وفات غریبانۀ خدیجه(س)، نتیجۀ حسادت مردم مدینه بود
کارشناس مسائل دینی گفت: حضرت خدیجه وقتی غریبانه در شعب ابیطالب از دنیا رفت، معلوم شد همۀ کسانی که بیدل و بد دل بودند به عشق او و رسول خدا(ص) حسادت میورزیدند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حجتالاسلام علیرضا پناهیان استاد حوزه و دانشگاه شب گذشته در برنامۀ "پگاه عاشقی" شبکۀ 2 سیما که در حرم مطهر امام رضا علیهالسلام برگزار شد، طی سخنانی گفت: گریه کردن در محبت اهلبیت علیهمالسلام و در مناجات با پروردگار، نشانۀ لذتی عمیق است و کسانی که نمیتوانند لذّت اشک ریختن را ببرند، نسب به گریهکنندکان حسادت میکنند.
وی افزود: کسانی که اهل گریه کردن هستند؛ از روضهخوان گرفته تا سینهزدن و ...، مورد حسادتهای زیادی قرار میگیرند. کسانی که اهل بهرهبرداری از دنیا هستند، ظاهرشان خندان اما دلشان گریه است و از زندگی خود ناراضیاند، اهل دنیا نسبت به اهل ولاء حسادت میورزند.
حجتالاسلام پناهیان اظهار کرد: هر کسی وارد محبتهای خداوندی شد، مورد حسادت قرار میگیرد «هر که در این بزم مقرب تر است جام بلا بیشترش میدهند»، هر کسی قلبش بیشتر شیدای خدا باشد، بیشتر مورد حسادت قرار میگیرد. حسودها منتظرند به وسیلۀ کوچکترین حادثهای، زخمزبانهای خود را آغاز کنند. محبت اهلبیت علیهمالسلام حسادتآور است.
«روزی عدهای که اهل حسادت ورزیدن بودند، نزد امام رضا علیهالسلام آمدند و گفتند: بعضی دوستان شما در طریق شراب میخورند، حضرت سعی کرد به بهانههای مختلف موضوع شراب خوردن را نشنیده بگیرند، مثلاً میفرمود آنها در طریق ما هستند، یا مثلاً میفرمود: حالا اگر از یکی از محبان ما خطایی سر زد، پیغمبر و امامی دارد که نجاتش بدهد، شما بروید و فکری به حال خودتان کنید که حسادت میورزید، حضرت از آن فرد شرابخوار دفاع نکرد، اما نگذاشت زخمزبانها هم مؤثر واقع شود و نشان داد که شماها دارید از سر حسادت اینگونه رفتار میکنید.»
وی با بیان مطلب فوق گفت: حضرت خدیجه سلاماللهعلیها بعد از اینکه شیدای رسول خدا صلیاللهعلیهوآله شد و ایشان به او توجه کرد، همه زنان مدینه او را رها کردند و غریب شد. رسول خدا در خطبه غدیر نیز فرمود: علی جان! من غریب شدم به خاطر اینکه به تو علاقه نشان دادم، به خاطر تو خیلیها دست از یاری من برداشتند. این ماجرا ادامه پیدا کرد و نه تنها ایشان بلکه فرزندان ایشان هم مورد حسادت دیگران قرار گرفتند.
این کارشناس مسائل دینی گفت: حضرت خدیجه وقتی غریبانه در شعب ابیطالب از دنیا رفت، معلوم شد همۀ کسانی که بیدل و بد دل بودند چقدر به عشق او و رسول خدا(ص) حسادت میورزیدند.
انتهای پیام/