شهری از دیار نصف‌جهان که کربلای ایران نام گرفت؛ ۱۱ خرداد روز حماسه و ایثار و شهادت مردم زواره
۱۱ خرداد روزی فراموش نشدنی در تاریخ شهر زواره است روزی که با گذشت ۳۸ سال از آن هنوز مردم شهر زواره به آن می‌بالند و به آن افتخار می‌کنند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، خرمشهر دست دشمن بعثی بود و جبهه‌ها به نیرو نیاز داشت. اوایل اردیبهشت‌ماه سال 1361 در ادامه اعزام رزمندگان زواره‌ای به جبهه‌ها 62 رزمنده زواره‌ای با بدرقه پدران و مادران خود و مردم شهیدپرور زواره از مقابل پایگاه بسیج شهر عازم جبهه‌های نبرد حق علیه باطل می‌شوند.
با انتقال رزمندگان زواره‌ای به شهر اصفهان، آنان با هواپیما از پایگاه هشتم شکاری اصفهان به پایگاه هوایی امیدیه در آغاجاری منتقل می‌شوند سپس از آنجا با هلی‌کوپتر به شهرک دارخوین مقر لشکر 14 امام حسین(ع) برده شده و بلافاصله برای حضور در عملیات به سلاح و تجهیزات نظامی مجهز می‌شوند.
رزمندگان زواره‌ای در یکی از گردان‌های تیپ 25 کربلا به فرماندهی حاج مرتضی قربانی برای ادامه عملیات بیت المقدس برای آزادسازی خرمشهر سازماندهی می‌شوند.
حاج‌رضا هادی طحان از جانبازان دفاع مقدس و برادر شهید جواد هادی طحان در این مورد اظهار داشت: در روزهای نوزدهم و بیستم اردیبهشت‌ماه 1361 رزمندگان اسلام عملیات خود را از محور شلمچه به سمت خرمشهر آغاز می‌کنند. گردان رزمندگان اعزامی از زواره نیز از این محور وارد عمل شده، به علت مقاومت شدید دشمن در محور شلمچه عملیات ناموفق می‌ماند گویا نیروهای عراقی از عملیات نیروهای رزمنده اطلاع داشته‌اند به همین خاطر با توپ، تانک و ضدهوایی به عبارتی با استفاده از تمام سلاح خود منطقه را به گلوله می‌بندند.
این رزمنده و جانباز دوران دفاع مقدس افزود: در شامگاه 21 اردیبهشت‌ماه 1361 گردان رزمندگان زواره‌ای به محاصره دشمن درمی‌آید و پس از مقاومت جانانه تا آخرین گلوله و آخرین نفس، بسیاری از رزمندگان آن گردان به شهادت رسیده و تعدادی هم توسط نیروهای دشمن به اسارت درمی‌آیند و تعدادی هم مجروح می‌شوند.
حاج رضا هادی طحان بیان کرد: دشمن که بی‌رحمانه از شب تا صبح منطقه عملیاتی شلمچه را زیر آتش شدید خود با انواع سلاح‌های سبک و سنگین خود قرار داده، صبح وارد منطقه شده و تعدادی از رزمندگانی را که مجروح شده‌اند با تیرخلاص به شهادت می‌رساند و تعدای را نیز را با دستان بسته تیرباران می‌کند و به جنازه‌های مطهر شهدا هم رحم نکرده و با آرپی‌جی و نارنجک آن‌ها را هدف قرار می‌دهد به گونه‌ای که جنازه‌های شهدا قطعه قطعه و متلاشی می‌شود.
سردار مرتضی قربانی نیز درباره خاطرات خود از آن دوران گفت: این‌ها واقعا مردانه جنگیدند و به نظر من شاهراه اصلی آزادسازی خرمشهر در همین قسمتی بود که لشکر 25 کربلا و تیپ 55 هوابرد عمل کردند. این لشکر و تیپ با حمایت نیروی هوایی و هوانیروز قهرمان با گرفتن گلوگاه دشمن سبب شدند که نفس ارتش بعث در خرمشهر قطع شود. ما گلوی ارتش بعث عراق را گرفته بودیم که باعث شد دست و پای دشمن در خرمشهر از کار بیفتد و قطع شود و پای او به خرمشهر نرسد.
از آن شب غم انگیز روزها می‌گذرد و پدران و مادران و بستگان رزمندگان زواره‌ای چشم انتظار فرزندان خود برای رسیدن خبری از آنان هستند.
شهر زواره حال و هوای خاصی پیدا می‌کند و پدران و مادران رزمندگان هر روز با مراجعه به بسیج زواره برای دریافت خبر از فرزندان‌شان است.
خدا می‌داند که در آن روزها چه گذشت بر پدران و مادران و خانواده و بستگان این عزیزان، روزهای پرالتهاب، پراضطراب، سنگین و غم‌بار همراه نگرانی.
براساس اطلاعات دریافتی از منطقه عملیاتی مشخص می‌شود که تعداد 8 نفر از بچه‌های رزمنده زواره اسیر و تعداد زیادی نیز شهید شده‌اند اما کسی نمی‌دانست که این عزیزان کجا و در چه وضعیتی قرار دارند.
جنازه مطهر شهدا همچنان بر روی زمین شلمچه افتاده، تعدادی از مسئولان شهر و منطقه جهت روشن شدن وضعیت رزمندگان به منطقه عملیاتی می‌روند، گروهی به سرپرستی سردار حاج حسین رضایی زواره‌ای از فرماندهان لشکر 14 امام حسین(ع) و از همرزمان شهید حاج حسین خرازی شب‌ها وارد منطقه شلمچه جایی که پیکر مطهر شهیدان روی زمین افتاده بود شده و برای انتقال پیکرهای نورانی شهدا به پشت جبهه تلاش می‌کند.
