چرا "مهاجرین محروم افغانستانی" را در رزمایش مواسات و همدلی فراموش کرده‌‌ایم؟!
در این میان از جمله اقشاری که از آسیب ویروس کرونا در امان نمانده‌اند، مهاجرین عزیز افغانستانی هستند؛ کسانی که بیش از چهار دهه طعم تلخ جنگ را چشیده و درد آوارگی از وطن و مهاجرت را با تمام وجود لمس و هر روز بیش از گذشته به رنج‌هایشان افزوده شده است.
به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران پویا؛ در ایام ماه مبارک رمضان و هم‌زمان با درگیری کشور با ویروس کرونا، چتر "رزمایش مواسات، همدلی و کمک‌های مومنانه" اقشار نیازمند مختلفی را تحت حمایت خود قرار داده است اما اقشار آسیب‌پذیری نیز هستند که از ابتدا با بی‌توجهی رو به رو بوده‌اند!
در حال حاضر با درگیر شدن اقشار نیازمند به مشکلات معیشتی و کمک‌رسانی خیّران به آنان، همچون گذشته "مهاجرین آسیب‌پذیر افغانستانی" مورد غفلت قرار گرفته‌اند؛ این قشر به طور طبیعی از اکثر حقوق اجتماعی محروم‌اند و شرایط پیش آمده نیز دو چندان بر مصائب آنان افزوده است؛ در یادداشت زیر یک طلبه مهاجر با جهادگران و خیّران درد دل کرده و تمنای خود را برای رسیدگی به وضع معیشت این عزیزان مطرح کرده است.
"ویروس کرونا به عنوان یک پدیده نادر تقریبا همه کشورهای ضعیف و قدرتمند را به خود مشغول و بر همه عرصه‌های زندگی بشر همچون کسب و کار و فعالیت‌های اقتصادی و ... تاثیرات و پیامد‌های منفی داشته و نظام قدرت‌های بزرگ را که ادعای اداره جهان را داشته‌اند، را نیز به چالش کشیده و آنان را مجبور به اعتراف به ضف و ناتوانی کرده و هزاران نفر را نیز به کام مرگ فرستاده است.
در این میان، جمهوری اسلامی به‌عنوان یک نظام اسلامی با فرهنگ غنی اهل‌بیت(ع)، با توکل به خداوند، توجهات ائمه هداء، عنایات ویژه حضرت صاحب الامر(عج)، پشتوانه مردمی و تحت درایت و رهبری یک حکیم فرزانه و فقیه عالی مقام، با وجود تحریم‌های ظالمانه استکبار جهانی در زمینه اقلام پزشکی و بهداشتی حتی در زمان شیوع کرونا، توانست موفقیت‌های خوبی را در زمینه مبارزه با این ویروس منحوس به دست آورد، قطعا مدال این افتخار بزرگ در قدم اول شایسته نظام سلامت و مجموعه کادر درمان و بهداشت است، که خود جای قدردانی و سپاس‌گزاری دارد.
ویروس کرونا بار دیگر صحنه‌های بی‌بدیل همدلی را در میان آحاد جامعه، اعم از دولت و مردم به وجود آورد، همکاری و همیاری مجموعه نظام اسلامی، نیروهای مسلح اعم از سپاه، ارتش، نیروی انتظامی، بسیج، نهادهای مردم نهاد و گروه‌های جهادی در کنار نظام سلامت توانست از یک فاجعه انسانی جلوگیری کند و تحلیل‌های غربی‌ها مبنی بر فاجعه انسانی و جان باختن ده‌ها هزار تن در ایران را به خواب بدون تعبیر تبدیل کرد!
ایران اسلامی توانست در ردیف یکی از موفق‌ترین کشورها در زمینه کنترل و مدیریت این بیماری قرار گیرد؛ بدون شک آثار مخرب این ویروس منحوس بر اقتصاد، فرهنگ، آموزش و برنامه‌های دینی و فرهنگی غیرقابل انکار است که ازجمله آثار آن می‌توان به تعطیلی اماکن متبرکه، حرم‌های مطهر و نمازهای جمعه و جماعت که تاکنون سابقه نداشته، اشاره کرد.
