پاسخ امام خمینی(ره) به شبهه‌ها درباره زیارت قبور مطهر ائمه(ع)

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، یکی از جلوه‌های عبادی مسلمانان زیارت قبور معصومان علیهم‌السلام است؛ زیرا این کار از اعمال پسندیده اسلام بوده است و در طول تاریخ، مسلمانان به آن عنایت و اهتمام داشته‌اند. این عمل عبادی، نزد شیعیان جایگاهی ویژه و اثرات معنوی و ثواب بسیاری دارد و نیز به دلیل جایگاه مهم زیارت در فرهنگ شیعه، از ویژگی‌ها و نمادهای شیعیان به شمار می‌رود.

برخی عالم‌نماهایی که از بستر تفکر آنها گروه‌های تکفیری و وهابی شکل گرفت، با تمسک به روایاتی، زیارت شرعی را محدود به سلام و دعا بر میت دانسته و سایر کارها از جمله سفر برای زیارت را بدعت و شرک قلمداد کرده‌اند. از جمله روایتی که به آن متمسک می‌شوند، روایتی مشهور به "شدّ رحال" است. این روایت که در منابع اهل سنت آمده به این شکل است: «لاتُشَدُّ الرِّحَالُ إِلاَّ إِلَی ثَلاثَةِ مَسَاجِد: المَسْجِدِ الحَرَام وَمَسْجِدِی هَذَا وَالمَسْجِدِ الأَقْصَی»؛ «بار سفر بسته نمی‌شود مگر به قصد سه مسجد: مسجدالحرام، مسجد من و مسجدالاقصی.»  بسیاری از علمای سنی و شیعه، نظریات آنها را در آثار خود ردّ کرده‌ و روایت "شدّ رحال" را به معنای فضیلت فراوان زیارت سه مسجد مذکور در حدیث دانسته‌اند. مخالفان نیز در مقابل به این بسنده نکردند و ساختن گنبد و ضریح را نماد شرک دانستند.

‏امام خمینی (ره) در کتاب کشف‌الاسرار خویش در پاسخ به این مسئله به نکاتی اشاره می‌فرمایند که در ادامه می‌خوانید:

‏‏الف) اگر ساختن گنبد و بارگاه‏‎ ‎‏برای بت‌پرستی و امام‌پرستی و پیغمبر پرستی باشد، همان طور که‏‎ ‎‏بت‌پرست‌ها می‌کردند، شک نیست که شرک است و کسانی که در‏‎ ‎‏آنجا برای پرستش و عبادت پیغمبر یا امام یا امامزاده می‌روند‏‎ ‎‏مشرک و کافرند؛ اما اگر برای احترام آنها باشد، یا برای استراحت‏ اشخاصی که آنجا می‌آیند باشد، یا برای عبادت خدا در آنجا باشد،‏‎ ‎‏شرک که نیست هیچ، عین خداپرستی و فرمانبرداری از خدا است.‏‎

ب) ‎‏شما می‌دانید که در هر سال چند صد هزار جمعیّت شیعه زیارت‏‎ ‎‏می‌کنند قبر پیغمبر و امام و امامزاده و مؤمن را. ما به شما و همۀ‏‎ ‎‏عالم اجازه دادیم که از بزرگ و کوچک، مرد و زن، شهری و‏‎ ‎‏صحرانشین شیعۀ اثنی عشری (ما ضامن طوایف دیگر شیعه‏‎ ‎‏نیستیم) بپرسید و آنها را با هر طوری که می‌خواهید استنطاق کنید،‏‎ ‎‏اگر آنها یا یکی از آنها گفتند که ما برای پرستیدن و عبادت کردن‏‎ ‎‏امام و پیغمبر به مدینه یا کربلا می‌رویم و ما آنها را خدا یا خدای‏‎ ‎‏زمین می‌دانیم، ما گفته‌های خود را پس می‌گیریم.

‏‏ج) ‏از همۀ اینها گذشتیم، خانۀ کعبه جز چهار دیوارسنگی، و‏‎ ‎‏«حجر الاسود» جز یک سنگ سیاه، و «صفا و مروه» جز دو کوه‏‎ ‎‏کوچک نیستند. چه شد که در هر سالی، کم و بیش صدهزار‏‎ ‎‏جمعیت مسلمین دور آن سنگ‌ها طواف می‌کنند و آن سنگ سیاه را‏‎ ‎‏می‌بوسند و استلام می‌کنند و بین صفا و مروه سروپای برهنه‏‎ ‎‏می دوند و سعی می‌کنند و هیچ کس به واسطۀ این اعمال‏‎ ‎‏خانه‌پرست و سنگ و کوه‌پرست نشد و همه آن را عبادت خدا‏‎ ‎‏می‌دانند؟ آیا مسلمانان خدا را در آن خانه و پیرامون آن سنگ‌ها و‏‎ ‎‏کوه‌ها پیدا می‌کنند یا آنکه چون خدا گفته، اطاعت اوست و عین‏‎ ‎‏توحید است؟ پس خوب است کار را یک باره کنید و بگویید خانۀ‏‎ ‎‏کعبه را هم باید خراب کرد.

انتهای‌پیام/