کار انتقال پیکر شهدا سخت است تا این که سوم خرداد 1361 فرا می‌رسد و رزمندگان اسلام موفق می‌شوند خرمشهر را از اشغال نیروهای دشمن خارج و آزاد کنند.
با آزادسازی خرمشهر و منطقه کار انتقال پیکرهای شهدا به پشت جبهه شدت بیشتری می‌گیرد و تمامی 36 پیکر مطهر شهدای زواره به همراه پیکر 9 شهید دیگر از منطقه اردستان به ستاد معراج شهدای جنوب مستقر در اول جاده اهواز-خرمشهر ساختمان سپنتا منتقل و آماده انتقال به اصفهان می‌شوند.
با بازگشت تعدادی از مجروحان به شهر زواره و خبرهای رسیده از گروه اعزامی به مناطق عملیاتی کم کم مشخص می‌شود 36 رزمنده زواره‌ای به شهادت رسیده‌اند.
محمد رضا شواخی زواره که خود آن زمان 11 سال داشت و آن دوران را به یاد دارد گفت: با انتشار خبر شهادت 36 رزمنده زواره‌ای شهر حال دیگری به خود می‌گیرد و پدران و مادران و خانواده‌های شهدا و به نوعی همه مردم زواره در گلزار متبرک و نورانی شهدای زواره برای آماده‌سازی قبور مطهر شهیدان حضور می‌یابند.
وی افزود: تا آن زمان 19 شهید در گلزار شهدای شهر به خاک سپرده شده بود. حالا دیگر گلزار شهدای زواره حال و هوای خاصی داشت و پدران و مادران و بستگان شهیدان در حال آماده کردن قبور مطهر و مزار شهیدان خود بودند.
محمد رضا شواخی زواره تصریح کرد: 9 تن از شهدا از جمله شهید خدابخش شواخی پسر عمویم از محله ما بودند.
قطعه شماره یک گلزار شهدای زواره پذیرای این تعداد شهید نبود خانواده‌ها در فاصله 7 متری از قطعه اول، قطعه جدیدی در نظر گرفته و قبور تعداد دیگری از شهدا را در قطعه شماره 2 آماده می‌کنند.
مامن و ماوای خانواده‌های شهدا گلزار شهیدان شهر شده بود اما از آن طرف شهر یک پارچه سیاه‌پوش و عزادار بود حجله‌ها درب منازل شهدا آذین‌بندی شده بود و تصاویر بسیار زیبای شهیدان بر در و دیوار شهر می‌درخشید، شهر آماده بود تا از مسافران کربلا استقبال کند.
سرانجام پس از 22 روز فراق و دوری و 22 روز چشم‌انتظاری روز 11 خرداد 1361 فرا می‌رسد و شهر زواره به بوی 36 تابوت حامل پیکرهای مطهر شهدا و راست‌قامت جاودانه تاریخ معطر می‌شود.
با ورود پیکر مطهر این شهیدان به شهر زواره ، به یک باره در شهر غوغایی به پا می‌شود و شهر بوی کربلا به خود می‌گیرد و نوای مداحی در شهر طنین می‌افکند.
جمعیت نزدیک به 5 هزار نفری آن زمان شهر زواره همگی برای تشییع پیکر مطهر شهدا آمده شده بودند به گونه‌ای که فاصله 5 کیلومتری میدان ورودی شهر زواره (محل آغاز مراسم تشییع پیکر مطهر شهدا) تا گلستان شهدای زواره مملو از جمعیت عزادار بود.
آن روز شهر زواره یکپارچه عزا و ماتم و سیاه‌پوش بود و همه مردم، زن و مرد، پیر و جوان، کودک و بزرگ پیراهن سیاه بر تن داشتند.
تابوت هر شهید بر دستان بستگان همان شهید تشییع می‌شد و پدر و برادران، عموها و دایی‌ها و دیگر فامیل و اقوام هر شهید با تشییع پیکر شهیدشان آن را در گلزار شهدای زواره به خاک سپردند.
در مسیر تشییع پیکر مطهر شهدا هر خانواده شهیدی در استقبال فرزند شهیدشان که بیشتر آنان سنی بین 17 تا 21 سال داشتند گوسفند ذبح و اسپند دود کردند.
هیچ دوربینی آن روز قادر به ثبت و ضبط این صحنه‌های به یادماندنی نبود آن روز با همه روزها فرق می‌کرد آن روز به یاد ماندنی روز بدرقه ستاره‌ها بود.
برگزاری مراسم تشییع پیکر مطهر شهدا در زواره در روز 11 خرداد 1361 سبب شد این روز برای همیشه در تاریخ زواره به نام روز حماسه و ایثار و شهادت مردم زواره نامگذاری و ماندگار شود.
اکنون مردم زواره همه ساله با برگزاری مراسم متعدد این روز را گرامی می‌دارند و با بزرگداشت یاد شهدای عزیز، خانواده‌های معظم و معزز شهیدان را مورد تکریم قرار می‌دهند هر چند تعداد کمی از پدران و مادران این شهدا در قید حیات هستند و بیشتر آنان از میان ما رفته‌اند و به فرزندان شهیدشان پیوسته‌اند.
انتهای پیام/162/ح