یکی از مهم‌ترین آثار ویروس منحوس کرونا تعطیلی کسب و کار و افزوده شدن مشکلات اقتصادی و تنگی معیشت خانواده‌های آسیب‌پذیر، اقشار ضعیف، کم در آمد و کارگران فصلی است؛ این امر مهم مورد توجه رهبر عزیز انقلاب اسلامی بوده به طوری که در سخنرانی نیمه شعبان، نهادهای دولتی را ملزم به رسیدگی سریع به خانواده‌های آسیب‌پذیر کرده و بر ضرورت رفع نیازمندی‌های آنان تاکید کرده‌اند؛ در ضمن ایشان همه کسانی که دست‌شان باز است را در آستانه ماه مبارک رمضان به رزمایش گسترده رسیدگی به نیازمندان و کمک مومنانه دعوت فرموده‌اند، تا نشانه‌های جامعه مهدوی را به نمایش بگذارند؛ در پی این دعوت حکیمانه، پویش‌های مردمی در حال شکل گرفتن و نهادهای حکومتی و حمایتی هم خود را به این امر مهم ملزم می‌دانند.
در این میان از جمله اقشاری که از آسیب ویروس کرونا در امان نمانده‌اند، مهاجرین عزیز افغانستانی هستند؛ کسانی که بیش از چهار دهه طعم تلخ جنگ را چشیده و درد آوارگی از وطن و مهاجرت را با تمام وجود لمس و هر روز بیش از گذشته به رنج‌هایشان افزوده شده است.
ویروس منحوس کرونا نیز زخمی بر زخم‌های مهاجرین عزیر و مخصوصاً قشر نیازمند و آسیپ‌پذیر، افرادی که از در آمد پائینی برخوردار و در مشاغل سنگین و سخت مشغول به کار بوده‌اند، افزوده و سفره کوچک‌شان را کوچک‌تر کرده است؛ کسانی که تقریباً از هرگونه مساعدت و همکاری نهادهای حمایتی و موسسات خیره محروم بوده و همیشه بار سنگین معیشت را با افتخار و در عین حال به زحمت بردوش می‌کشند.
در وهله اول شیوع بیماری کرونا، خبرهایی در رسانه‌ها مبنی برمشکلات پذیرش و درمان رایگان مهاجرین مبتلا به ویروس کرونا در بیمارستان‌ها منتشر شد که با قطع نظر از صدق و کذب آن، با تدبیرمسئولین نظام سلامت، مشکلات برطرف و رایگان بودن درمان بیماران کرونایی مهاجر در دستور کار قرار گرفت که خود جای قدردانی و تشکر دارد؛ مهاجرین عزیز افغانستانی سال‌های متمادی است که در جمهوری اسلامی زندگی می‌کنند؛ بسیاری از آنان در جای جای این مرز و بوم به دنیا آمده‌اند و همین جا به مدرسه رفته و جوان شده‌اند، ازدواج کردند و صاحب فرزند شدند و در طول این چهل سال با فراز و نشیب‌ها و مشکلات ناشی از مهاجرت نیز روبرو بوده‌اند و همیشه هم قدردان امام راحل عزیر و رهبری بزرگوار ونظام اسلامی بوده‌اند.
وجود خیل عظیمی از اشتراکات زبانی، دینی و فرهنگی ما را بر آن داشت تا در غم هم دیگر غمگین، در عزای هم دیگر عزادار، در شادی هم شاد و در حادثه‌های ناگواری همچون سیل، زلزله، جنگ ناامنی و دفاع در مقابل تروریست‌های بین‌المللی و متجاوزین به سرزمین‌های اسلامی‌مان، در یک سنگر بجنگیم؛ امروز با ندای حکیمانه رهبری معظم انقلاب، "رزمایش بزرگ مواسات و رسیدگی به نیازمندان" در شکل گرفته است، امیدواریم این همدلی یک بار دیگر به نمایش گذاشته شود و اقشار ضعیف و آسیپ‌پذیر مهاجرین افغانستانی نیز در چتر حمایت این "رزمایش مومنانه" قرار گیرند.
در مناطق محروم و حومه شهرهای بزرگ و روستاها، مهاجرین آسیب‌پذیری وجود دارند که کرونا، ناجوانمردانه داغی بر داغ‌های آنان افزوده است و امروز نیازمند مساعدت و همکاری برادران مومن خویش هستند تا همچون گذشته به زندگی عزت‌مندانه خویش ادامه دهند؛ دولت اسلامی افغانستان نیز، امروزه با درگیری‌ها و نزاع سیاسی همراه است، وجود فقر، فساد و تبعیض نیز در رسانه‌ها مطرح است؛ دولتمردان و سیاسیون افغانستانی تاکنون بر یک دولت فراگیر و همه‌شمول به توافق نرسیده‌اند، دخالت قدرت‌های خارجی نیز مشکلات را چند برابر ساخته و صدای فقر، بیکاری، ترور و کشته شدن انسان‌های بی‌گناه و سربازان وطن هر روز به گوش می‌رسد.
