جوادی: مادر نوایی همه ما را مثل پسرش می‌دید/ بعد از مدال جهانی فقط می‌خواست به دانشگاه برود

ابراهیم جوادی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم در مورد درگذشت محمد نوایی هم‌تیمی‌اش در مسابقات جهانی 1973 تهران اظهار داشت: از خبر مرگ محمد نوایی خیلی ناراحت شدم. ما خیلی با هم رفیق بودیم. گاهی از کرج به خانه‌شان می‌رفتیم. هم خودش خیلی پسر خوبی بود و هم پدر و مادر خیلی خوبی داشت. مادرش ما را هم مثل محمد خودش می‌دانست. دو سه شب مسابقه، خانه محمد نوایی می‌ماندیم. خیلی بامزه و خنده‌رو بود. بچه‌ها همه دورش جمع می‌‌شدند و همه می‌خندیدیم. هر جا که محمد بود، خنده بود و شوخی. کنار او هیچ‌وقت به ما بد نمی‌گذشت.

وی با اشاره به خاطراتش از مسابقات جهانی 1973 تهران خاطرنشان کرد: اردو با هم بودیم. محمد نوایی کشتی‌های خوبی در این جهانی گرفت. حتی با نفر اول که روس بود، مساوی کرد. حقش بیشتر از مدال برنز بود، اما خب قوانین آن زمان اینطور بود و محمد طلا نگرفت. در آن مسابقات من و محسن فرح‌وشی و منصور برزگر طلا گرفتیم و محمد هم سوم شد. یادم هست بعد از مسابقات چهارتایی با هم عکس گرفتیم. ما خاطرات خوبی از او و خانواده‌اش داریم. به قدری خوب و مهربان بودند که همیشه منزل آنها راحت بودیم. بعدها که ازدواج کرد هم خانواده خیلی خوبی داشت. درگذشت محمد نوایی را به علی و آرش نوایی و همسر و دخترش تسلیت می‌گویم.

دارنده مدال برنز المپیک 1972 مونیخ با تاکید بر اینکه محمد نوایی بعدها به یکی از مفسرین خوب کشتی ایران تبدیل شد، گفت: خیلی خوب کشتی را نقد می‌کرد چون هم کشتی‌گیر بود و هم تحصیل‌کرده. کشتی را خیلی خوب می‌شناخت. یادم هست که وقتی بعد از مدال برنز جهانی‌اش، مراسمی برگزار شد، او فقط خواست که امکان حضور در دانشگاه برایش فراهم شود چون خیلی درس و دانشگاه را دوست داشت.

انتهای پیام/