میزبانی و حضور تیم‌های ایرانی در مسابقات بین‌المللی در خطر/ پاس گل فوتبالی‌ها به عوامل بیرونی
موضوع فوتبال ایران در ارتباط با ویروس کرونا و حواشی آن، نه تنها میزبانی‌ها بلکه حضور تیم‌های ایرانی در مسابقات بین‌المللی را به خطر می‌اندازد.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، روزهای سخت در ایران مرتبط با ویروس کرونا، رکوردها را جابه‌جا کرده است. آمار فوتی‌ها افزایش پیدا کرده تا نگرانی‌ها بیشتر از قبل شود. آنچه در فوتبال ایران می‌گذرد هم باعث نگرانی بیش از پیش شده است. لغو دو دیدار از هفته بیست و سوم که سایت کنفدراسیون فوتبال آسیا نیز با اشاره به آن، فوتبال ایران را تحت تاثیر ویروس کرونا می‌داند. مسئله‌ای که می‌تواند مورد توجه حریفان فوتبال ایران در مسابقات لیگ قهرمانان آسیا، انتخابی جام جهانی و همچنین رقابت‌های قهرمانی نوجوانان آسیا قرار بگیرد و حضور تیم‌های ایرانی در این رقابت‌ها را با چالش روبه‌رو کند.
برگزاری مسابقات فوتبال در شرایط کرونایی در سراسر جهان شکلی خاص و ویژه دارد. با رعایت پروتکل‌های بهداشتی و ورزشگاه‌های خالی از تماشاگر، اما آنچه فوتبال ایران را نسبت به سایر دنیا متفاوت کرده، جنجال‌های پیرامون آن است. جنجال‌ها پیش از تصمیم گیری برای شروع مجدد لیگ آغاز شد، با تصمیم ستاد ملی مبارزه با کرونا شدت گرفت و پس از آغاز لیگ هم به شکل دیگری دنبال می‌شود. این جنجال‌ها به شکلی است که بسیاری کوتاهی‌های خود را در رعایت پروتکل‌های بهداشتی توجیه می‌کنند. به طور مثال سعید رمضانی، سرپرست تیم فوتبال استقلال در واکنش به اینکه خودش، فرهاد مجیدی و نفراتی از این تیم به رعایت پروتکل‌ها از جمله پوشیدن ماسک عمل نمی‌کنند، رعایت این موارد را نمایش و «شو» دانسته و می‌گوید به همین دلیل علاقه‌ای به رعایت پروتکل‌ها نداشته‌اند.
خوشبختانه تاکنون فرهاد مجیدی یا سعید رمضانی به کرونا مبتلا نشده‌اند، اما با عدم رعایت پروتکل‌ها و استفاده نکردن از ماسک که در سراسر دنیا مورد تاکید است، این احتمال کم نیست. شاید مبتلایان پر شمار استقلال به ویروس کرونا نیز با همین طرز تفکر که رعایت پروتکل را یک نمایش می‌دانند، مرتبط باشد. هر چه هست، این میزان از جنجال و البته تعطیلی مسابقات به دلیل ابتلای پر تعداد اعضای یک تیم به این ویروس فوتبال ایران را به خطر می‌اندازد.
کنفدراسیون فوتبال آسیا در نظر دارد ادامه مسابقات لیگ قهرمانان آسیا را که چهار تیم ایرانی نیز در آن حضور دارند، به صورت متمرکز برگزار کند. یعنی تا به اینجا میزبانی تیم‌های ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا منتفی است و باید دید در نهایت کدام کشور میزبان این رقابت‌ها خواهد شد، اما اگر شرایط تیم‌های ایرانی و میزان ابتلا همین روند را داشته باشد، آیا کشور میزبان حاضر به پذیرش تیم‌های ایرانی خواهد شد؟ آیا رقبا حاضر به بازی مقابل تیم‌های ایرانی می‌شوند؟ مسلماً در صورت درخواست رقبا و شواهد موجود برای کنار گذاشتن تیم‌های ایرانی از ادامه مسابقات لیگ قهرمانان آسیا، AFC نیز تعارفی با ما نخواهد داشت و این اتفاق را عملی خواهد کرد. چه بسا با درج گزارشی روی سایتش در ارتباط با مبتلا شدن اعضای تیم استقلال و فولاد زمینه چینی هم می‌کند.