هیچ‌گونه برنامه مدونی برای حمایت و مساعدت از مهاجرین و به ویژه اقشار ضعیف و آسیپ‌پذیر مخصوصاً در این دوره کرونایی به چشم دیده نمی‌شود البته فراموش نشود که در داخل افغانستان نیز مردم با فقر و تنگدستی، ناامنی و جنگ و خون‌ریزی دست و پنجه نرم می‌کنند؛ کمیساریای عالی ملل متحد باید به وظیفه ذاتی خود در حمایت و همیاری پناهندگان به ویژه از اقشار آسیب‌پذیر عمل کند و مسئولان کمیساریا، این مطالبه عمومی و برحق مهاجرین به ویژه اقشار کم در آمد و آسیپ‌پذیری که ویروس کرونا آنان را شکننده‌تر ساخته است را مورد مداقه قرار داده و به نیازهای آنان پاسخ مثبت داده و با جذب کمک‌های شرکای بین‌المللی خویش به یاری پناهندگان برخیزند، گرچه تاکنون نیز مهاجرین افغانستانی شاهد کمک چشم‌گیری نبوده و از مساعدت آنان نیز چندان خبری نیست و در آینده نیز معلوم نیست که آیا می‌توان به آن کمک‌ها دل خوش داشت یا نه؟
صد البته تاکنون مهاجرین افغانستانی بار مشکلات سنگین معیشت و زندگی در دیار مهاجرت را با سختی تمام، خود بردوش کشیده، امید است که این ویروس منحوس مسئولان کمیساریا و نهادهای بین‌المللی را از خواب بیدار و لااقل گوشه‌ای از مشکلات مهاجرین و پناهندگان افغانستانی را در شرایط کنونی دیده و چاره‌ای بر آن بیندیشند؛ تا گام‌های عملی آنان را در حمایت از اقشار ضعیف در عرصه‌های مختلف زندگی و معیشت آنان شاهد باشیم.
مهاجرین عزیز افغانستانی! شما هم که خود مهاجر و داغ مهاجرت را بر دل دارید، همانطوری که در گذشته در صحنه‌هایی همچون مقاومت در برابر تروریست‌ها، حضور در مواکب حسینی، گروه‌های جهادی و مردمی و ... در کارنامه خویش دارید، امروز بار دیگر حضور فعال خویش را در صحنه‌های همدلی و کمک مومنانه به محرومان و نیازمندان به نمایش گذاشته و همه اقشار جامعه مهاجرین، اعم از علماء بزگوار، طلاب گران‌قدر دانشجویان عزیر، فرهنگیان و هنرمندان ارجمند، اصحاب قلم و رسانه، فرهیختگان، مسئولین محترم هیئات مذهبی، ورزشکاران قهرمان و به خصوص فعالان اقتصادی، عزیزان مهاجری که در عرصه‌های اقتصادی و فضای کسب و کار فعالیت دارند و از توانایی و امکانات مالی برخوردار هستند، با درک حساسیت و موقعیت کنونی و نیازهای مبرم و اساسی اقشار ضعیف و کم در آمد، وارد صحنه شوند و همه مهاجرین عزیز با هر توان مالی به این رزمایش بزرگ کمک مومنانه بپبوندند و بار دیگر صحنه‌های زیبایی از همدلی و همدردی را رقم بزنند و یک بار دیگر با تمام توان و قدر ت با تشکیل گروه‌های خود جوش مردمی و پویش‌های خیرخواهانه در هر منطقه و محله در این شرایط سخت به شناسایی، مساعدت و همکاری همه نیازمندان و اقشار محروم بشتابیم و به خصوص مرهمی بر زخم‌های مهاجر خسته دور از وطن بگزاریم.
به امید روزی که در سایه عدالت گستر موعود، جهان عاری از جنگ، خون‌ریزی و بی‌عدالتی و توام با صلح و صفا و صممیت را شاهد باشیم؛ به امید آن روز.
انتهای پیام/