دعای روز هفتم ماه مبارک رمضان/ مرا از لغزش و گناه دورم بدار

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، همزمان با آغاز ماه مبارک رمضان ادعیه روزانه این ماه شریف بسیار جای دقت و تفکر دارد. این دعاهای روزانه که در محافل مذهبی خوانده می‎شود توسط ابن‌عباس از پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم نقل شده است و علمای بزرگ اسلام آنها را در کتاب خود ثبت و ضبط کرده‎اند و ما این ادعیه را از کتاب «‏اقبال الأعمال» سیدبن طاووس عالم بزرگ شیعه نقل می‌کنیم. این کتاب‏ مانند سایر کتابهاى سید از اعتبار و ارزشی ویژه ‌بین علماى شیعه برخوردار است تا جایی که شیخ عباس قمی در «مفاتیح الجنان» بسیار از ادعیه این کتاب استفاده کرده است.

اینک به‌‌مناسبت فرا رسیدن هفتمین روز ماه مبارک رمضان، دعای این روز به‌همراه توضیحی دربارۀ آن منتشر شده است:

اللَّهُمَّ أَعِنِّی فِیهِ عَلَى صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ وَ جَنِّبْنِی فِیهِ مِنْ هَفَوَاتِهِ وَ آثَامِهِ وَ ارْزُقْنِی فِیهِ ذِكْرَكَ بِدَوَامِهِ بِتَوْفِیقِكَ یَا هَادِیَ الْمُضِلِّینَ

خدایا مرا در این ماه بر روزه و شب‌زنده داری یاری ده، و از لغزش‌ها و گناهان دورم بدار، و ذکرت را همواره روزی‌ام کن، به‌توفیقت ای راهنمای گمراهان

حجت‌الاسلام حسن شریعت‌زاده کارشناس مسائل دینی در گفت‌وگو با تسنیم به بیان نکاتی دربارۀ دعای امروز ماه رمضان پرداخت:

نکته اول: انجام تمام امور مخصوصاً فرایض الهی به مدد حضرت حق است، نماز و روزه از مهم‌ترین این واجبات است، همانگونه که در نماز می‌خوانیم: «ایّاکَ نَعْبُدُ وَ ایّاکَ نَسْتَعین» عبادت خدا و کمک از او فقط به مدد حضرت حق صورت می‌پذیرد، آن وقت این توفیق فقط نصیب قلب خاشع می‌شود، قلب خاشع از هرگونه کبر و تفاخر به دور است. 

توصیف قرآن از حال مؤمن در واجبات الهی اینگونه است: «اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ وَ إِنَّها لَكَبِیرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخاشِعِینَ‌» آن وقت اگر مدد الهی همراه شود، نام آن در قرآن فضل الهی است: «هَذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّی» این از عنایت مولای من است؛ یعنی همه چیز از جانب اوست، این توفیق نیز از جانب مولای کریم است.

نکته دوم: دوری از لغزش و خطا به مدد الهی است، همان نکته‌ای که قرآن کریم از جریان یوسف نقل می‌کند: «لَوْ لا أَنْ رَأى‌ بُرْهانَ رَبِّهِ» یوسف علیه‌السلام به مدد الهی در این آزمایش پیروز شد. این آیه یک اصل کلی قرآن را بیان می‌کند که اگر رحمت و عنایت خدا نمی‌بود همه ما اهل خسران بودیم: «فَلَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ لَكُنْتُمْ مِنَ الْخاسِرِینَ».

نکته سوم: برای دوری از غرور در عبادت و احساس بی‌نیازی از حضرت حق که وادی عجب است، لحظه لحظه باید به پروردگار عالم پناه ببریم، این خواسته دعای امروز رسول خدا صلی الله و علیه و آله و سلم است. 

نکته چهارم: ذاکر بودن و دوام ذکر است. ذکر یعنی نماز، روزه، قرآن، اهل‌بیت و آنچه در مسیر اطاعت و رضای الهی است: «مولایَ بِذکْرِک عاشَ قَلْبی» این تعبیر از زبان اهل‌بیت در دعاهای مناجاتی آن بزرگواران است، به یاد تو قلب، جان و زندگی من حیات می‌یابد. خدایا این ذکر را از من مگیر.

امام هادی علیه‌السلام می‌فرماید: مؤمن در این دنیا به چند چیز نیاز دارد و همیشه از خدا این نیاز خود را به زبان می‌آورد اولین آنها توفیق از جانب خداست، این توفیق الهی همیشه راز و نیاز اوست؛ یعنی خدایا مرا توفیق بده که به وظیفه خود عمل کنم، پس زیاد بگوییم: «وفقنی یا الهی بتوفیقک و برضاک» مایه هدایت دل سرگردان من، تو هستی ای خالق من.

انتهای پیام/