نکته حائز اهمیت اینجاست که در صورت برخورد از سوی AFC فقط تیم‌های باشگاهی نیستند که متضرر می‌شوند. تیم ملی فوتبال کشورمان در رقابت‌های انتخابی جام جهانی 2022 چهار دیدار مقابل هنگ‌کنگ، کامبوج، بحرین و عراق دارد که به جز دیدار مقابل کامبوج در سه دیدار دیگر میزبان است. حالا اگر مسئله کرونا به همین شکل در کشورمان ادامه داشته باشد، نه تنها میزبانی ایران، بلکه حتی ادامه حضورش در رقابت‌های انتخابی جام جهانی می‌تواند با خطر مواجه شود. چه بسا بحرین و عراق برای راحت شدن صعودشان به مرحله بعدی از این فرصت نگذرند. تیم نوجوانان هم که مهرماه باید در رقابت‌های قهرمانی آسیا و انتخابی جام جهانی در بحرین شرکت کند، اصلاً بعید نیست با مخالفت میزبان برای شرکت در این رقابت‌ها مواجه شود.
آنچه این روزها پس از لغو دیدارهای استقلال و فولاد، مقابل پارس جنوبی و نساجی مورد بحث بود و روی آن تاکید شد، چند نکته را به دنبال دارد. پیش از هر چیز چرا سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال آزمایشگاه مشخصی را برای انجام تست کرونای تیم‌ها مشخص نکردند که معیار مثبت یا منفی بودن تست‌ها متفاوت نباشد؟ مسئله درستی هم که عنوان شد، این بود که چرا هر تیم پیش از مطرح کردن مثبت بودن آزمایش‌ها با سازمان لیگ و گرفتن تایید آن، اقدام به رسانه‌ای کردن موضوع کرده است. مسئله‌ای که جنجال رسانه‌ای به دنبال داشته و همین مسئله می‌تواند برای فوتبال ایران هزینه‌های سنگین به دنبال داشته باشد.
موضوع بعدی، سوالی است که باید از فدراسیون فوتبال پرسید. شرایط تیم‌ها برای سفر به شهرهای مختلف و برگزاری مسابقات در شرایط عادی هم همیشه مشکل آفرین بوده است. از جمله تاخیر در ساعت پروازها یا پروازهای چند مسیره برای رفتن از شهری به شهر دیگر؛ اوضاع اقتصادی باشگاه‌ها نیز به گونه‌ای نیست که بتوانند با پرواز چارتر به مقصد خود سفر کنند. با این وجود چرا فدراسیون فوتبال با وجود دریافت پیشنهادی مبنی بر برگزاری متمرکز بازی‌ها، چنین برنامه‌ای را عملیاتی نکرد؟ هر چند هنوز هم دیر نشده و می‌توان هفت هفته باقیمانده را به صورت متمرکز برگزار کرد تا علاوه بر جلوگیری از جنجال‌ها، سلامت بازیکنان و سایر عوامل برگزاری مسابقات را بیشتر تحت کنترل داشت.
شهر تهران، به لحاظ آمار کرونا جزو شهرهای در مرحله هشدار است، اما امکانات زیرساختی برای برگزاری مسابقات و تمرینات تیم‌ها، اسکان تیم‌ها در هتل‌ها و همچنین امکانات بهداشتی و آزمایشگاهی مناسبی دارد. تهران با داشتن حداقل 10 ورزشگاه با استاندارد ملی برای برگزاری بازی‌ها و همچنین داشتن زمین‌های مختلف تمرینی برای 16 تیم لیگ برتری، می‌تواند میزبان مناسبی برای برگزاری متمرکز بازی‌ها باشد.
