چگونه «نکبت» شکل گرفت؟۴-کشتار و قتل عام برای آغاز نکبت

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، دوره قیمومت انگلستان بر فلسطین سیاه ترین دوران حضور یک حاکمیت در فلسطین بود. فلسطین در طول تاریخ پر فراز و نشیب خود روزهای سختی را به خود دیده بود اما حتی دوره جنگ های صلیبی هم با دوره قیمومت انگلستان قابل مقایسه نیست. در دوره جنگ های صلیبی، فلسطین اشغال شد و تحت حاکمیت مسیحیان قرار گرفت. اما در دوره قیمومت انگلستان حاکمیتی بر فلسطین وجود نداشت اما انگلیسی هایی که قدرت را در دست داشتند، 28 سال فلسطینیان را سرکوب کردند و سرانجام وطن آنها را به اقلیتی صهیونیست واگذار کردند.

طرح تقسیم و دستپاچگی صهیونیست ها

سال های 1936 و 1938 دو کمیته «پیل» و «وودهد» به منظور دستیابی برای حل درگیری در فلسطین از سوی جامعه ملل به فلسطین اعزام شدند. خروجی این دو کمیته انگلیسی دو طرح پیشنهادی با نام دو کمیته بود. اما این دو طرح با آغاز جنگ جهانی دوم در سال 1939 و انحلال جامعه ملل، نیمه تمام ماند. سال 1945 پس از تشکیل سازمان ملل، انگلستان که در جنگ جهانی دوم بسیار ضعیف شده بود به آمریکا پیشنهاد داد در مسئله فلسطین ورود کند. با ورود آمریکایی ها، کمیته ای به نام کمیته آمریکایی «آنجلو» تشکیل شد. سپتامبر 1947 به درخواست انگلستان در سازمان ملل کمیته ای با نام «کمیته ویژه سازمان ملل در امور فلسطین» (UNSCOP) تشکیل شد. این کمیته 11 عضو داشت که هیچ یک اعضای دائم شورای امنیت نبودند. این کمیته توصیه های کمیته آمریکایی «آنجلو» را که همان توصیه های کمیته «وودهد» بود تصویب کرد و طرح تقسیم رسماً به تصویب رسید. اما کشورهای عربی با اعزام کمیته ای عربی به فلسطین با این قطعنامه مخالفت کردند.

انقلاب علیه طرح تقسیم فلسطین

با انتشار خبر تقسیم فلسطین در سال 1947، انقلابی همگانی در تمام فلسطین آغاز شد و موج اعتراض و اعتصاب تمام فلسطین را در بر گرفت. به موجب این فضا، شورای امنیت اعلام کرد با این شرایط اجرای قطعنامه تقسیم با شرایط مسالمت آمیز امکان پذیر نیست. در این هنگام صهیونیست ها از این فرصت استفاده کرده، اعلام کردند اجازه هیچ گونه اقدامی را به شورای امنیت نمی دهند و عملیات تخریب و کشتار در فلسطین را آغاز کردند.

داوطلبان عرب و مسلمان «ارتش نجات»

جنگ پاکسازی نژادی فلسطین

سازمان ملل 30 نوامبر 1947 رسماً پایان دوره قیمومت را اعلام کرد تا طرح تقسیم اجرایی شود. با اعلام این وضعیت از سوی سازمان ملل داوطلبانی از تمام کشورهای عربی به فلسطین آمدند تا از کیان فلسطین دفاع کنند و بدین طریق جنگی تمام عیار که به جنگ پاکسازی نژادی مشهور است آغاز شد. 4 هزار داوطلب از کشورهای عربی در کنار 2 هزار 500 مبارز فلسطینی تحت عنوان «ارتش نجات» قرار گرفتند. در حالی که در همین زمان جوخه های تروریستی «هاگانا» 35 هزار نفر نیروی آموزش دیده داشت و حدود 10 هزار نیروی آموزش دیده حرفه ای نیز در گروه های تروریستی «پالماخ»، «اشترن» و «هاگانا» حضور داشتند. یعنی به طور متوسط در قبال هر سرباز «ارتش نجات»، 6 تروریست آموزش دیده صهیونیست قرار داشت. ضمن آنکه نیروهای «ارتش نجات» تنها اسلحه فردی داشتند در حالی که صهیونیست ها از سلاح پیشرفته در نیروی هوایی و زمینی بهره می بردند. در این زمان با وجود حضور حاکم نظامی انگلستان و نیروهای انگلیسی، عملاً آژانس یهود بود که بر فلسطین حاکمیت داشت.

آغاز فرآیند پاکسازی نژادی

صهیونیست ها که در تمام دوران قیمومت، برای این روزها برنامه ریزی کرده، سلاح جمع می کردند حرکت خود برای اخراج فلسطینی ها و پاکسازی نژادی در فلسطین را آغاز کردند. این اقدام در چند مرحله تا زمان اعلام تأسیس رژیم صهیونیستی ادامه یافت.

