حدیث |راهکارهای بهره‌مندی از ثمرات روزه‌داری
امام صادق علیه السّلام به برخی بایسته‌های رفتاریِ روزه‌داری اشاره کردند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، ماه مبارک رمضان، ماهی سرشار از رحمت، مغفرت و برکت الهی است. خداوند فضای این ماه شریف را به‌گونه‌ای قرار داده است که انسان‌ها به‌سوی ارزش‌های ایمانی و اخلاقی تمایل یابند و از خطا و گناهان دوری کنند تا به این ترتیب آنها را به‌سوی لقای خود سوق دهد.
اما بر اساس منطق الهی هر بهره‌مندی تلاش‌های خاص خود را در پی دارد و هر کس به‌اندازه سعی خود می‌تواند از توشه‌های معنوی بهره ببرد. انسان روزه‌داری که قواعد این ماه و یا بهتر است بگوییم آداب سفره معنوی ماه مبارک رمضان و آداب میهمانی خدا را رعایت می‌کند، به‌مراتب بهره‌اش از کسی که از خود تقیدی به خرج نمی‌دهد، بیشتر خواهد بود.
پیامبر اسلام و اهل‌بیت صلوات الله علیهم اجمعین وحی روزه‌داران را برای دستیابی به آداب این ماه شریف یاری کرده‌اند. این توصیه‌ها چه در قالب خطبه‌های عمومی و یا توصیه‌های فردی در منابع روایی‌مان ضبط شده است؛
به‌عنوان نمونه امام صادق علیه السّلام ضمن بیان برخی بایسته‌های رفتاریِ روزه‌داران، اشاره داشتند:
* (در حال روزه‌داری) خود را مُشرِف بر آخرت کنید و منتظر ایامی (که در پیش دارید) و منتظر وعده‌های الهی باشید، و زاد و توشه خویش را برای ملاقات ذات اقدس الهی فراهم کنید؛ وَ كُونُوا مُشْرِفِینَ عَلَى الْآخِرَةِ مُنْتَظِرِینَ لِأَیَّامِكُمْ مُنْتَظِرِینَ لِمَا وَعَدَكُمُ اللَّهُ مُتَزَوِّدِینَ لِلِقَاءِ اللَّهِ
*و بر شما باد (در حال روزه) به سکینه و وقار، و خشوع و خضوع به پیشگاه خداوند؛ یا همچون بنده ذلیل خائف که از مولایش به‌شدت می‌هراسد، در حالی که آزادند و با اختیار خویش به پیشگاه مولا و آقای خود احساس خوف و رجا دارند و خود را در ترس و رعب فرو برده‌اند و در عین حال عشق به مولا و ترس از او آنان را به خود مشغول کرده است و به‌حق قلوبتان را از عیبها تطهیر و باطنتان را از خبائث پاک می‌کند و جسمتان را از تمامی قاذورات و کثافات تمیز و شما را از غیر خداوند، بری و بیزار می‌کند و شما را در روزه‌داری‌تان به‌وسیله سکوت به تمام جهات (از دروغ و غیبت و فتنه‌انگیزی و. . .) متکی و نزدیک به خدا می‌کند، از هر چیزی که در پنهان و آشکار نهی شده است و در نهان و آشکار شما را به خوف و خشیت پروردگار مفتخر می‌کند؛ وَ عَلَیْكُمُ السَّكِینَةُ وَ الْوَقَارُ وَ الْخُشُوعُ وَ الْخُضُوعُ وَ ذُلُّ الْعَبْدِ الْخَائِفِ مِنْ مَوْلَاهُ حَائِرِینَ خَائِفِینَ رَاجِینَ مَرْغُوبِینَ مَرْهُوبِینَ رَاغِبِینَ رَاهِبِینَ قَدْ طَهَّرْتُمُ الْقُلُوبَ مِنَ الْعُیُوبِ وَ تَقَدَّسَتْ سَرَائِرُكُمْ مِنَ الْخَبَثِ وَ نَظَّفْتَ الْجِسْمَ مِنَ الْقَاذُورَاتِ وَ تَبَرَّأْتَ إِلَى اللَّهِ مِنْ عِدَاهُ وَ وَالَیْتَ اللَّهَ فِی صَوْمِكَ بِالصَّمْتِ مِنْ جَمِیعِ الْجِهَاتِ مِمَّا قَدْ نَهَاكَ اللَّهُ عَنْهُ فِی السِّرِّ وَ الْعَلَانِیَةِ وَ خَشِیتَ اللَّهَ حَقَّ خَشْیَتِهِ فِی سِرِّكَ وَ عَلَانِیَتِكَ
* و نفست را در حال روزه‌داری‌ات به خدا بخشیده و دلت را برای او فارغ البال و خالی از هرچه غیر او است مستعد و مهیا می‌کند و تو را برای خدا در آنچه به تو امر کرده و خوانده است منصوب می‌کند، (یعنی کاملاً مطیع و منقاد حضرت حق می‌شوی)؛ وَ وَهَبْتَ نَفْسَكَ لِلَّهِ فِی أَیَّامِ صَوْمِكَ وَ فَرَّغْتَ قَلْبَكَ لَهُ وَ وَهَبْتَ نَفْسَكَ لَهُ فِیمَا أَمَرَكَ وَ دَعَاكَ إِلَیْهِ
*و هرگاه تمامی این اوصاف مذکوره را به‌جای آوردی و خود را متصف به آن ساختی پس تو به‌حقیقت برای خدا روزه گرفتی و حق روزه را ادا کردی و انجام بده آنچه را (درباره روزه) به تو فرموده است که هرچه را ناقص کنی و به‌جای نیاوری از اوصاف روزه و روزه‌داری‌ات از آنچه برایت روشن و آشکار است، پس به‌مقدار آنچه از اوصاف و فضائل روزه را کم کرده باشی از اجر و پاداش آن نیز کم می‌شود؛ فَإِذَا فَعَلْتَ ذَلِكَ كُلَّهُ فَأَنْتَ صَائِمٌ لِلَّهِ بِحَقِیقَةِ صَوْمِهِ صَانِعٌ لِمَا أَمَرَكَ وَ كُلَّمَا أَنْقَصْتَ مِنْهَا شَیْئاً فِیمَا بَیَّنْتُ لَكَ فَقَدْ نَقَصَ مِنْ صَوْمِكَ بِمِقْدَارِ ذَلِكَ.
انتهای پیام/+