از طرفی چهار تیم پرسپولیس، استقلال، سایپا و پیکان در تهران حضور دارند که نیازی به فراهم کردن امکانات برای آنها نیست. نساجی، گل‌گهر و پارس جنوبی هم تمرینات‌شان همیشه در تهران برگزار می‌شود و فقط برای برگزاری بازی‌های خانگی راهی شهرهای خودشان می‌شوند که این مسئله آنها را هم بی نیاز از فراهم کردن امکانات از سوی فدراسیون می‌کند. تیم شهر خودرو هم هرچند کمتر، اما به طور معمول برای برگزاری تمرینات به تهران سفر می‌کند و شرایطی مشابه سه تیم مورد اشاره دارد.
دو تیم صنعت نفت و نفت مسجد سلیمان، زیر نظر وزارت نفت هستند که زمین تمرین نفت تهرانسر و پژوهشگاه صنعت نفت می‌تواند بدون هزینه در اختیار آنها قرار بگیرد. یعنی در این بین فقط شش تیم سپاهان، ذوب‌آهن، تراکتور، ماشین‌سازی، فولاد و شاهین شهرداری هستند که به امکانات تمرینی در تهران نیاز دارند. فدراسیون فوتبال با در اختیار داشتن سه زمین تمرینی در مرکز ملی فوتبال می‌تواند مشکل سه تیم را حل کند و سه تیم دیگر هم می‌توانند از ورزشگاه‌هایی چون خیریه عمل، درفشی‌فر، غدیر، مجموعه انقلاب، زمین شماره 2 آزادی، ورزشگاه کارگران یا زمین‌های تمرینی دیگر استفاده کنند.
بسیاری از بازیکنان حتی در تیم‌های غیر تهرانی یا در تهران ساکن هستند یا خانه‌ای برای سکونت دارند. در این بین شاید به صورت تخمینی بتوان گفت فقط 30 درصد از بازیکنان، کادر فنی، مسئولان تیم‌ها و عوامل برگزاری مسابقات نیاز به هتل برای اسکان دارند. اگر تیم‌ها نگران این هزینه باشند، مسلماً از هزینه سفرهای هفتگی آنها با هواپیما کمتر است و حتی اگر خواستار پرداخت آن از سوی فدراسیون باشد، فشاری به فدراسیون فوتبال هم وارد نخواهد شد.
فدراسیون فوتبال با اسپانسرهای لیگ قرارداد دارد که در صورت ادامه روند فعلی و احتمال لغو مسابقات دیگر و حتی لیگ، دچار ضرر و زیان خواهد شد، پس چه بهتر بخشی از این پول را برای برگزاری متمرکز بازی‌ها هزینه کند. حتی فیفا در چنین شرایطی 500 هزار دلار کمک مالی خواهد کرد که نه تنها فدراسیون را بی‌نیاز می‌کند، بلکه حتی با ارزش ریالی دلار در بازار امروز، چه بسا درآمدزایی هم داشته باشد! پس نمی‌توان گفت برگزاری متمرکز بازی‌ها توجیه اقتصادی برای باشگاه‌ها یا فدراسیون فوتبال ندارد.
از طرفی مهم‌ترین مسئله بالا رفتن شانس اعضای تیم‌ها برای سلامت ماندن است که حتی در صورت هزینه اضافه، ارزش بالایی دارد. با این شرایط چه بهتر که فدراسیون فوتبال هرچه زودتر این پیشنهاد را که از شروع رقابت‌ها دریافت کرده، عملی کند و برای جلوگیری از تبعات بین‌المللی برای فوتبال ایران سریع‌تر این تصمیم را بگیرد.
انتهای پیام/