گزارش|تیغ تیز مشکلات بر گلوی چاقوسازان / چرا صنعت چاقوسازی مورد حمایت هیچ ارگانی نیست؟
گروه استانها ـ هنر اصیل زنجان در این روز‌ها دوران سختی را سپری می‌کند و مشکلات فراوانی همچون قیمت بالای مواد اولیه، گلوی هنرمندان این صنعت را می‌فشارد و این صنعت را در رکود فرو برده است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از زنجان، چاقوی زنجان به عنوان یکی از اصیل‌ترین صنایع دستی این استان مطرح است و شهرت و آوازه این صنعت حتی در خارج از مرزها نیز پیچیده است، هنری که قدمت چندین هزار ساله داشته و همواره هنرمندان خوش ذوق را به اشتغال در این بخش جذب کرده است و آنان توانسته‌اند با سلیقه خود فلزی که هیچ کاربردی ندارد را به عنوان یکی از پرکاربردترین وسیله‌هاا تبدیل کنند.
در همین راستا در استان زنجان قریب به یک هزار و 500 نفر در شغل چاقوسازی مشغول به کار هستند، هرچند که تعداد کارگاههای صنعتی چاقوسازی در استان انگشت شمار است و در گوشه گوشه شهر زنجان کارگاههای کوچک چاقوسازی به چشم می‌خورد که همچون میراثی ماندگار نسل به نسل منتقل شده و در دوران سخت کنونی نیز تا حدودی مستدام به کار خود ادامه می‌دهد.
اما در این روزهای سخت عدم صادرات، قیمت بالای مواد اولیه، قیمت افسارگسیخته ارز از یک سو و ویروس کرونا از سوی دیگر عرصه را برای هنرمندان این صنعت تنگ کرده است و بسیاری از هنرمندان نیز بنا به تحمیل شدن مشکلات عدیده اقدام به تعطیلی کارگاههای کوچک خود کردهاند و در نهایت رزق و روزی کارگران و فعالان در این صنعت قطع شده است.
از سویی دیگر در طول سال‌های اخیر واردات انواع کالا به کشور به حدی بالا رفته که حتی چاقو‌های بی‌کیفیت چینی نیز به عنوان یک کالا خود را در میان آن جا داده است و متاسفانه با نام و نشان زنجان در جای جای کشورمان پخش شده و در نهایت موجب بی‌رمقی هنرمندان و صنعت چاقوی این استان شد. با اینکه رونق این هنر می‌تواند علاوه بر حفظ این میراث چندین هزار ساله موجب احیای آن در نقطه نقطه استان شود و قشر عظیمی از جوانان بیکار را به این رشته و صنعت مشغول نماید اما همواره مشکلات بر آن تاخته است و قبل از به اوج رسیدن این صنعت آن را به رکود فرستاده است.
اما سوال این است چرا فعالان صنعت چاقوسازی استان زنجان آن طور که شایسته است مورد حمایت هیچ ارگانی نیستند؟ چرا با وجود این هنر اصیل در زنجان و وجود هنرمندان بی‌شمار در این رشته، چاقو‌های بی‌کیفیت چینی با نام برند زنجان عرضه می‌شوند، اقدامی کارگشا توسط مسئولان جهت منع ورود آن به کشور انجام نمی‌گیرد؟ آیا مسئولان امر استان برای حمایت از رشته‌های صنایع دستی همچون چاقو سازی برای آینده‌ای دور افقی ترسیم کردهاند؟ چرا هنر دست چندین هزار ساله زنجانی‌ها صادر نمی‌شود تا علاوه بر حفظ آن در آینده، موجب ارز آوری به کشور نیز گردد؟
حسین صادقی، هنرمند و کارآفرین چاقوساز زنجانی در گفت‌و‌گو با تسنیم با اشاره به اینکه چاقوی زنجان به عنوان هنر اصیل در این استان مطرح هست اظهار داشت: در طول سال‌های اخیر ناملایمی‌های بسیاری بر هنر چاقوسازی استان تحمیل شده است. ظرفیت صنایع دستی خصوصا چاقوسازی در زنجان مغفول مانده است و حمایت خاصی از این صنعت انجام نمی‌گیرد، اکثر فعالان این رشته حتی از داشتن بیمه نیز محروم مانده‌اند.
وی با بیان اینکه مشکلات عدیده‌ای از جمله عدم صادرات چاقو زنجان، واردات چاقوی بی‌کیفیت چینی، نوسانات قیمت ارز و تاثیرگذاری بر قیمت مواد اولیه همواره پیش روی چاقوسازان زنجانی قرار دارد گفت: ورق استیل مورد نیاز از هند و دسته چاقو نیز از چین و اکراین وارد کشور می‌شود و با تغییر در نرخ ارز دگرگونی‌های قیمتی فراوانی به موارد مذکور نیز تحمیل می‌گردد.
حسینی با اشاره به این که بیشتر هنرمندان چاقوساز در زنجان دارای کارگاههای کوچک هستند و به صورت جزئی و بر حسب نیاز مواد اولیه را تامین می‌کنند عنوان کرد: تامین مواد مورد نیاز به صورت عمده هزینه کم‌تری را بر فعالان این صنعت تحمیل می‌کند اما در صورت خرید جزئی قیمت مواد بسیار گران به دست تولید کننده می‌رسد.
وی تصریح کرد: در طول ماه اخیر که قیمت دلار افسار گسیخته بالا رفته است حتی بسیاری از شرکت‌های وارد کننده مواد اولیه از عرضه مواد به تولید کنندگان امتناع و آن را احتکار کردهاند.
تعدیل نیرو
این هنرمند چاقوساز زنجانی با اشاره به این که شیوع ویروس کرونا بر مشکلات و درد رنج این قشر از تولید کنندگان افزوده است عنوان کرد: عدم سفارش و خرید چاقو در طول چند ماه اخیر باعث شده تا کارگاههای چاقوسازی تعدیل نیرو کرده و نان کارگران این صنعت آجر شده است.
وی با انتقاد از این که مسئولان استان زنجان در حمایت از این هنر اصیل و صادرات آن ضعیف عمل می‌کنند گفت: صادرات چاقوی زنجان ممنوع شده است و تنها به صورت جزئی و چمدانی به کشور عراق انجام می‌گیرد در صورتی که اگر حمایت‌های همه جانبه از این صنعت و فعالان آن صورت می‌گرفت می‌توانست امید و افق روشنی برای استان ترسیم کرد.
همانطور که از گفته کارآفرین چاقوساز زنجانی نیز کاملاً مشخص است، حمایت چندانی از این هنر اصیل در استان انجام نمی‌گیرد و تیزی مشکلات گلوی چاقوسازان را به سختی می‌فشارد در حالی که دستگاه‌های متولی توجهی چندانی به مشکلات و مسائل آنان ندارند.
با تمام این‌ها امید است مسئولان استانی برای حفظ این هنر اصیل و ارزشمند و انتقال آن به آینده هم که شده اندکی از مشکلات پیش روی فعالان این صنعت را هموار کنند تا این هنر همانند بسیاری از صنایع در استان به کما نرود و همانطور که این استان با نام چاقو شناخته شده، همچنان در تاریخ این استان نام این صنعت حک شود و برای همیشه ماندگار باشد.
انتهای پیام/ش