کرد. پیامدهای غیر منتظره این بیماری همه گیر جهانی قبلاً فقط در گزارشات اندیشکده ها و فیلم های ترسناک هالیوود مورد بحث قرار گرفته بود. به نظر میرسد هیچ کس فکر نمی کرد که این امر به واقعیت تبدیل شود. حالا که رخ داده است، مشخص میشود که پیامد بالقوه این بیماری بسیار بزرگتر از چیزی است که اکثر مردم فکر میکنند.

میزان واقعی خسارت ناشی از بیماری کووید-19 هنوز مشخص نیست عمدتاً به این دلیل که دولت ها تریلیونها دلار به مشاغل و کسب و کارها کمک مالی کرده اند. اما روابط ژئوپلیتیکی و مسیرهای تجاری به شدت تغییر کرده است.

اکنون نفوذ چین در حال کاهش است چرا که برای همگان روشن شده است که تکیه کردن فقط به یک کشور برای تجارت و امنیت بین المللی چقدر خطرناک است. عدم مقاومت در سیستم اقتصادی جهانی، به ویژه در حوزه تولید و تجارت، تأثیر بسیار منفی بر چین در سالهای آینده خواهد گذاشت.

برای مقابله با بحران های بین المللی و یا بیماری های همه گیر در آینده، مقاومت جدیدی مبتنی بر یک سیستم متنوع اقتصادی لازم خواهد بود. برای تولیدکنندگان نفت، به ویژه تولیدکنندگان عرب اوپک و روسیه، اتکا به چین برای مصرف بیشتر تولیدات آینده خود بازی خطرناکی است.

درست همانطور که نفت شیل آمریکا به شدت متکی به ذخیره سازی در ذخایر کوشینگ است و وقتی قیمت نفت وست تگزاس اینترمیدیت به دلیل پر شدن ظرفیت کوشینگ به زیر صفر سقوط کرد، هزینه سنگینی متحمل شد. کشورهای عرب تولید کننده نفت نیز با کاهش تقاضای چین بسیار آسیب دیده اند.

استراتژیست های سازمان اوپک باید یک گام به عقب برگردند و به منظور دستیابی به منافع اقتصادی، فراتر از چین را در نظر بگیرند.

اوپک و روسیه باید گزینه هایی را انتخاب کنند که کشورهای عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی با حمایت دیگران در مورد بازسازی سیاست های خود در مورد چین در نظر دارند. مناطق نوظهور جدیدی برای افزایش مقاومت اقتصاد جهانی مورد نیاز خواهد بود. این تحول به سرعت و به طرز چشمگیری بر جریان تجارت و تقاضای انرژی در آینده تأثیر می گذارد.

انتهای پیام/