نگاهی به سفره افطار شبکه ۲ سیما/ گذر از دالان تردید برای "مکث" بر داشته‌ها
وقتی جنازه‌های کرونایی، روزها در خیابان‌های اکوادور روی زمین مانده و کسی دست به آن نمی‌زند یا وقتی مسئول خانه سالمندانی در فرانسه از ماندن جنازه‌ها تا مدت‌ها در آسایشگاه‌ها سخن می‌گوید، مردم ایران از خود می‌پرسند اوضاع ما چگونه است!؟
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، "مکث" تاک‌شوی رمضانی شبکه دوم سیما که در دقایق پیش از افطار روی آنتن می‌رود، سفری ترتیب می‌دهد برای کشف و شهود در زندگی ایرانیانی که خالصانه در خط مقدم مواجهه با کرونا قرار دارند.
"مکث" تصاویر بدیعی از قهرمانان این روزهای ایران نشان می‌دهد؛ پرستاری که 50 روز تمام دور از خانواده مشغول سرویس‌دهی به کرونازدگان بوده؛ پزشکی که جانش را کف دست گذاشته است تا بیماران کرونایی را به‌موقع درمان کند. هموطنان شهری به نام ندوشن که خود با کمک به همنوعان، شهر خود را ضدکرونا کرده‌اند. جوانانی که در دل کرونا زندگی خود را وقف کمک به کودکان زاغه‌نشین کرده‌اند.
اینها همه کسانی‌اند که تا چندی پیش کار عادی و روزمره خود را می‌کردند اما در یوم‌القیامه، کرونا به یکباره در وسط این هیاهو خود را می‌یابند و از دالان شک و خوف و تردیدهای خود گذر کرده و ردای خدمت تا پای جان می‌پوشند. روایت "مکث" شنیدنی است با تصاویری دیدنی. یکی از مهمانان "مکث" راننده آمبولانس بهشت زهراست که با وجود بارداری همسر و پا‌به‌ماهی او، کار خود را در انتقال جنازه‌های کرونایی رها نکرده و با سایر همکارانش مسیر خدمت را پیموده است.
تفاوت جامعه ایرانی با سایر جوامع در این بزنگاه‌ها مشخص می‌شود و تیم تولید "مکث" که سابقه تولید برنامه‌هایی همچون "هزارداستان"، "خندوانه" و "ستاره‌ساز" را داشته‌اند این تفاوت‌ها را زیر ذره‌بین برده و در ساختاری منطبق با آلایش روحی این ماه عزیز یکی از تاک‌شوهای رمضان را ساخته‌اند. برخی این برنامه را مشابه "هزار داستان" می‌دانند، شاید به جهت قصه‌های اجتماعی که مطرح می‌کند و گپ و گفتی که میان هنرمندان اتفاق می‌افتد مخاطب یک وجه تشابهی را احساس کند اما درون‌مایه‌ها کاملاً متفاوتند.
وقتی مهمانی در "مکث" پرستاری می‌شود که خود با وجود بارداری صحنه رویارویی با بیماری کرونا را می‌چرخاند تا چرخ زندگی مردم این ملک بگردد، نه فقط مخاطب ایرانی به خود می‌بالد بلکه گردون به این مردمان درود می‌فرستد؛ فتبارک الله احسن الخالقین.
یکی از نقاط قابل توجه در "مکث"، اغراق نکردن مجری و مهمان است، در حالی که بسیاری از برنامه‌ها متأسفانه بارها درگیر کلیشه‌ها و بزرگنمایی‌های بی‌حد و حصر شده‌اند. البته نیاز است که "مکث" در روزهای آتی آنقدر فاصله‌اش را با "هزار داستان" زیاد کند که دیگر این دو را شبیه به هم ندانند.
برنامه‌ای که به تعبیر مریم نوابی‌نژاد هر شب به سراغ قصه‌های اجتماعی می‌رود. هنرمندانی که مجری نیستند گپ و گفت را میان مهمانان برنامه ایجاد می‌کنند. مهمانانی که کرونا، زندگی و شرایط خاصی برایشان ایجاد کرده است. در واقع به قولِ خانم کارگردان، سیاست کلی برنامه این است که مسائل مختلف اجتماعی از زاویه تغییرات و پیامدهایی که بیماری کرونا داشته دیده شود. نکته‌ای که در بسیاری از برنامه‌های رمضان تلویزیون می‌بینیم پرداختن به موضوع مدافعان سلامت است و همه انگار از روی دست هم نوشته‌اند. اینجا "کرونا" موضوع اصلی است اما تنها با این سوژه به سراغ کادر درمان و پزشکان نرفته است؛ شاید این نقطه متمایز "مکث" محسوب شود.
انتهای پیام/