توصیه امام صادق (ع) به شیعیان درباره مواسات و همدلی
امام صادق (ع) در روایتی ضمن توصیه درباره مواسات و همدلی، به ثواب بالای این عمل اشاره فرمود.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، توجه به امور همنوعان و برطرف کردن نیازهای آنان، از بایسته‌های رفتاری هر فرد صاحب وجدانی محسوب می‌شود؛ این خصلت به‌ویژه در شرایط فعلی که جامعه با چالش اقتصادی مواجه است، بسیار بیش از گذشته احساس می‌شود.
آموزه‌های قرآنی و رواییِ ما نیز بر این مسئله تأکیدات فراوانی دارد؛ به عنوان نمونه پیامبر اسلام (ص) در ثواب یاری‌رسانی به همنوعان فرمود «مَنْ قَضَى لِأَخِیهِ الْمُؤْمِنِ حَاجَةً کَانَ کَمَنْ عَبَدَ اللَّهَ دَهْراً؛ کسی که حاجت مؤمنی را برآورده کند، مثل کسى است که عمرى خدا را بندگى کند؛ ». (امالی شیخ طوسی، ص 481، ح 1051)
یا در در دیگر روایت، امام محمد باقرعلیه‌السلام یکی از بایسته‌های رفتاری مؤمنان در عصر آخرالزمان را مواسات برشمرده و آن را مصداق عمل صالح معرفی کردند. حضرت ذیل سوره عصر فرمودند «منظور از «وَ اَلْعَصْرِ» عصر خروج قائم است. «إِنَّ اَلْإِنْسٰانَ لَفِی خُسْرٍ؛ همانا انسان در خسران است»، یعنی در بین دشمنان ما دچار خسران هستند و منظور از عمل صالح در فراز «وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ»، مواسات و یاری‌رسانی به برادران مؤمن است؛ بمواساه الإخوان…» (کمال‌الدین و تمام‌النعمه شیخ صدوق، ج2، ص656)
این روایت گویای آن است که مقطع آخرالزمان که اکنون در بخشی از آن به سر می‌بریم، به تصریح برخی آیات قرآن، سراسر از آسیب‌های اجتماعی و اقتصادی است تا به این وسیله ایمان مؤمنان محک زده شود؛ در چنین شرایطی یکی از بایسته‌های مهم مؤمنان برای گذر از این آزمون سخت، مواسات و یاری‌رسانی به آن دست از همنوعانی است که توانایی مالی و رفاهی کمتری نسبت به بقیه دارند تا حدی که در تهیه معیشت خود با مشکلاتی مواجه هستند. فرد خُنثی و بی‌تفاوت نه جایگاهی نزد خدا دارد و نه خلایق؛ اما فردی که نسبت به رویدادهای اطراف خود واکنش مثبت نشان می‌دهد، به فطرت خود عمل کرده و محبوب خدا و خلق است.
امام صادق علیه‌السلام ضمن توصیه‌هایی به «ابن جندب» فرمود:
یَا ابْنَ جُنْدَبٍ الْمَاشِی فِی حَاجَةِ أَخِیهِ کَالسَّاعِی بَیْنَ الصَّفَا وَ الْمَرْوَةِ وَ قَاضِی حَاجَتِهِ کَالْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ یَوْمَ بَدْرٍ وَ أُحُدٍ وَ مَا عَذَّبَ اللَّهُ أُمَّةً إِلَّا عِنْدَ اسْتِهَانَتِهِمْ بِحُقُوقِ فُقَرَاءِ إِخْوَانِهِمْ؛ وَ لَیْسَ مِنْ شِیعَتِنَا مَنْ یَظْلِمُ النَّاس؛ اى پسر جندب، هر که در راستاى برآوردن حاجت برادرش گام بردارد، چون کسى باشد که میان صفا و مروه گام برداشته است. و برآورنده حاجت چون کسى باشد که در جنگ بدر و احد [صدر اسلام] به خاطر خدا، به خون خود آغشته شده است. خدا هیچ امّتى را دچار عذاب نکرده مگر هنگامى که به حقّ و حقوق برادران مستمندشان بىاعتنایى کرده‌اند.»
یَا ابْنَ جُنْدَبٍ بَلِّغْ مَعَاشِرَ شِیعَتِنَا وَ قُلْ لَهُمْ لَا تَذْهَبَنَّ بِکُمُ الْمَذَاهِبُ فَوَ اللَّهِ لَا تُنَالُ وَلَایَتُنَا إِلَّا بِالْوَرَعِ وَ الِاجْتِهَادِ فِی الدُّنْیَا وَ مُوَاسَاةِ الْإِخْوَانِ فِی اللَّهِ؛ اى پسر جندب، به شیعیان ما برسان و به آنها بگو: طرز فکرهاى مختلف شما را به خود جذب نکنند؛ به خدا سوگند به ولایت ما نتوان دست یافت مگر با خویشتندارى، تلاش چشمگیر در دنیا، یارى کردن برادران با مال و جان خود به خاطر خدا و هر کس بر مردم ستم نماید، شیعه ما به شمار نیاید.» (تحف العقول، ص: 303)
انتهای‌پیام/