بمب گذاری

با آغاز جنگ ، صهیونیست ها فرآیند پاکسازی را با بمب گذاری آغاز کردند. جوخه های ترور جنبش صهیونیزم، با بمب گذاری در مراکز تجمع فلسطینی در میان جوامع فلسطینی- عربی ، رعب و وحشت ایجاد کردند و تعداد قابل توجهی در این بمب گذاری ها کشته شدند.

ترور خیابانی

در گام دوم جوخه های ترور صهیونیست ها با بهره گیری از پوشش عربی در خیابان ها اقدام به ترور مردم عادی می کردند. نیروهای جوخه های ترور مشهور به «مستعربین»، ده ها نفر را در خیابان های فلسطین ترور کردند. این مسئله نیز برای ایجاد رعب و وحشت در جامعه فلسطینی ادامه یافت.

جوخه های ترور صهیونیست ها در فلسطین پیش از نکبت

کشتار و قتل عام

گام سوم صهیونیست ها برای اشغال فلسطین و ایجاد پاکسازی نژادی، کشتار دسته جمعی و قتل عام در مناطق مختلف بود. آنها عملیات مسلحانه وحشیانه ای را تحت عنوان «می ترسیم» در روستای قسطل در استان قدس آغاز کرده، این روستا را اشغال کردند. 3 هفته پس از اشغال «قسطل»، عبدالقادر الحسینی فرمانده شجاع فلسطینی و یارانش در نبردی سنگین، صهیونیست ها را از «قسطل» بیرون راندند اما عبدالقادر الحسینی در این نبرد به شهادت رسید و هنگامی که یارانش او را تشییع می کردند ، صهیونیست ها با سوء استفاده از این فرصت، طی حمله ای ناجوانمردانه تمام روستا را تخریب کردند. صهیونیست ها همزمان با این حمله، کشتار دیگری را در روستای «دیریاسین» در نزدیکی قدس رقم زده، 250 فلسطینی غیر مسلح را که اکثراً زن و کودک بودند به شهادت رساندند. این فاجعه در 100 متری دفتر حاکم انگلیسی قدس صورت گرفت اما هنگامی که به او از کشتار و قتل عام خبر دادند گفت این مسئله به او ارتباطی ندارد.

در این شرایط انگلیسی ها یک ماه قبل از آغاز زمان رسمی تحویل فلسطین به سازمان ملل، مناطق تحت حاکمیت خود را خالی کردند. آنها با این اقدام 2700ساختمان دولتی، 50 ایستگاه قطار، 3هزار کیلومتر جاده آسفالت و 37 پادگان نظامی مملو از سلاح و تجهیزات را به صهیونیست ها دادند.

با خالی کردن هر منطقه توسط انگلیسی ها ، صهیونیست ها وارد آن می شدند و دست به کشتار و قتل عام می زدند. کشتار از 20 آوریل در «قسطل» و «دیریاسین» آغاز و 13 می 2 روز قبل از پایان رسمی قیمومت در یافا پایان یافت. یافا با وجود محاصره، 3 هفته مقاومت کرد اما هنگامی که شهر سقوط کرد تمام 50 هزار سکنه آن را مجبور به مهاجرت کردند. صهیونیست ها مردان بین 10 تا 50 سال را زندانی کرده، تعدادی از آنها را اعدام می کردند تا موجب ترس بقیه شده و فرار کنند.

خروج نیروهای انگلیسی بدون سلاح و تجهیزات از فلسطین

نیمه شب 14 می 1948 در حالی که هنوز 8 ساعت تا پایان رسمی قیمومت انگلستان بر فلسطین باقی مانده بود، نیروهای انگلیسی شبانه بدون هیچ سلاح و تجهیزاتی با کشتی های خود از فلسطین خارج شدند و فلسطین را در اختیار صهیونیست ها قرار دادند. آنها تمام امکاناتی که از زمان دولت عثمانی ، امکانات حکومتی و دولتی محسوب شده و از زمان قیمومت در اختیار داشتند به صهیونیست ها دادند و فلسطین را ترک کردند.

دیوید بن گوریون در حال اعلام تأسیس رژیم صهیونیستی

هنوز ساعتی از سوار شدن سربازان انگلیسی به کشتی هایشان نگذشته بود که بن گوریون رئیس سازمان صهیونیزم جهانی و مدیر وقت آژانس یهود در موزه ای در تل آویو تأسیس رژیم صهیونیستی را اعلام کرد و بدین طریق «نکبت» آغاز شد.

ایالات متحده در این حین به «الیاهو اشتاین» نماینده آژانس یهود در واشنگتن اعلام کرد ، منوط به اینکه واشنگتن درخواستی برای به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی دریافت کند، آمادگی دارد این رژیم را به رسمیت بشناسد. ساعت 6 صبح به وقت واشنگتن انگلستان پایان دوره قیمومت را اعلام کرد. یک دقیقه بعد سران صهیونیست، تأسیس رژیم صهیونیستی را رسماً اعلام کردند و 10 دقیقه بعد از آن یعنی ساعت 6و11 دقیقه ایالات متحده، رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناخت. اما اتحاد جماهیر شوروی دقایقی قبل از آمریکا، رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناخته بود.

ادامه دارد...

انتهای پیام/